Geschiedenis:

Meteen na de eindpresentatie van de Divorce Challenge, op 7 december 2016, zijn wij op aanraden van o.a. de dagvoorzitter Nick Huls naar het ministerie van VenJ gegaan om aandacht te vragen voor ouderverstoting, daar wij van mening waren (zijn) dat juist de complexe scheiding zwaar onderbelicht was/is. Dat bleek ook wel uit de podium winnaars, die met bijna geen ‘likes’, toch de oorkonde enthousiast in ontvangst namen. Met name het plan BRAM (Raad van Kinderbescherming) en Kind uit de Knel (van Margreet Visser, die zelf in het verleden haar vader had afgewezen, maar dat prima vond, derhalve psychologie is gaan studeren en met dit onzalige traject op de proppen kwam) vonden we niet kunnen; het is contra productief en hoe kon het toch zijn dat wij dat wel inzagen? De autodidacten, tegen wil en dank trouwens!

We hebben dus om geld gevraagd, subsidie zoals dat heet, of in ieder geval medewerking van het ministerie. We zijn aan het lijntje gehouden, weggezet als gekkies. Met name door de heer Rouvoet, die met zijn platform (kijk eens wie daar inzitten!) 4,5 miljoen te besteden heeft en dat dus investeert in wij-van-de-wc-eend bijeenkomsten die de belasting betaler veel kosten met contra productief resultaat.

• Tot op de dag van vandaag worden wij, de (te) verstoten ouders uitgebannen of onderworpen aan tijdverslindende trajecten, die extra trauma resulteren.
• Tot op de dag van vandaag zijn wij het grote banale verdien model
• Tot op de dag van vandaag wil men geen werk maken van het stoppen van ouderverstoting, een kwestie van willen en doen.
• Tot op de dag van vandaag weet de lobby (advocatuur, mediators en zogenaamde hulpverleners) hun plek te behouden en zijn wij massaal slachtoffer van het systeem.

Dat er oplossingen zijn, dat mag duidelijk zijn en hoe kan het zijn dat ‘men’ niet hiermee aan de slag wil gaan?

 Dus toen Marieke en ik Anna van Beuningen en André Rouvoet in oktober 2018 blij vertelden dat Dr. Childress naar Nederland zou komen, trokken beiden wit weg….’ Maar wij betalen er toch niet voor!’ wist Anna nog uit te roepen. Want zo veel was wel duidelijk; de echte oplossingsgerichte kennis mocht niet gedeeld worden. Makkelijker om ons als gekkies en lastig weg te zetten , dan te onderkennen dat iedereen 180 graden zal moeten draaien om deze ernstige vorm van kindermishandeling en ex partnergeweld tegen te gaan! Iets wat trouwens professor Hoefnagels al zo’n 20 jaar geleden had voorspeld.

Maar ach, dan toch geen geld van onze overheid! Gelukkig zijn er ouders die liever investeren in gedegen kennis, dan in weer een advocaat en zo konden wij het symposium organiseren.

Gewoon omdat het hoog tijd was/is! Het is namelijk echt een kwestie van willen en doen.

We hebben 25 februari kunnen luisteren naar:

Dr Graig Childress:

Die deed een dringend beroep op de professionaliteit van de klinisch psychologen; worden jullie wakker?! Want het staat gewoon allemaal in jullie studie boeken. Moet je het wel willen weten en lezen, daarna toepassen. Ouderverstoting komt voort uit een onverwerkt jeugdtrauma. Gaat over van generatie op generatie. Je hebt te maken de 12% van de bevolking die kenmerken van persoonlijkheidsstoornissen vertoont  en dit valt gewoon te diagnosticeren. Hij heeft zelfs de formulieren om tot een gedegen diagnose te komen online en gedeeld. Hij doet dus een dringend beroep op deze beroepsgroep; neem jouw verantwoordelijkheid!

Daarnaast heeft hij gewezen op volledige gebrek aan empathie! Hoe kan het zijn dat de rechters, de zogenaamde hulpverleners allemaal het vanzelf sprekend vinden dat ons onze kinderen worden ontzegd?

Maar hij begrijpt het wel…Heel veel mensen uit deze beroepsgroepen zijn vanuit latente, niet onderkende, pijn aan hun studie en vervolgens beroep begonnen. Ze willen, op zijn gunstigst, wel het verschil maken, maar slaan door projectie de plank volledig mis.  Kijk naar de onzalige trajecten zoals Kind uit de Knel, de schip aanpak, ouderschap blijft, maar ook mediation. Al dit soort trajecten werken niet, bij ouderverstoting is maar één ding wat wel werkt; sanctioneren. Daarbij merkte hij ook nog eens fijntjes op dat er in Amerika een veel groter respect is voor de rechtspraak en dat dus beschikkingen worden nageleefd! Nou, wij weten allemaal hoe men in Nederland met de zwaar bevochten beschikking omgaat. De verstotende partij krijgt praktisch altijd zijn/haar zin en wij staan verbijsterd met lege handen, letterlijk en figuurlijk.

Dorcy Pruter:

Zij heeft het publiek ferm toegesproken tijdens de plenaire discussie: wat er ook gezegd wordt; het kind is van nature loyaal naar beide ouders. Onze kinderen houden van ons!!! Wat anderen ook tegen je zeggen, laat je niet ontmoedigen. Die stem van het kind….luister dan eens echt. Zelf heeft ze op 12 jarige leeftijd haar vader verstoten. 32(!) hulpverleners zijn daarin meegegaan omdat ze haar weerstand tegen haar vader letterlijk hoorden en niemand door vroeg of haar echt geholpen heeft.

Vanuit haar expertise heeft zij een programma waarin ze de meest zware zaken/gevallen binnen 4(!) dagen kan oplossen. Ook zij is een groot voorstander van sanctionerend optreden en zodra je de verstotende ouder confronteert met consequenties op fout gedrag, zal je zien hoe snel het verstotende gedrag stopt!  Dat houdt dus niet in dat het kind beide ouders ontzegd moet worden, ten alle tijden zal alles op alles gezet moeten worden om beide ouders in het leven van het kind te houden, en dat kan dus.

Hoe banaal is dat?! Het kan dus gewoon en laat heel verdienend Nederland daar eens heel goed bij stil staan en zich heel diep schamen.

Drs. Ad Oud, psychotherapeut: 

Heeft ons helder uitgelegd hoe een trauma (en de symptomen die hieruit volgen, verstoten, verstoten worden, de generatie overdracht) neurologisch werkt. Hoe we ons dus gedragen, maar belangrijker wellicht, dat er ook iets aan te doen is. Voor de slachtoffers van narcistische partners bestaat er gelukkig een mogelijkheid om bevrijd te worden van hun trauma's. Daarnaast wijst hij op het feit dat de narcist de meest moeilijke persoon is om te behandelen en dat daar dus de energie niet naar toe zal moeten gaan; deze personen moeten zich leren gedragen en dat lukt alleen als ze dus consequenties ervaren op hun gedrag; dat ze exposed worden aan de buitenwereld. Aangezien samenwerken met een ouder die persoonlijkheidsstoornis heeft, antisociaal of narcistisch, niet lukt, zullen harde afspraken gemaakt moeten worden waaraan sancties zijn verbonden.

Daarbij stelt Dr. Childress heel duidelijk dat het kind, dat kenmerken vertoont van 'ouderverstoting', net als bij de overige vormen van kindermishandeling direct weggehaald te worden bij de pathogene ouder, zodat het kan herstellen. Ook Herken Ouderverstoting is van mening dat het kind direct van deze uiterst zware vorm van psychische mishandeling bevrijd dient te worden. Psychische kindermishandeling is strafbaar volgens art. 3.0 Sr. De overheid behoort hierop te handelen.

Prof Louis Tavecchio: 

Heeft de hulpverlening geconfronteerd met recent wetenschappelijk onderzoek. Dat sommige inzichten gebaseerd zijn op oudere literatuur en opiniestukken. Op 10 november 2017 heeft deze professor al de legalisatie van ouderverstoting, het in opdracht geschreven boekje ‘het verdeelde kind (2002)’, ter discussie gesteld door te verwijzen naar 110 handtekeningen van gerenommeerde gedragswetenschappers en professionals onder het rapport van Prof. Richard Warshak. Terecht is hij kritisch op personen die zich te weinig baseren op recente wetenschappelijke inzichten. Deze man stelt vragen en gaat op onderzoek uit. Zo heeft hij een aantal richtlijnen kunnen nuanceren.

Prof Tavecchio doet dat, aan de hand van wetenschappelijk onderbouwde kennis van zijn wetenschappelijke collega’s over de gehele wereld en ik kan niet anders zeggen dat heeeeeel veel mensen zich heel diep moeten schamen.

Waar blijft het kritisch denken? Waarom houdt men de vakliteratuur niet bij? En de bewering dat alle professionals op de hoogte worden gehouden door hun vakverenigingen heeft ons niet kunnen overtuigen; als dat zo zou zijn, waarom zien we dat dan niet terug?!

Terecht dat Prof. Tavecchio de politiek er bijhaalt; hoe kan het zijn dat het (bijna) kamerbreed ondersteunde wetsvoorstel van Vera Bergkamp (D66) uit 2016 nog steeds ligt te verstoffen? Gelijkwaardig ouderschap; 50/50% en bij erkenning gezag!!!!! Hoe kan het zijn dat vaders nog steeds gemarginaliseerd worden?!

Professor Corine de Ruiter:

Had een gedegen presentatie waarbij haar focus uit ging naar het forensische gedeelte; weten wat er speelt; waarheidsvinding. Deze dame heeft de MASIC naar Nederland gehaald. Die zou verplicht moeten zijn. Als ouders in de rechtbank uitkomen is er al te veel gebeurd. Neem de MASIC af , dan weet je wat er speelt, want door blijven hobbyen en ouders het zoveelste mediation traject insturen zorgt voor extra trauma. Hebben we het er nog niet over wat dit de maatschappij kost!

Prof Maurits Barendrecht:

Gaf een perfecte presentatie; van rechtsstaat tot rechtszorg. Hij was destijds de enige podiumwinnaar bij de Divorce Challenge die wij zagen zitten. Prof. Barendrecht spant zich enorm in om het rechtssysteem te veranderen, maar kan dit natuurlijk niet alleen. Terecht dat hij wijst op het belang van een regierechter, afschaffen toernooimodel, en dat beschikkingen gewicht moeten hebben. Hij ziet in dat de politie en het OM een de-escalerende rol kunnen/moeten hebben. Hij gaat wél in gesprek met ouder belangen groepen, die constructief willen bijdragen aan een oplossing.

Hoe nu verder:

Alle presentaties komen online en daar laten we het natuurlijk niet bij. Het is ons nogmaals duidelijk geworden dat verandering vanuit ons, de burger, zal moeten komen. Dat houdt in dat wij bijvoorbeeld heel goed moeten weten waar we het over hebben en heel duidelijk zullen moeten zijn in de rechtszaal! In die rechtszaal moeten wij heel helder aangeven wat wij verzoeken/willen; daar een rechter het eigenlijk ook niet weet en wat dat betreft zijn/haar verantwoordelijkheid ontduikt door het snel over de schutting te gooien en/of maar blind vaart op malafide rapportages van de Raad van Kinderbescherming, Jeugdzorg of aanverwante clubs.

Daarbij zullen wij ons kind centraal moeten stellen! Het gaat niet om ons (ook al voelen we het wel zo, laat dat op dat moment achterwege)

Wij zullen ons moeten verzetten tegen alle handelingsonbekwaamheid en handelingsverlegenheid, dat is onze grondwettelijke zorgplicht en daar is geen speld tussen te krijgen:

 “Geachte rechter, prima/helaas, u kunt er niet meteen die klap er op geven en een concrete omgangsregeling uitspreken? U wilt dus alsnog dat onderzoek? Dan de MASIC ! Dat is het enige dat een HBO geschoold persoon (raadsonderzoeker) mag doen, daar tot op de dag van vandaag niemand op HBO niveau maar iets over de mechanismen van ouderverstoting op school leert en derhalve compleet onwetend, hooguit idealistisch, het verschil denkt te kunnen maken.

Dus nee, geen hij/zij verhaal. Puur en alleen een nul-meting en weet u, rechter, als daar dan uitkomt dat ik/wij bij de 15% horen die voorsorteren op ellende, dan hebben wij recht op maatwerk daar u hoort te weten dat mediationtrajecten en wat u ook denkt te kunnen opleggen; allen zwaar contra productief zijn. U wilt toch ook eerst weten wat er werkelijk een de hand is (DIAGNOSE!) voordat we tot behandeling overgaan?!

Dus als ik bij die 15% zit, dan gaan we verder met een klinisch psycholoog die met de formulieren van Dr. Childress in de hand, overgaat tot het vaststellen van gedegen diagnose om daar dus de behandeling op af te stemmen.

En die behandeling is er, maar daar hoort tijd rekken dus niet bij. Bij kindermishandeling hoort men in te grijpen! Dan niet maanden rekken en trekken en daardoor meewerken aan kindermishandeling/ex partner geweld. Nee, dan helpt u werkelijk het kind door het (tijdelijk) uit die situatie te halen en bij de gezonde ouder te plaatsen. Dan bant u mij niet uit!

Dan spreekt u een zeer gedetailleerde, concrete omgangsregeling uit. U denkt aan parallel ouderschap. U denkt in detail opdat er geen ruis kan ontstaan. U vermeldt dat elke ouder natuurlijk welkom is op hoogtij dagen. U spreekt uit dat als er iets gebeurt in de familie u het niet toestaat dat het kind daar niet bij kan zijn omdat het niet in de tijd van die ouder is….dan legt u een dwangsom op naar die ouder en spreek dan ook maar meteen uit dat het omgezet kan worden in lijfsdwang, als dat zover zou moeten komen.

Dan zorgt u ervoor, beste rechter, dat wij hier niet meer hoeven terug te komen jaar in jaar uit!

Dan gaat u naar ons luisteren en dan blijft u af van onze kinderen. Dan hebt u niet de illusie dat u goed gesprekken kunt voeren met mijn kind, dan laat u de stem van het kind over aan echte professionals; klinisch psychologen, die allen opnieuw hun studie boeken erbij hebben gepakt en alle aangeraden boeken van de professoren hebben doorgenomen”.

Conclusie:

Een kwestie van willen en doen dus en beste ouders, het is niet anders: hoe duidelijker wij zijn, hoe helderder onze vraag/eis bij de rechter, hoe rechter jouw rug, hoe sneller jij er voor zorgt dat deze onzin stopt. Het is niet anders en neem iedereen, die jou buitenspel denkt te kunnen zetten, de maat; doe normaal! Waar is de compassie en empathie?! Het gaat om levens, onze levens en die van onze kinderen!