Wat is het toch moeilijk om integere hulpverleners tegen te komen.
Boven alles zit natuurlijk de sleutel in jezelf, maar vind maar eens iemand die jou helpt bij het vinden van die sleutel en vervolgens om deze in het slot te steken. Vind maar eens iemand die jou helpt bij de verwerking van trauma ten gevolg van een pathogene opvoeding/ouder. Hoe kom je tot jezelf met bijvoorbeeld een narcistische ouder of ex?
Wij dachten het echt bij ‘Het verdwenen zelf’ te vinden. Maar helaas, ijdele hoop, daar blijkbaar de visie en het beleid bepaald wordt door 1 persoon die niet naar inhoudelijke argumenten wil luisteren en op de nieuwe website met eigen verzonnen meningen en opinies komt, die in feite ouderverstoting (het gedrag en gevolg`) volledig bagatelliseren.
In eerste instantie hebben wij Tako Engelfriet per email proberen te overtuigen, daar deze man geen gesprekken op de inhoud met ons wenst te voeren. Wel wil hij door ons gepromoot worden, maar dan mogen wij wel degelijk net zo goed onze voorwaarden hebben en dat is onderstaande zin van zijn website verwijderen.
Op de nieuwe website van ‘het verdwenen zelf’ staat onder andere ook ‘hun visie’ op ouderverstoting.
Waar wij over vallen zijn deze opmerkingen:
“Ouderverstoting duiden is complex en dient zorgvuldig te gebeuren. Ouders die zich bewust zijn van het destructieve karakter van hun relatie proberen vaak via een scheiding een einde te maken aan het huiselijk geweld. En proberen vaak hun kinderen expliciet te beschermen tegen verder emotioneel misbruik.
1) Zij lopen de kans juist onterecht beschuldigd te worden van ouderverstoting als zij proberen hun kinderen te beschermen. In tegenstelling tot wat de meeste professionals denken, zijn slechts 10% van de meldingen van huiselijk geweld in het familierecht echter vals of onterecht.
Het familierecht of de jeugdzorg kan de beschermende ouder die aangeeft mishandeld te worden, aangezien de meeste meldingen niet geloofd of serieus genomen worden, vervolgens dwingen tot her-traumatiserend contact of zelfs het afnemen van het gezag, wat eveneens een groot onrecht is met verstrekkende gevolgen.
2) Bovendien is het zo dat niet bij elk kind dat één van zijn ouders niet meer ziet het direct ouderverstoting betreft. Een ouder kan zelf besluiten geen of weinig contact te willen en te verdwijnen uit het leven van een kind. Kinderen kunnen (vaak tijdelijk) een favoriete ouder hebben, zeker bij scheidingen komt dit vaker voor. Een kind kan echt geen of zeer beperkt contact meer willen omdat het emotioneel of anderszins mishandeld wordt, los van de vraag of het wenselijk is om geheel geen contact meer te hebben met de mishandelende” ouder.
Nu kan ik jullie vermoeien met uitvoerig email verkeer tussen Tako Engelfriet en in eerste instantie Marieke van Woerkom, en natuurlijk hebben we de mails, als ‘bewijs’ , opgeslagen, onze inhoudelijke wetenschappelijke argumenten werden afgewimpeld met een ‘verschil in visie’.
Ik heb Tako ook aangeschreven en geprobeerd in Jip en Janneke taal uit te leggen, wat de gevolgen zijn van die paar zinnen:
1) Zij lopen de kans juist onterecht beschuldigd te worden van ouderverstoting als zij proberen hun kinderen te beschermen. In tegenstelling tot wat de meeste professionals denken, zijn slechts 10% van de meldingen van huiselijk geweld in het familierecht echter vals of onterecht.
Bovenstaande quote durf ik ter discussie te stellen. Wij hebben contacten bij de politie en ga daar eerst eens informeren. Daarbij komt, valse beschuldigingen door met name de moeder, zeker bij jonge kinderen , die zelf nog niet kunnen praten of de ernst inzien van hetgeen ze verklaren, zijn een standaard gegeven. Geestelijke mishandeling, is dus ook dat; huiselijk geweld.
Feit is dat nog steeds het merendeel vrouw is, die verstoot.
Deze zin roept vragen op. Roept discussies op en leiden af van de eigenlijke zaak.
Feit is dat voordat belangrijke ingrijpende beslissingen genomen kunnen worden in levens, de juiste professional moet weten met wie die te maken heeft: diagnose!
2) Bovendien is het zo dat niet bij elk kind dat één van zijn ouders niet meer ziet het direct ouderverstoting betreft. Een ouder kan zelf besluiten geen of weinig contact te willen en te verdwijnen uit het leven van een kind. Kinderen kunnen (vaak tijdelijk) een favoriete ouder hebben, zeker bij scheidingen komt dit vaker voor. Een kind kan echt geen of zeer beperkt contact meer willen omdat het emotioneel of anderszins mishandeld wordt, los van de vraag of het wenselijk is om geheel geen contact meer te hebben met de mishandelende ouder.
Als de ouders nog bij elkaar waren geweest, had een kind dan ook een keuze gehad? Rapporten vol over wel dan niet volgroeide hersenen, gevolgen kunnen overzien, in relatie tot de stem van het kind.
Door omgang af te hangen van het feit dat een kind wel en geen zin heeft, ondermijn je het ouderschap. De verantwoorde/gezonde ouder wil namelijk graag opvoeden…. Dat is niet altijd leuk en zo krijgt het kind een uitwijkmogelijkheid. Ook dus de kans ouders tegen elkaar uit te spelen.
Een ouder kan zelf er voor kiezen…. In context van het geheel is deze zin hier niet op zijn plaats. Wijdt daar desnoods dan een aparte alinea aan; wie zijn dan die ouders die weglopen voor hun verantwoordelijkheid.
Gaan wij dus mee in een “favoriete ouder’, dan faciliteer je de verstotende ouder; mijn kind heeft geen zin, ik kan het kind niet dwingen….
Vast en zeker zullen kinderen favoriete ouders hebben, met welke reden dan ook (gul, makkelijk, parentificatie) maar nogmaals, als de ouders samen waren dan had het kind ook geen keuze. Op deze manier werk je mee aan een loyaliteitsconflict.
Uiteraard kan een kind afwijzen als die mishandeld wordt. Maar ben dan verder eerlijk, juist dit soort kinderen zijn te loyaal naar de mishandelende ouder toe. Genoeg wetenschappelijk onderzocht.
Daarom, nogmaals, eerst die diagnose, waarheidsvinding etc. en dan aanpakken! En nee, wordt een kind mishandeld dan bescherm je dat kind. Ook bij pathogeen ouderschap, mag ik hopen.
Helaas, ook Jip en Janneke taal kon Tako Engelfriet op andere gedachten brengen. Dat is ronduit schadelijk! Wat wij ook beargumenteren, het is tegen dovemansoren!
Dat bracht ons op het volgende, want wij kunnen ons niet voorstellen dat, als alle aangesloten therapeuten van het Verdwenen zelf, geïnformeerd zouden zijn, zij, eenmaal bewust, zich kunnen verenigen met die 2 destructieve zinnen.
Vast en zeker zitten er goede therapeuten tussen, waar ieder, in een vrijwillig kader, voor zich, dus niet samen als gezin, terecht kan voor integere hulp? Toch?
Dus hebben we besloten een lijst op onze website aan te leggen van therapeuten die zich niet baseren op opinies, meningen, of projecteren, maar uitgaan van wetenschappelijk onderbouwde inzichten en kennis.
Mail 27 februari naar alle leden van Het verdwenen zelf:
Geachte therapeuten verbonden aan het Verdwenen Zelf,
Onlangs heb ik persoonlijk mijn therapie bij een van u collega's met succes afgesloten. Ouderverstoting maakt een groot deel uit van mijn problematiek. . Ik heb veel inzicht gekregen maar helaas geen oplossing.
In dat opzicht is het essentieel dat een ieder die zich professioneel bezighoudt met deze enorm complexe materie, de professionele beroepsintegriteit laat prevaleren boven het financieel belang. Beroepsethiek, beroepscode en wetenschappelijke consensus zijn hierbij de sleutelwoorden.
Een kind verbreekt niet zomaar het contact met een ouder, zeker niet als er voorafgaand aan de scheiding een normale relatie tussen ouder en kind heeft bestaan. Een kind doet dat slechts indien er sprake is van:
- Lichamelijke geweld
- Seksueel geweld
- Verwaarlozing
- Psychisch geweld (onder deze noemer valt ook ouderverstoting).
Om de narcist/psychopaat geen kans te geven excuses te verzinnen voor het verbroken contact tussen de andere ouder en het kind, mag er in geen geval afgeweken worden van de bovenstaande consensus. Andere meningen, visies of opinies veroorzaken juist tot op de dag van vandaag enorm veel ruis en schade, en belemmeren een degelijke diagnostische aanpak van deze vorm van huiselijk geweld. E.e.a. vergelijkbaar met de ondeugdelijke praktijken van de RvK en Jeugdbescherming.
Vanuit dit oogpunt hebben wij bezwaar geuit bij Tako Engelfriet van Het Verdwenen Zelf, tegen de volgende passage in de visie over ouderverstoting op de professionele pagina van het Verdwenen Zelf:
Bovendien is het zo dat niet bij elk kind dat één van zijn ouders niet meer ziet het direct ouderverstoting betreft. Een ouder kan zelf besluiten geen of weinig contact te willen en te verdwijnen uit het leven van een kind. Kinderen kunnen (vaak tijdelijk) een favoriete ouder hebben, zeker bij scheidingen komt dit vaker voor. Een kind kan echt geen of zeer beperkt contact meer willen omdat het emotioneel of anderszins mishandeld wordt, los van de vraag of het wenselijk is om geheel geen contact meer te hebben met de mishandelende ouder.
Bovenstaande passage doet de inhoud van de rest van de tekst teniet, spreekt deze tegen, en voldoet niet aan de wetenschappelijke consensus vanuit de psychologie. Daarbij komt dat zolang er voorafgaand aan de behandeling geen diagnose gesteld is, het ook voor de therapeut niet mogelijk is om vast te stellen waar hij of zij mee te maken heeft.
Het is inderdaad zo dat een kind geen contact meer met een van de ouders wil als er sprake is van psychische mishandeling, echter volledig gebrek aan diagnostiek op dit gebied in Nederland, maakt de kans enorm klein dat deze groep mensen bij u terecht komt. Daarnaast, nogmaals, zonder diagnose kan/mag er geen behandeling ingezet worden.
Tot voor kort hebben wij leden vanuit onze ouderbelangengroep en stichting graag doorverwezen naar het Verdwenen Zelf. Echter, aangezien de heer Engelfriet de genoemde passage niet wil aanpassen, zijn wij genoodzaakt hier mee te stoppen.
Mocht u echter als therapeut afstand nemen van deze passage, laat het ons weten via een reply. Wij zullen uw praktijk dan vermelden op onze website.
Met vriendelijke groet,
Marieke van Woerkom
Secretaris
Stichting Écht Scheiden Zonder Schade