Ben je een kind van gescheiden ouders of ouders die gaan scheiden en zitten jouw ouders bij de 85% die er na tijdelijke ontoerekeningsvatbaarheid SAMEN uitkomen, omdat ze inzien dat ze weliswaar ex-partners zijn, maar altijd SAMEN ouder zijn, dan heb je geluk. Dan is er ruimte en zal er naar jou geluisterd worden.
Dat het lastig voor jou zal zijn om jouw mening te geven omdat je bang bent dat jij 1 of beide ouders kwetst is heel erg begrijpelijk. Dat jij dit eigenlijk helemaal niet wilt is ook heel erg te begrijpen.
Maar er is heel veel hulp. Van diverse programma’s is diverse leeftijdsklassen om je weerbaar te maken, liefst in groepsverband, waardoor je ook leert en ziet dat jij niet de enige bent. Tot heel veel coaches, professionals, ja zelfs kinderbehartigers die jou helpen, jou steunen opdat beide ouders rekening met jou houden. Opdat bijvoorbeeld ook in het ouderschapsplan heel veel rekening is gehouden met jouw behoeften. Er zijn zelfs diverse websites zoals www.villapinedo.nl waar jij heel veel informatie kunt vinden en gekoppeld kunt worden aan een buddy.
Het is al heel wat als je dus bij die 85% zit, maar goed, jouw ouders zijn beiden redelijke mensen, die uiteindelijk hun prioriteiten kunnen stellen. En jij staat nog altijd op nummer 1.
Maar ben je een kind van ouders die in de 15% complexe scheidingen zitten/ondergaan, dan heb jij een groot probleem.
Bij die 15% ouders heb jij te maken met een pathogene ouder. 1 ouder die dus niet het verschil kan zien tussen ex-partnerschap en samen ouder-zijn. Dan heb je te maken met een ouder die boos is, teleurgesteld, beledigd, die vanuit haar of zijn eigen jeugdtrauma jou als kind gaat inzetten als pion om de uitwonende ouder te schaden. Een ouder die jou voedt met leugens, valse beschuldigingen. Die jou vertelt dat de uitwonende ouder helemaal geen zin in jou heeft, niet van jou houdt. Meer van die nieuwe partner en diens kinderen houdt of ja, zijn/haar nieuwe gezin.
Deze ouder gunt jou niet een fijne tijd bij de uitwonende ouder. Jij mag niet blij naar huis komen, na een leuk weekend. Dan wordt je doodgezwegen of, erger, je wordt gestraft. Jij mag überhaupt niet over jouw vader of moeder praten, laat staan liefdevol en jij moet gaan denken dat die uitwonende ouder slecht is.
Je bevindt je dus in een vreselijke situatie en het kan nog altijd erger. Want juist nu wordt jij gedwongen keuzes te maken. Moet jij vertellen bij wie je het liefste bent. Wie jij het leukst vindt en kijk; iedereen die dit aan jou vraagt; de coaches, kinderbehartigers, de advocaten, de bijzonder curators, de raadsonderzoekers, de jeugdbeschermers, ja, zelfs de rechters denken jouw authentieke stem te kunnen horen.
Al die bovengenoemde mensen vinden het heel normaal als jij zegt dat jij geen contact meer wilt met de uitwonende ouder. Ook als jij daar eigenlijk geen goede reden voor op kunt geven, behalve dan dat jij geen ‘klik’ hebt met die ouder, of als jij absolute woorden gebruikt als ‘ altijd of nooit’.
Die mensen gaan klakkeloos mee in de valse beschuldigingen en al wordt een beschuldiging ontkracht, geseponeerd, dat maakt niet uit. Vaak is het dan ‘te laat’…’is er te veel gebeurd’ Zegt een rechter dat er geen ‘lotsverbondenheid’ meer is en kan daardoor geen omgang meer gerealiseerd worden. Ondertussen wordt alles wat jij zegt vastgelegd in verslagen en zo kan ook nog eens de uitwonende ouder teruglezen dat jij ‘gekozen’ hebt.
Jouw basis behoeften van veiligheid en vertrouwen worden zwaar geschonden en jij zit met een enorm trauma, waar jij later, als je volwassen bent, hoe dan ook, tegen aan zult gaan lopen.
Jij zal een beroep kiezen om een verschil te maken. Wellicht zet je zelf een website op, of kom je op ideeën om kinderen te bevragen, vanuit jouw latente pijn. Jij denkt kinderen te helpen, maar diep in jouw hart weet je best dat dit ‘m niet is. Voordat je dat aan jezelf kunt toegeven heb je een aardige weg af te leggen.
Ga jij vervolgens verhaal halen bij de ouder die jou tegen de uitwonende ouder heeft opgezet. Dan zal jij te horen krijgen dat deze zich van geen kwaad bewust is. Jij hebt toch immers zelf aangegeven wat jij wilde… En verhaal halen bij al die bovenstaande mensen is al helemaal een utopie, daar al die mensen al jaren (vaak vanuit hun eigen trauma) weglopen voor hun eigen verantwoordelijkheid.
Dit is de reden dat Herken Ouderverstoting zwaar tegen het belasten van kinderen is als er sprake is van een complexe scheiding. Wij weten (en dat weten zij eigenlijk ook wel, maar ja, die baantjes he) dat het bevragen van kinderen bij complexe scheidingen alleen maar verliezers oplevert.
Een kind houdt biologisch gezien van beide ouders. Voor jouw emotionele, sociale en identiteitsontwikkeling is het van groot belang dat beide ouders in jouw leven zijn en dat jij je goed kan hechten.
Daar is natuurlijk ook al heel veel over bekend, waardoor het apart is dat bovengenoemde mensen weg blijven kijken en het presteren om nog steeds mee te gaan in die zogenaamde stem van het kind, als dat kind aangeeft geen contact met die uitwonende ouder te willen hebben, zonder enige diagnose door echt bevoegde mensen om te doorgronden of dit wel de authentieke stem is.
Wij zien schrijnde situaties langskomen. Van kinderen die bevraagd worden door een rechter. Dat een rechter dan in de rechtszaal tegen vader zegt een goed gesprek te hebben gehad en dat het kind gezegd heeft dat hij zijn lesje wel heeft geleerd. Pardon? Vader schrikt, vraagt zich af wat er aan de hand is en confronteert het kind; hoe zo? Welk lesje dan? Kind schrikt, trekt bleek weg, als zodanig had het kind dit niet zo gezegd/bedoeld… tranen.
Zo zijn er rechters die het een prima idee vinden als pubers afscheid gesprekken houden met een ouder. Zijn er instanties, coaches die dat soort gesprekken ook nog eens begeleiden en dan roepen dat het de authentieke stem is. Ja, het was een heftig/warm/emotioneel gesprek. Maar voor nu heeft de uitwonende ouder hier maar mee te leven. Het kind ontwikkeld zich verder prima, er zijn verder geen zorgen. En tot ooit weer ziens…
Zo wordt een ouder gedwongen mee te gaan in de geestelijke kindermishandeling en dan hebben we het maar niet over het ex-partnergeweld met hiermee gepaard gaat. Met de desastreuze gevolgen voor ouder en kind. Moet kunnen in deze maatschappij. Maar beste lezers, sta er eens bij stil…, stel dat jou dit zou overkomen. Zou je dan overeind blijven of zou je ook, net zoals wij, versleten gaan worden als een gekkie omdat je hier iets van gaat vinden?!
Zo hebben wij herhaaldelijk de rechtbank Zwolle aangeschreven en onze zorgen geuit. Op 18 april 2019, tijdens het UCERF-symposium, hebben wij persoonlijk met Mr Hein Schroder (Rechtbank Overijssel) gesproken en heeft deze rechter ons toegezegd/uitgelegd dat de pilot niet wordt/is toegepast bij kinderen die bij een complexe scheiding betrokken zijn.
Het is ook nogal megalomaan dat rechters op de stoel van psychologen willen zitten. Of dat rechters zich verlaten op handelingsonbekwame, niet goed geschoolde, zogenaamde professionals.
Ouders die daartegen ageren en vragen om kwaliteit, het gaat immers om mensenlevens, worden weggezet als lastig en strijdend, gewoon omdat het kan, achter gesloten deuren.
Het blijft apart; wij leren overal dat de hersenen van jongeren nog niet volgroeid zijn en dat ze daardoor de consequenties nog niet kunnen overzien. Maar als zo’n kind 1 ouder rigoureus afwijst, moet dat kunnen…Terwijl bekend is hoe desastreus dat is voor het latere leven.
En al is dit bekend, nog steeds wordt er vreselijk misbruik gemaakt van die authentieke stem van het kind. Liever maanden, jaren een kind belasten, trauma op trauma, dan direct ingrijpen bij pathogeen ouderschap; geestelijke kindermishandeling.
Liever roepen dat er nu eenmaal geen lotsverbondenheid is, dat het kind dit nu zou eenmaal gewend is of dat het kind heel dwingend is en er nu eenmaal, na jaren bewustzijn, nog steeds geen de-programmeringsprogramma’s zijn of mogelijkheden om de ouder en het kind te herenigen
Liever het kind op krukjes, spelen met poppen of kwartetten met handelingsonbekwame professionals dan direct ingrijpen. Kind bij de ouder plaatsen die wel geestelijk gezond is, waardoor de pathogene ouder in een vrijwillig kader aan zichzelf kan werken en de scheiding verwerken door verantwoordelijkheid te nemen voor zijn/haar eigen destructieve gedrag. Patronen in te zien, zich realiseren dat het al generaties voor die ouder mis is gegaan en dat deze ouder 2 keuzes heeft:
Het doorbreken van de cirkel of op afstand ouder zijn, daar de mishandeling, hoe dan ook moet stoppen.
De universiteit Leiden mag bestuderen of kinderen in civiele procedures wel de consequenties van hun gedrag en uitlatingen kunnen overzien… Uiteraard kijken wij uit naar de resultaten van het onderzoek.
https://www.universiteitleiden.nl/nieuws/2018/09/multidisciplinair-onderzoek-naar-de-civiele-procespositie-van-minderjarigen-gestart?fbclid=IwAR0C7MAVcdgwAcFrttWky-sYli4XzFJJ98vKAPRXzQQLTS27RcoVrS1Xy9Q