Als afgewezen ouder word je binnen deze ouderverstotings dynamiek getroffen door een ernstige vorm van huiselijk geweld en dat komt hard aan. De niet aflatende agressie van de voorkeursouder, de verdere verwijdering van jouw kind, de respectloosheid, de vernedering, de uitholling van je ouder-rol en de onmacht vragen een zware tol en kunnen zich uiten in vormen van depressies en Post Traumatische Stress.

Zorg dus goed voor jezelf. Het is een open deur, maar veel verstoten ouders gaan zo op in hun gemis/verdriet dat zij juist heel slecht voor zichzelf gaan zorgen. Ze verliezen hun baan/inkomen/werk. Moeten vaak beroep doen op uitkeringen. Kunnen betalingen niet meer voldoen. Verliezen hun huis/woonruimte. Trekken weer in bij hun ouders of kennissen, of zijn terug te vinden in een chaletje op zo’n park.

Zijn niet meer bereikbaar, immers internet is een probleempje. Veel ouders komen in een neerwaartse spiraal, waarmee ze niet alleen zichzelf benadelen, maar ook de kinderen.

Daarnaast spelen ze de instanties in de kaart. Deze geef je munitie doordat ze kunnen zeggen dat jij wel commentaar geeft op de ouder waar de kinderen wonen, maar wat heb jezelf in de aanbieding? Behalve een hoop liefde?! Sterker nog; je kunt wel ageren en wijzen, maar waar kunnen de instanties met jouw kind naar toe, als jij niet de stabiele factor kan zijn, die het kind nodig heeft. Wijziging van hoofdverblijfplaats is erg lastig als je zelf geen goede woonruimte hebt…

En weet dat jouw kind later helemaal niets kan met een ouder die aantoonbaar zichzelf heeft verloren, wijzend naar de andere ouder en de instanties. Het is een extra belasting voor dat kind, als die eenmaal (hopelijk) bij jou op de stoep staat.

Gebruik het kind, de ouderverstoting, dus niet als excuus om niets van jouw leven te maken. Laat je niet volledig meeslepen door de pijn, wanhoop en verdriet. Jouw kind houdt van jou en heeft je nodig

Hier zijn enkele specialisten, toonaangevend op het gebied van OVS, welke advies geven:

Karen Woodall (Family Separation Clinic/UK)
  • Schuif je schaamte en schuldgevoelen opzij en herpak jezelf vanuit de opvatting dat JIJ de gezonde ouder bent van het kind en zonder jou het kind in de toekomst, mogelijk op een moment wanneer de nood het hoogst is, nergens meer op kan terugvallen.
  • Heb de wereld om je heen lief, omarm deze en train je geest zich te concentreren op het goede en niet op het onrechtmatige, oneerlijke en het gemene. Waardeer de dingen die je gegeven zijn in plaats van in te zoomen op wat je niet hebt. Kijk naar de vogels, neem een hobby, beweeg en plaats jezelf midden in het leven. Laat haatgevoelen los en laat de liefde toe, ook al voelt het eerst ongemakkelijk.
  • Zorg goed voor jezelf. Eet goed, beperk alcohol gebruik, gebruik geen drugs, kook, wandel, zwem, schrijf en zoek mensen op waarmee er wat te lachen valt.
  • Trek de focus van je zelfbeeld terug uit de ziel van je kind. Dit betekent, houdt op met jezelf te zien als slechts in leven door het bestaan van je kind. Jij hebt dit kind weliswaar mede op de wereld gebracht maar er komt (is) een moment dat je onmachtig bent om het verder te helpen. Jij zal altijd hun ouder zijn en als de gelegenheid daar is, in staat je aandacht en focus weer te herschikken.
  • Treur voor de verloren tijd en de beperking van je capaciteiten om voor je kind te zorgen. Treur voor jezelf en treur ook voor je kind. Introduceer rituelen. Creëer afbakeningen en afsluitingen. Geen voor-altijd afsluitingen maar afsluitingen voor dit specifieke deel van het leven van jouw kind. Onderken wat had kunnen zijn en treur hierom.
  • Praat over je kinderen, laat de mensen om je heen foto’s van ze zien. Wanneer je gevraagd wordt of je kinderen hebt zeg dan: “ja, en ik mis ze elke dag want ze zijn slachtoffers van OVS”. Zeg het zodat de mensen het horen. Overdrijf het niet maar verstop het ook niet. Des te meer mensen begrijpen wat er met jou gebeurt is des te meer begrip, hulp en liefde je zult ontmoeten.
  • Eigen je het feit toe dat je alles hebt gedaan wat je kon. Eigen je de onderdelen toe waarvan je had gewild dat je ze beter had gedaan. Eigen je het allemaal toe. Het is JOUW beleving en van niemand anders. Eigen je het toe en laat het dan gaan.
  • Onderken dat niemand almachtig is, niemand alles kan veranderen, het leven neemt soms zijn onverwachte wending en er zal op den duur weer een nieuwe balans komen. Wat er is gebeurd is een groot onrecht en ooit zal dit recht gezet worden.
  • Deel je (zoek) tocht door een verslag te maken op schrift of online (positieve insteek, onthul vooral ook geen verbittering in overweging nemend dat dit averechts werkt en potentieel ook nog schadelijk voor je kinderen zou kunnen zijn).
  • Houdt van het kind binnen in je. Hoe is jouw jeugd verlopen ? Had er iemand in jouw jeugd dwangmatige invloed op je. Duik er diep in, ontdek en creëer perspectief op je leven in het hier en het nu.
  • Het is niet alleen maar kommer en kwel. Sta jezelf toe de mooie dingen die je omringen op te merken.
  • Drink veel water.

Craig Childress, Psy.D. Clinical Psychologist

Het psychologisch trauma van Op Hechting Gebaseerde Ouderverstoting (AB-PA) is een complex trauma veroorzaakt door geweld toegebracht door de voorkeurs (narcistische-borderline) ouder (door middel van het kind) aan de afgewezen ouder. Het zou bijna beschouwd kunnen worden als een vorm van psychologisch huiselijk geweld.

De afgewezen ouder wordt gedwongen het psychologische geweld te ondergaan, het immense leed en het hulpeloze slachtofferschap wat deel uitmaakte van de trauma ervaring uit de kindertijd van de voorkeursouder.

Het trauma uit de kindertijd van de voorkeursouder komt wederom tot leven alleen deze keer in het emotionele en psychologische lijden van de afgewezen ouder.

Voor de doelwit-afgewezen ouder vormt AB-PA een “complex trauma” van enorme omvang. Lijden zonder einde – gevangen en hulpeloos.

Advies:

In jouw leed, moet je de triomf van het licht over de duisternis van het trauma nastreven. Je moet een uitweg vinden uit de trauma ervaring welke jou toegebracht wordt naar herstel van je authentieke gezondheid en evenwicht. Ook al wil je nog zo graag je kind redden, dan kun je je kind nog niet uit het drijfzand redden door er ook bij in te springen. Om jouw kind uit het drijfzand van “Ouderverstoting” te redden moet je vaste grond onder de voeten hebben, stabiel met je eigen emotionele en psychische gezondheid, en dan je hand uitsteken om zo je kind eruit te halen.

En zelfs dan grijpt jouw kind die hand misschien niet. Ondersteunende hulp van Geestelijke Gezondheidszorg en de rechtbank zal mogelijk nodig zijn. Maar wat jou betreft moet jij je bevrijden uit de trauma ervaring welke jou toegebracht wordt. Het nastreven om je eigen emotionele en psychische gezondheid te vinden en te bewaren binnen dat immense emotionele trauma van je droefheid en verlies.

Je moet je bevrijden van dit trauma! Voor je kind is het noodzakelijk dat je vaste grond onder de voeten hebt van je eigen emotionele gezondheid en balans om ze te helpen uit het drijfzand van hun (OVS) ervaring te ontsnappen.

Dat is jouw uitdaging !

Negen tips om Levensgeluk te (her)vinden:
  1. Glimlachen (be-)oefenen: De fysieke en mentale systemen in de hersenen zijn onderling gekoppeld. We kunnen een kleine dosis van elke emotie oproepen door ons te gedragen alsof we die emotie al hadden. We lachen als we blij zijn maar het werkt ook omgekeerd: We worden blijer als we glimlachen. Wanneer we glimlachen houden we ons brein voor de gek waardoor het veronderstelt blij te zijn en een kleine hoeveelheid chemicaliën afgeeft voor het blijheids-gevoel. Met ons brein is het zo dat “we bouwen wat we gebruiken”. Hersennetwerken worden sterker, groter, efficiënter naarmate er meer gebruik van gemaakt wordt. Des te meer we glimlachen des te meer wordt onze hersennetwerken geschikt gemaakt voor glimlachen. Dus: Oefen Glimlachen. Het is ontzettend makkelijk: gewoon glimlachen. Des te meer je glimlacht des te makkelijker wordt het om dat geluksgevoel voort te brengen en des te langer het in stand blijft.
  2. Meditatie: Mediteren is prachtig. Meditatie is de meest betrouwbare manier om emotionele vrede en balans te bewerkstelligen. Er zijn vele varianten van meditatieve beoefening: zittend, op adem gebaseerd of fysiek zoals yoga en tai chi. Probeer er eens verschillende uit en onderzoek welke voor jou succes heeft.
  3. Breng tijd door met vrienden en familie: Wij horen in gemeenschappen thuis. We bloeien op in een gemeenschap. Dus deel je leven met vrienden en familie: vraag mensen op het eten, ga samen naar een voorstelling of film. Wordt lid van een groep, kerkgenootschap of andere organisatie. Schrijf je in voor een cursus of training. Ga dansen en/of daten. Kortom: Zorg dat je onder de mensen bent.
  4. Slapen: Zorg dat je voldoende rust krijgt. Verstoringen van onze slaap kan de chemische huishouding van ons brein uit balans brengen hetgeen kan leiden tot verergerde stress en emotionele uitputting. Een van de belangrijkste aspecten van gebalanceerde slaap zijn de omstandigheden en routine die we volgen wanneer we naar bed gaan. Dit heet slaap-hygiëne. Ontspannen (afdraaien) vooraf, geen TV aan of gadgets voor het slapen gaan. Rust wat uit voordat je feitelijk gaat slapen.
  5. Help anderen: In zijn boek “de Kunst van het Levensgeluk” zegt de Dalai Lama: “Als je anderen blij wilt laten voelen, beoefen compassie. Als je zelf blij wilt voelen, beoefen compassie”. Wanneer we anderen helpen vinden we ons eigen geluksgevoel.Wij leven in gemeenschap en we worden gelukkiger wanneer we buiten onze egoïstische behoeften treden en van onszelf iets geven aan iets wat groter is als onszelf. Het trauma van Ouderverstoting trekt je naar binnen toe, naar je eigen pijn en leed. Door aan anderen te geven verbreed je het leven en keer je terug in de menselijke gemeenschap. Leef in compassie, geef aan anderen en je zult geluk vinden
  6. (Be)oefen dankbaarheid: Koester de dankbaarheid voor je magnifieke kind. Ook al streeft de pathologie van de andere ouder er naar om jou leed toe te brengen middels je liefde voor jouw kind, dan nog is jouw kind prachtig en zal positief nieuws je mede blij kunnen maken alsof het deels jezelf betrof. Vind de duizend dingen in je leven waarvoor je dankbaar moet zijn. Bevrijd je van het trauma en treed weer binnen in de prachtige wereld welke je omringt. Jouw leed is echt maar hoeft je niet te definiëren.
  7. Ga op reis: Ga erop uit. Kijk vooruit. Vooral aan het voorbereiden van een trip ondervinden we blijdschap.
  8. Ga naar buiten: De natuur werkt genezend. Voel de zon in je gezicht. Kijk naar boven en staar in verwondering naar de sterren. Omring jezelf met bomen, beklim een berg of volg de stroom van een rivier. Ga picknicken of maak een ochtend of avondwandeling. Ga bij het hek zitten en aanschouw de wereld die aan je voorbijtrekt.
  9. Doe aan Lichaamsbeweging: Het psychologisch trauma van “Ouderverstoting” veroorzaakt een trauma wat lijkt op PTSD echter minder heftig van aard maar wel van langere duur. Van die langdurige stress raakt de chemische huishouding van ons brein uitgeput waarna de stress een uitweg zoekt en zich nestelt in ons lichaam, hetgeen ons lichamelijk ziek kan laten worden. Lichaamsbeweging zuivert ons van de giftige stress chemicaliën welke ontstaan door verdriet en woede en doet het brein tevens chemicaliën laten afgeven die ons goed doen voelen. We voelen ons sterker, gezonder en blijer wanneer we aan lichaamsbeweging doen…en we slapen beter.