Toen ik pak weg 4 jaar geleden 4 woorden invoerde: kind-verklaart-tegen-ouder wist ik niet wat mij overkwam. Er is dus een woord voor en mijn man is niet de enige die dit overkomt! Telkens weer liepen wij achter de feiten aan. Hadden we dit maar geweten, dan…. September 2014 was ik er zo vol van dat ik diverse spelers zoals de Raad van Kinderbescherming, maar ook het omgangshuis (Sterkhuis heet dat nu), de rechtspraak Zeeland-West-Brabant informatie toestuurde over ouderverstoting .

De reacties waren wisselend. Van verbazing (heee, wat is dat voor informatie…terwijl het toch jouw vak is….) tot complete afwijzing. Wie was ik om de notabelen hierop te wijzen…. Sterker nog,  de laatste zitting, waarbij mijn man toch echt wel had verwacht dat rechter B. Prenger er wat van zou vinden dat het traject Ouderschap Blijft eenzijdig door moeder was gefrustreerd, ging over mij! Niet over de toen 15 jarige zoon, die nog steeds blijkbaar leeft in een aangeprate angst voor zijn vader! Mijn man moest mij tot de orde roepen. Ik moest stoppen met mijn activisme! Moet je nagaan, Er was toen nog niets, behalve dat ik dus notabelen persoonlijk aanschreef.

Enfin, mijn man kreeg een contactverbod van een jaar omdat zoon aangaf bang te zijn voor zijn vader, een angst die nooit onderzocht is. Dit heeft enorm veel impact op ons gehad en ik was er klaar mee: dit moet stoppen!  Wij liepen achter de feiten aan, voor de zoon en mijn man zou het dan te laat zijn, ik had nu nog maar één missie; ouderverstoting voorkomen bij andere ouders en kinderen. Dit is mij niet in dank afgenomen en dat voel ik tot op de dag van vandaag. Laat ik zeggen dat ik een brievenbus fobie heb ontwikkeld en een hele dikke huid. Ik heb mijn mondje wel klaar, want gelukkig sta ik aan de goede kant van de streep. Dat is meer dan heel veel spelers/ketenpartners in Nederland. Maar leuk is anders.

Bereikt tot nu toe

Wat heb ik een respect voor al die ouders die al jaren strijden tegen ouderverstoting. Voor die enkele professor die het aandurfde er iets van te vinden.  En dan heb ik het dus niet over die lui die zich laten uitspelen door het Ministerie VenJ of WVS. Niet over die lui die er nu hun verdienmodel aan ontlenen, die congressen aflopen en lobbyen voor hun eigen gewin. Ik tel net mee en heb gelukkig aardig wat medestanders gevonden die het net zo goed als ik aandurven en hun hoofd boven het maaiveld uitsteken. Gek genoeg hebben ze ook vaak niets meer te verliezen…Hun kind, vaak ook al hun geld en huis, zijn ze toch al kwijt. Derhalve worden ze weggezet als gekkies. Wat op zich apart is, want de notabelen zelf hebben mij verteld dat ze gek zouden worden als zij hun kind kwijt zouden raken op de manier hoe ons dat overkomt.

Maar goed, we hebben het tij mee, de sociale media en daardoor een steeds groter bereik en dat is goed. Hierdoor kunnen we ouders informeren. Vertellen dat ze geen rare dingen moeten doen. Maar ook bewust maken en wijzen op hetgeen ze zelf kunnen doen, zonder hun kind onnodig te belasten. Zit daar de pijn voor de overheid en al die mensen die aan ons verdienen? De markt van 2 miljard? Komen we aan de omzet? Moeten we daarom belaagd worden en weggezet worden als internet gekkies?

6 december 2016 was de slot bijeenkomst van de Divorce Challenge. Het lijkt wel een eeuw geleden en niet pas 2 jaar…Er is zoveel gebeurd en dat hebben we samen gedaan.

Ouderverstoting staat op de kaart en valt niet te bagatelliseren, ook al doen de overheid, de rechtspraak en de rest van de ketenpartners nog zo hard hun best en worden heel wat ouders persoonlijk belaagd, geïntimideerd en ja, zelfs oneerlijk vervolgd. Ook al wil de heer Rouvoet met zijn platform ons doen geloven dat het een zaak van de lange adem is, wij weten beter. Wij willen het anders, om nog meer ellende te voorkomen, want de voorspelde epidemie van Professor Hoefnagels (zo rond 2000) is nu waarheid geworden. Met alle gevolgen van dien en wij ervaren dit nu elke dag….als maatschappij.

De pest is ook dat juist dit soort getroebleerde mensen hun heil zoeken in studies en banen om hun pijn te verzachten. Vaak weten dit soort mensen nog niet eens dat ze slachtoffer zijn van ouderverstoting en komen ze er achter als wij hen indirect ermee confronteren. Vlak de veertigers niet uit die een folder van ons lezen en denken ‘ verrek, ik heb ook nog ergens een vader rondlopen die….’ En roepen dat je dan wel bent opgegroeid bij één ouder met een vervangende (stief) ouder en dat dit prima is, gaat natuurlijk niet op; er is geen vervangend rolmodel. Deze mensen zitten nu wel vaak aan de knoppen en dat is ronduit schadelijk voor de samenleving. Deze mensen houden verandering tegen of verzinnen trajecten, ja zelfs wetjes of wat dan ook, met hopelijk goede bedoelingen, maar die dus de plank volkomen mis slaan.

Wat erger is, is de tegenwerking vanuit het Ministerie, de rechtspraak en weer die ketenpartners om het anders te doen. Tegen beter weten in. Natuurlijk zijn wij niet welkom om mee te praten bij dat platform Scheiden zonder schade van het ministerie, met Rouvoet als opperhoofd. Onze oplossingen kosten de verdieners aan ons leed een hoop geld.

Toch moet er wat veranderen, want zo gaat het echt niet langer! Te veel leed en geloof mij, ik lig er echt wakker van als ik een wanhopige vader spreek die eens per 2 weken een uurtje onder begeleiding zijn kind mag zien omdat moeder vermoedens heeft geuit! (maar geen aangifte doet…, of wel en dan ook nog eens een heel juridisch apparaat over zich heen krijgt waarbij niemand met gezond verstand een vuist op tafel slaat en het kind bij die pathogene moeder weghaalt). Ik lig wakker als ik een vader spreek die mij wanhopig vraagt wat hij moet doen als hij nu zijn zoon wel heeft, maar die zoon alleen maar acteert en blijft roepen dat hij naar zijn moeder wil omdat zijn moeder nu alleen en zielig is…. Ik ben wanhopig als ik een moeder tref die niet weet wat te doen omdat het kind elke vorm van contact afwijst. Vaak heb ik het gevoel dat ik in cirkeltjes loop. Alles is wel gezegd. Er is nu zo veel informatie voorhanden en verzameld op de website. Er wordt zoveel gedeeld op Facebook, LinkedIn en Twitter, het zou nu toch echt anders moeten kunnen. Waarom komen er elk uur dan 2 kinderen bij?! Wat kunnen wij nog meer doen?!

Geloof mij, wij hebben er alles aan gedaan om de ketenpartners, de rechtspraak, de overheid, ja het platform erbij te betrekken. Bewust te maken, maar de tegenwerking is ongekend.  Het is natuurlijk van de zotte. Dat een ouderbelangengroep als Herken Ouderverstoting zelf de rol van de overheid moet overnemen om ouders goed te informeren. En dus ook bovengenoemde groepen, want de bewuste handelingsverlegenheid en onbekwaamheid is tot op de dag van vandaag ongekend. Naar aanleiding van de Divorce Challenge hebben wij gevraagd om een heel klein bedrag om een symposium/congres te mogen organiseren specifiek rondom oplossingen om ouderverstoting te beëindigen.  We zijn aan het lijntje gehouden en toen dat niet lukte zijn ze ons persoonlijk gaan aanvallen. Nu dat ook niet lukt, worden wij doodgezwegen. Niet communiceren is ook een vorm van communiceren.  Toch, er is behoefte aan goede informatie. Ook bij de goedwillende rechters, goedwillende spelers in de keten. Dit wordt dus bewust tegen gehouden door het Ministerie VenJ.

Sterker nog, naar aanleiding van het rapport Scheiden zonder Schade  -  dat echt niet door Rouvoet zelf is opgesteld, maar door medewerking van ons, onze indringende inbreng bij diverse sessies waaraan wij hebben deelgenomen - zijn wij naar alle spelers gegaan en hebben wij gevraagd of ze nu ook aan de slag gaan. Nou mooi niet en waarom zouden ze ook?! Het geld komt toch wel en ze hebben er totaal geen belang bij om het anders te doen. Anna Van Beuningen vroeg ons nog in mei 2018 om de komende 4(!) jaar Rouvoet zijn ding te laten doen, terwijl wij dus niet in dat platform zelf mogen zitten.  4 x 16.000 kinderen erbij, want Rouvoet heeft natuurlijk niet de juiste groepen verzameld en is bezig met oude wijn in nieuwe zakken.

Je begrijpt ons antwoord; nou, nee, dan maar die luis in de pels….

Onlangs hebben we een noodkreet gestuurd naar de politiek. 150 Kamerleden aangeschreven….het bleef stil, welgeteld 1 partij heeft gereageerd.

Wat te doen?! Om af te rekenen met de handelingsverlegenheid en onbekwaamheid hebben we zelf maar het voortouw genomen.  Dan regelen we het zelf maar, waarbij wij  enkele gerenommeerde wetenschappers bereid gekregen hebben, om vanuit hun expertise bij te dragen aan een oplossing. Dr.  Childress komt zelfs naar Nederland en geloof mij dat doet ie echt niet gratis! Hoe dan ook, we hebben dus een symposium georganiseerd, waarbij we met de twee andere grote ouder belangen groepen, stichting KOG en het Vader Kennis Centrum  de gelederen hebben gesloten. We willen niet meer tegen elkaar uitgespeeld worden, de nood is te hoog!

We hebben de commissies WVS en VenJ uitgenodigde voor ons symposium; nou beste mensen; het is krokus reces! Voor ons is elke dag als de andere, maar zij kunnen zich dus distantiëren. Kansloos. Hopelijk voelen toch enkele volksvertegenwoordigers zich geroepen te komen luisteren, want het programma liegt er niet om. Waar ik dus mee zit en waarom ik dus deze tip aan het symposium besteed is het volgende; de boodschap moet gehoord worden. Het is namelijk een kwestie van willen en doen! Niet die lange adem….Niet nog meer slachtoffers…Niet nog langer het verdienmodel moeten zijn.

Dus beste ouders, verandering zal vanuit de maatschappij moeten komen en die maatschappij, dat ben jij!

Help ons, steun ons en dat hoeft echt niet openbaar, zodat jij bang moet zijn om  ook persoonlijk belaagd te worden door de instanties (zoals de politie, het openbaar ministerie, de rechtspraak of bedreigd wordt jouw kinderen te verliezen aan het systeem, gewoon omdat het kan)  Nee, je kunt ons steunen door de aankondiging te mailen naar al die rechters die je tot nu toe hebt getroffen met de vraag of deze rechter nog met zichzelf kan leven…

• Je kunt de aankondiging sturen naar iedereen met beslissingsbevoegdheid met de vraag wat belangrijker is; het ego, of een positief verschil willen maken
• Je kunt deze uitnodiging sturen naar jouw wethouder met de dringende vraag één dag goed te luisteren opdat hij/zij de zorg beter kan inkopen. Je kunt zelf deelnemen en goed opletten, opdat jij het zelf, met de juiste kennis, het anders kan doen en dat ook kan eisen van die rechters en ketenpartners.
• Je kunt ons steunen en helpen door te doneren. Dat geld is beter besteed dan het te besteden aan welke advocaat, coach, conflictbeheerser, zogenaamde therapeut dan ook!

Want zeg nou zelf, als je dit had geweten, dan…

Help ons, help jouw medemens, help al die kinderen die een ouder moeten missen, terwijl die er zo graag wil zijn. Wij kunnen dit niet alleen. Help ons om het symposium tot een groot succes te maken. Denk mee. Wat kan jij bijdragen in natura of financieel.

In 2 jaar hebben we al zo veel bereikt, laat 2019 het jaar zijn dat we er een klap op geven

Na 25 februari 2019 is iedereen bewust handelingsonbekwaam dus attendeer ieder op het symposium van het jaar.

En doneer!