Rechter verbergt zich achter toga en gesloten deuren

 
Waarom de GI in deze casus niet verplichten om door te verwijzen naar een professional op het gebied van complex trauma, psychologie en psychopathologie? 
 
 
Hoe verhoudt zich dit tot artikel 21 rechtsvordering,  de rechter mag doen wat hij of zij geraden acht?
 
In ieder geval meer dan genoeg redenen om in de toekomst af te zien van inmenging van incapabele instanties, zeker gezien de onderstaande nadelige punten in de wet, t.a.v het ouderlijk gezag:

* Rechtenloosheid van ouders onder de Jeugdwet 2015

Ouders moeten ervaren dat:
  1. Gezinsvoogden weigeren om aan feitenonderzoek te doen, en zelfs weigeren om van aangeleverd tegenbewijs kennis te nemen. Ze acteren o.g.v. onderbuikgevoelens, en ingrijpende jeugdzorg beslissingen zijn volledig afhankelijk van de gemoedstoestand en gevoelsmatige inschatting van de situatie door de gezinsvoogd. Na deze inschatting misbruiken gezinsvoogden stelselmatig hun positie om hun mening op te leggen aan ouders. Van een gelijkwaardige samenwerking is geen sprake;
  2. Artikel 3.3. van de Jeugdwet een wetsfictie bevat, waardoor rechters ervan uit moeten gaan, dat hetgeen de gezinsvoogden in rapportages stellen de volledige waarheid is. Gezien het gebrek aan (voorbereidings)tijd negeren ook rechters daarom het door ouders aangeleverde bewijsmateriaal, en nemen hun beslissingen uitsluitend o.g.v. de verzoeken van jeugdzorg, die weigert om adequaat feitenonderzoek te doen;
  3. De wetgever aan ouders bepaalde rechten geeft (bijv. het recht van inzage en afgifte van een kopie van het dossier), doch deze middels andere bepalingen (i.c. artikel 7.3.8. JW) weer volledig ongedaan maakt. In Nederland bepaalt elke individuele jeugdzorgmedewerkers wat hij/zij al dan niet in het dossier doet en/of aan ouders geeft. Tijdens een klachtenprocedure betekent dit dé facto, dat de Beklaagde jeugdzorgmedewerker ten minste vier weken de tijd krijgt om het dossier te zuiveren van alle bewijststukken die ouders eventueel zouden kunnen
    gebruiken;
  4. De uitvoerende macht (het Ministerie van V&W en het Ministerie van J&V) stelselmatig de mening van ouders negeert, ouders fictief laat vertegenwoordigen door subsidie-gedreven stichtingen die op generlei wijze ouders vertegenwoordigen, en zogenaam "onderzoeken" inkoopt dat volledig overbodig is en/of waarvan de uitkomst reeds bij voorbaad is vastgesteld door de ministeries. Dit laatste is noodzakelijk omdat het eigen Wetenschappelijk Onderzoeks en Documentatie Centrum zichzelf reeds volstrekt ongeloofwaardig heeft gemaakt door zich schuldig te maken aan dezelfde praktijk.
* Het ontbreken van een onpartijdige klachten- en/of tuchtrecht procedure

Er in Nederland geen enkele mogelijkheid is om bij een onafhankelijke instantie klachten in te dienen tegen jeugdzorgmedewerkers. Zelfs de Stichting Klachten Jeugd (SKJ) is niets meer en niets minder dan de slager die zijn eigen vlees keurt. Ouders zijn kansloos tegen een klachtencommissie die in meederheid bestaat uit "vakgenoten" (lees collegas), met procedure regels die uitsluitend geschreven zijn om jeugdzorgmedewerkers te bevoordelen. Volgens de beroepsreglementen hoeven SKJ-gecertificeerd jeugdzorgmedewerkers in Nederland ook niet "bekwaam" te zijn, en zelfs niet "redelijk bekwaam". Ze moeten bij het beroepsmatig handelen slechts blijven "binnen de grenzen van een redelijk bekwame beroepsuitoefening"

Antwoord van Cees van Leuven, rechter bij het Hof ’s-Hertogenbosch en voorzitter van het Expertteam Ouderverstoting is ontluisterend: 

"Als zo’n optie ontstaat is dat zeker een goed idee.
Bestaat nu nog niet, ingrijpen in de werkwijze mag de rechter ook niet of nauwelijks, kortom: de mogelijkheden nu zijn erg beperkt."
 
Kijk , als een rechter aan het Hof al zo op zijn eigen wijze de wet interpreteert , ben je als ouder kansloos. Eigenlijk zegt de rechtspraak; ‘waar je niet expliciet om vraagt/ eist/ benoemt, kunnen wij ook niet toekennen. De realiteit is ook dat als jij het dus precies doet zoals vereist en er expliciet om vraagt, deze ouder net zo goed niet gehoord wordt.
Al met al komt het erop neer dat anamnese en diagnose uit de weg wordt gegaan, juist door de rechtspraak.