Ik zie ze nog zitten tijdens de presentatie van het rapport Scheiden zonder schade (en de kinderen dan) van Rouvoet 22 februari 2018. Al die professionals, leden van het platform dat onder leiding van de heer Andre Rouvoet staat. Ja zelfs ouders die er hun vak van hebben gemaakt en zich suf lobbyen om er nu een boterham aan te verdienen en er prat op gaan al jaren mee te draaien….Ambtenaren, die ook al jaren meedraaien, voor de camera het 1 roepen en vervolgens de puinhoop nog groter maken. Rechters, advocaten, noem ze maar op! Daar stond Prinses Laurentien, ze gaf een speech, nou ja, beter een preek die mij in het hart raakte. Wat heeft deze preek bij al die bovengenoemde mensen gedaan? Ik ben bang heel weinig.  Deze preek was zo helder en duidelijk, graag had ik deze tekst gepubliceerd en aan jullie gegeven, maar wellicht is dat de reden dat wij deze tekst niet krijgen, ook al heb ik diverse verantwoordelijken er naar gevraagd.

Strepen door levens halen

Het is namelijk een nogal ongemakkelijke boodschap voor al die bovengenoemde mensen, die zich allen niet aangesproken voelen. Die allen door blijven gaan met hetgeen wat ze al jaren doen; strepen halen door levens, er aan verdienen, gewoon omdat het kan.

Omdat de burger, de ouder dom wordt gehouden. Omdat de burger/ouder dusdanig bezig wordt gehouden, dat die geen tijd heeft om überhaupt boven alle problematiek te stijgen. Omdat de ouder aan het overleven is, aan het randje van de afgrond. En let wel; tuimel er niet in, want dan staat bovengenoemde groep boven die afgrond eensgezind te kijken en te roepen dat wij toch allemaal van die gekkies zijn.

Punt is dus, laten wij dit nog langer toe?!

Wat was zo treffend aan de speech van Prinses Laurentien?

Ze wees iedereen op de basisbehoeften van het kind: Veiligheid en vertrouwen!

Vervolgens wees ze ieder in de zaal dat allen deze basisbehoeften schaden! BAM!

Basisbehoeften

En zo is het maar net. Wij doen dat dus ook! Sta daar eens goed bij stil. En als wij dus bovengenoemde mensen daarop wijzen, wijzen er ook heel wat vingers terug.

Want wij verlaten ons op deze mensen! Wij schakelen derden in om ons te laten ‘helpen’. Terwijl wij allen nu horen te weten dat die mensen ons niet helpen, nee, ze maken het erger en beschadigen zo nog meer onze kinderen. Gewoon omdat het kan. Omdat wij dachten dat derden onze exen wel eens zouden africhten, op hun nummer zouden zetten. Gaat dus niet gebeuren, maar de basis behoeften van de kinderen zijn wel door ons allen, ja dus ook door ons, onderuit gehaald en geloof mij, dat keert als eerste tegen ons. De (te) verstoten ouder!

Dit wetende zullen wij als eersten een 180 graden draai moeten maken . We kunnen moeilijk van bovengenoemde mensen van alles willen, als wijzelf er niet anders in gaan staan.

Heb het eens niet meer over jezelf! Die rechten, ach ja, dat weten we nu wel.

Nee, sta eens stil bij jouw zorgplicht! Als jij je focust op jouw kind, het kind werkelijk centraal zet en het enkel en alleen daarover wilt hebben, dan kan niemand om jou heen. Dat ben jij die ouder die het kind  veiligheid en betrouwbaarheid kan bieden, de basis behoeften die tot nu toe keihard onderuit zijn gehaald door ieder in de omgeving van het kind.

Kind wil niet kiezen 

Door ieder die zich, soms onbedoeld, partij heeft gemaakt door het kind te bevragen en keuzes heeft laten maken of laten benoemen. Een kind wil namelijk niet hoeven te kiezen tussen ouders! En al zeker niet als het kind weet dat wat dat kind zegt vastgelegd wordt in allerlei rapporten dat door beide (!!!!!!) ouders wordt gelezen. Lekker veilig.

Scheiden zonder schade 

Beste ouders, dat rapport is basis literatuur voor ons allen. Met name bladzijde 25 hoor jij, als verantwoorde ouder van buiten te kennen. Daar staan de argumenten om overal, waar jij voortaan komt, af te willen zien van bijvoorbeeld een OTS (onder toezichtstelling) zo lang alle ( lees dat heel goed ALLE!!!!!) professionals nog handelingsonbekwaam zijn en nog niet geleerd hebben ouders serieus te nemen, voegen ze niet alleen niets toe, ze maken het erger. Ze werken extra belastend voor jouw kind. Ze schade de basisbehoeften en dat moet jij dus niet willen. Sterker nog, daar moet jij iets van vinden!!! Dat is jouw zorgplicht.

Er zijn maar 2 redenen waarom jij naar die familie rechtbank zou moeten willen gaan: verkrijgen of behouden van gezag en omgang te realiseren. Liefst doe je dus zaak voor zaak, want als je dit gezamenlijk aangaat, desnoods om kosten te besparen, trek jij altijd aan het kortste eind. Zo wordt goedkoop, duurkoop, maar dan is het wel te laat. Dan geef je beetje bij beetje de regie uit handen. Dan lever jij je over aan een raadsonderzoeker (die dus niet goed geschoold is, zie blz 25 van dat rapport) . Dan lever jij je over aan een rechter, die niet alleen juridisch onderlegd moet zijn, maar ook verstand moet hebben van financiën en psychologie…ja ja fijn dat maatwerk en die klemcriteria, door die vreselijke wet uit 2009 (en wie had die wet ingevoerd, wie was toen die minister?!) Dan lever jij je uit aan Jeugdzorg en zit jij voordat jij met jouw oogjes kan knipperen in allerlei trajecten, die niets opleveren. Nee, erger, die bewezen contra productief zijn.

Toernooimodel 

Dan verlaat jij je op advocaten die met een procedure op tegenspraak, het toernooimodel, zonder onder ede gehoord te worden, een wedstrijdje doen in wie het hardst kan liegen en bedriegen. Als jij werkelijk met een pathogene ex te maken hebt, verlies niet alleen jij de wedstrijd, jouw kind is de allergrootste verliezer!

In plaats van dat jouw kind lekker kan spelen of sporten of leren, noem maar op, moet jouw kind naar een mevrouw of mijnheer om daar te vertellen wat een kind wil….. Dag veiligheid en vertrouwen…. En daar heb jij net zo goed aan meegewerkt.

Jouw kind is een verdienmodel geworden. Niet meer dan dat. Vreselijk banaal.

Nu jij dit weet, heb jij een keuze. Ga je hiermee door? Blijf je je hulpeloos opstellen, hulpbehoevend en heb jij de ijdele hoop dat derden jouw ex wel eens de les zullen lezen? Wake up call: gaat NIET gebeuren.

Of sta je op en zeg je nee, dit stopt, het is genoeg. Niet weer een OTS. Niet weer mijn kinderen laten bevragen. Niet in kringgesprekjes. Niet ellenlange trajecten (weet je nog, tijd is onze grootste vijand).

Zeg je gewoon dat jij er wel uit komt, dat jij een omgangsregeling wilt met een dwangsom voor beiden, mocht 1 van jullie zich niet aan de afspraken houden.

Een omgangsregeling die altijd uitgebreid kan worden, zonder extra rechtsgang (laat dat vastleggen door de rechter)

En wil gezamenlijk gezag, opdat beide ouders zelf achter de informatie aan kunnen gaan en hoe dan ook gezamenlijk de belangrijkste keuzes kunnen en horen te maken betreffende jullie kind.

Nogmaals; sta stil bij deze basis behoeften en laat het daar omdraaien. Als je dit snapt, is er geen spelt tussen te krijgen en ben jij die goede ouder die het kind verdient.