Een rechter kan veel meer dan dat de rechter zegt te kunnen doen. Dat heeft dus te maken met verantwoordelijkheid durven te nemen…

Hoe kan het toch zijn dat jij bij een rechter moet smeken om contact/omgang met jouw kind? Terwijl jouw ouderschap (zaad of eicel) niet ter discussie stond voordat jullie uit elkaar gingen?

Hoe kan het zijn dat een rechter meegaat in twijfels van de ouder die nu jou in 1 keer wil uitbannen? Waarbij de signalen van (komende) ouderverstoting ervan af spatten? Dat heeft grotendeels met gebrek aan kennis te maken. Dat is niet alleen onze mening, maar ook die van de rechters zelf (visitatie rapport).

Door het gebrek aan kennis, durft de rechter niet in 1 keer alles plat te slaan, maar verwijst de rechter jou door naar bewust handelingsonbekwame professionals zoals de Raad voor de Kinderbescherming en Jeugdbescherming, met alle gevolgen van dien.

Zeggende dat deze rechter geen andere opties heeft.

Maar die zijn er dus wel!

Wijs de familierechter op: 

Artikel 21 Wb v Burgerlijke Rechtsvordering: “Partijen zijn verplicht de voor de beslissing van belang zijnde feiten volledig en naar waarheid aan te voeren. Wordt deze verplichting niet nageleefd, dan kan de rechter daaruit de gevolgtrekking maken die hij geraden acht.”

Met andere woorden; de rechter kan en mag veel meer dan de rechter zegt te kunnen doen.

Dus wordt er gelogen in de rechtbank omdat er niet onder ede wordt gehoord. Of staan er leugens, halve waarheden, onderbuik gevoelens en vermoedens in rapporten die als waarheid worden opgevoerd, wijs de rechter op zijn taak en bevoegdheden. Doe je dat niet, dan sta je enorm achter. Immers, wie zwijgt stemt toe… Neem stelling in de rechtbank en laat dit niet gebeuren.

“de gevolgtrekking maken die hij geraden acht.” :

Dus de familie rechter kan wel degelijk ook 1 complete beschikking afgeven, waar alles in staat, waardoor jullie niet eindeloos meer hoeven te procederen, waarbij jouw ouderschap ter discussie staat.

Er is maar 1 reden om jou het ouderschap te ontzeggen: als jij ‘slecht’ bent voor jouw kind. 

Dus dan zal de tegenpartij met meer moeten komen dan vermoedens, onderbuikgevoelens en zelfs die ‘stem van het kind’. Beschuldigingen zullen hoe dan ook altijd uitgezocht moeten worden, maar ook consequenties moeten hebben. Waarbij valse beschuldigingen etc een uiting van pathogeen ouderschap zijn.

Op deze podcast [vanaf 13.30'] roept Rosa Jansen (voormalig rechter, zeer gerespecteerd en nu bestuursvoorzitter Slachtofferhulp Nederland) rechters op 'hun magistratelijke ruimte te pakken.'  Precies wat wij ook steeds benadrukken: https://ssr.fireside.fm/3. 

Het blijft apart, individueel weten de rechters echt wel wat er aan schort: moed! Het wordt hoog tijd dat rechters weer ‘recht’ gaan spreken en niet de psycholoog of financieel expert uit gaan hangen.

Het is zo simpel: Er staan twee ouders voor een rechter. Rechter stelt deze vraag aan beide ouders en wil van de ouders het antwoord horen, niet van de advocaten:

"Vertelt u mij of de ouder waartegen u nu strijdt wel of geen ouder mag zijn van XXXX (namen kinderen)? Is er iets gebeurd naar uw mening waardoor hij/zij geen vader/moeder van XXXXX mag zijn? 
En als u dus van mening bent dat vader/moeder schadelijk is voor het kind, gaan we dat op feiten onderzoeken. Mocht uit het onderzoek naar voren komen dat uw beweringen feitelijk onjuist zijn of niet hard te maken zijn, dan heeft dat consequenties. Immers valse beschuldigingen die leiden tot het uitbannen van 1 ouder, zijn schadelijk voor het kind. Een weldenkende ouder doet dit het kind niet aan. Mocht dus de bewering niet waar zijn, ga ik onherroepelijk over tot wijziging hoofdverblijfplaats en kan de ouder die dacht met modder te kunnen gooien in een vrijwillig kader met zichzelf aan de slag.
Omdat u hier beiden voor mij staat en het ouderschap niet te discussie staat, spreek ik nu 50/50 parallel of co-ouderschap uit. Dat is heel belangrijk voor het juiste tegenwicht. Ik maak de beschikking, uitspraak zo compleet mogelijk. Daarbij zet ik er ook een boetebeding op, wat omgezet kan worden in lijfsdwang, opdat een beschikking ook waarde heeft en de politie er adequaat naar kan handelen. Geen onderzoeken, geen pilot, geen OTS; u gaat beiden uw verantwoordelijkheid nemen als ouder en besef; uw kind heeft hier niet om gevraagd. Gedraag je en als de scheiding u moeilijk valt; zoek hulp voor u zelf, maar belast het kind niet!"

Zo simpel kan het zijn! Vraag je maar eens af waarom de keten hier niets van wilt weten!