Beste ouders, kijk uit wie je uitnodigt in jullie leven. Voor sommigen onder ons is het nog niet te laat. Jeugdbescherming heeft niet de juiste kennis in huis om zich bezig te kunnen houden met scheidingskinderen. Zeker niet zo lang de jeugdbeschermers niet goed zijn (bij) geschoold en nog leven met verouderde opinies en meningen, waarbij er op een totaal verkeerde manier geluisterd wordt naar die stem van het kind. Een stem die alleen gehoord wordt als jeugdbescherming uitkomt.

Wetende wat wij nu weten, kan jij gemotiveerd een OTS afwijzen. Die OTS voegt niet alleen niets toe, nee, een OTS is traumatiserend en contra productief als de jeugdbeschermer, gestuurd door de directie, vergeet dat het van groot belang is voor het kind dat die een goede relatie kan ontwikkelen en onderhouden met beide ouders.

Lees het promotie onderzoek. En dien het in als processtuk om te onderbouwen dat een OTS het niet gaat worden. Besef dat derden niet jouw rommel gaan opruimen en wat jij niet voor elkaar kreeg tijdens de relatie, zeker niet door derden wel geregeld gaat worden. Loop niet in het fuik van jeugdbescherming. Wees niet bang, die dwang en drang heeft totaal geen rechtsgrond. Alleen de rechter kan beslissen.

Waarom gaat in de jeugdhulp jeugdbescherming alles mis?

Het promotie onderzoek van René Clarijs: “De tirannie in de jeugdzorg” was mij al langer bekend. Ik was immers aanwezig bij zijn oratie in 2013 en ontving daar zijn promotie onderzoek in boekvorm. 

Heb het destijds ook gelezen. De voorspellingen die Clarijs destijds deed zijn uitgekomen de decentralisatie van de jeugdhulp is mislukt de jeugdwet is failliet.

In de afgelopen periode heb ik het promotie onderzoek als volgt samengevat:

Dit is waarom alle veranderingen in de jeugdzorg mislukken. Het is niet nieuw dat deze decentralisatie niet zou slagen. In 60 jaar tijd is geen enkele intensieve verandering binnen de jeugdzorg geslaagd. De Wet op de jeugdzorg  van 2005 was al mislukt voordat deze was ingevoerd binnen 10 jaar kwam de jeugdwet. 

René Clarijs beschrijft en motiveert in zijn promotie onderzoek “De tirannie in de jeugdzorg” (2013) uitstekend waarom alle veranderingen in de jeugdzorg mislukken en waarom het een bodemloze put is. Hier een korte samenvatting.
Rene Clarijs noemt 7 probleemgebieden van jeugdzorg:

1. de positionering aan de achterkant van het jeugdaanbod;
2. de complexe organisatie;
3. de eenzelvige op zichzelf gerichte organisatie zonder effectieve verbindingen met andere maatschappelijke voorzieningen (schuldhulp, woonvoorzieningen e.d.);
4. Gericht op de korte termijn waar veel zorg juist langdurig geboden moet worden zodat zaken blijven ontsporen en niet opgelost worden en verergeren en het beroep op de jeugdzorg toeneemt.
5. de orientatie op problemen in plaats van ontwikkeling en kansen (de kindermishandelingshysterie in plaats van een perspectief op ontwikkelingsgericht aanbod en deskundige hulp);
6. het absolute gebrek aan effectiviteit dat nog steeds afneemt;
7. innovatiesdie al die 60 jaar ingekapseld werden en 'onschadelijk' gemaakt.

Door de nieuwe transitie van jeugdzorg (2015) naar de gemeente worden 6 van de 7 probleemgebieden niet opgelost. Alleen de complexe (financierings) structuur wordt verlicht.

En dan nog het volgende.

"Beleidsalternatieven
De verschillen alleen al in Europa inzakede jeugdzorg zijn groot. Nederland zit daar in het zorgenklasje. Nergens worden zoveel kinderen uit huis geplaatst als in Nederland, nergens –en dat is het absolute failliet van de jeugdzorg – worden zoveel kinderen opgesloten als in Nederland (hier worden relatief ruim vijf maal zoveel kinderenopgesloten als in Duitsland, zeven keer zo veel als in Frankrijk, 28 keer zoveel als in België, 42 keer zoveel als in Portugal, 84 keer zoveel als in Denemarken, Noorwegen en Finland) (Van Rooijen, 2011). Beide aspecten (uit huis plaatsen en opsluiten)geven aan dat de Nederlandse jeugdzorg slecht presteert, en dat het buitenland wenkende perspectieven kan geven. Nederland krijgt al jaren commentaar van de Raad van Europa dat ons jeugdbeleid teveel nadruk legt op jeugdproblematiek in plaats van op general services for youth.