Natuurlijk, in het begin als je de trucjes vanuit jouw ex ondervindt, ben jij in eerste instantie verbijsterd, ontsteld. Veel mensen weten niet wat hen overkomt.
In de vorige tips en op onze website staat enorm veel uitleg wat jouw ex motiveert, hoe dit zo kan zijn. Velen zeggen ook dat er eerst geen problemen waren, dat de houding pas veranderd is na de scheiding. De ouders die nog in dit stadium van ontkenning leven kunnen zich maar beter heel goed in ouderverstoting verdiepen en elk woord van de website lezen, met name alles onder het kopje wat te doen:
Feit is dat je te maken hebt met één pathogene ouder die niet kan onthechten en de kinderen gebruikt als pionnen.
Het is jouw grondwettelijke zorgplicht om hier iets van te vinden, want zeg nou zelf; bij seksueel misbruik, fysieke mishandeling en/of verwaarlozing grijp jij toch ook in?
Of vind jij het dan ook oké als een hulpverlener zegt de zaak nog eens goed te gaan bestuderen, nadat hij of zij een fijn gesprek met de mishandelaar heeft gehad, die beterschap heeft beloofd. Ga jij dan ook maanden in trajecten, terwijl dus die mishandeling/misbruik blijkbaar even zo vrolijk doorgaat? Ik mag hopen van niet.
Sterker nog, als jij hierop blijft toekijken en uiteindelijk weer bij die rechter bent zal dit hele verhaal tegen je keren, want wat zegt het van jou dat jij dit blijkbaar willens en wetens hebt laten gebeuren?
Dit nog afgezien van het feit dat tijd onze grootste vijand is en het kind zich tegen jou zal keren. Immers, je hebt jouw kind in de steek gelaten en deze zal vanuit overlevingsmechanisme de weg van de minste weerstand kiezen. Jij bent immers niet bij machte het kind ter bevrijden, te helpen, voor dat kind op te komen. Sterker nog, jij bent weggegaan en hebt het kind bij een mishandelende ouder achter gelaten! Onderken dat! En als je dus nu meteen naar jouw kind gaat, biedt jouw excuses aan! Zeg dat jij nu inziet dat het kind hier helemaal NIET om gevraagd heeft. Dat jij het kind wilt helpen en steunen.
Dan heb ik het nog niet over al die zogenaamde hulpverleners die jij in jouw hulpbehoevendheid en naïviteit hebt uitgenodigd in het leven van jouw kind. Zogenaamde hulpverleners die jouw kind bevragen, meestal ook nog in bijzijn van de pathogene ouder. Daarmee het gevoel van veiligheid en vertrouwen volledig vernietigen! En als het al niet in bijzijn van de pathogene ouders is, dan lezen beide (!) ouders de noodkreten van het kind wel terug in rapportages. En bedankt! 10 keer raden hoe jouw kind zich vervolgens moet redden met die pathogene ouder…..
Zo lang bladzijde 25 van het rapport Scheiden zonder schade lachend wordt weggelegd door diegenen die er iets mee zouden moeten doen, zo lang is iedereen (bewust) handelingsonbekwaam . Weet dat zij al 20 jaar (!) die bijscholing en professionaliteit uitstellen, gewoon omdat het kan. Omdat ouders niet opstaan en gaan roepen dat hun kind geen experimentje is! En wat zegt dat dan van jou?! Kijk, die rechter vindt er genoeg van en gooit jou op dezelfde hoop als jouw ex; twee ouders die het belang van het kind niet onderkennen! Eerlijk gezegd heeft die rechter dan een punt.
Het stopt pas als jij heel helder kunt verwoorden dat het moet stoppen! Jij zou, als ouder, dit soort mensen helemaal NIET in de buurt van jouw kind moeten willen hebben en geloof mij, heel wat kinderen balen enorm van die lui en willen helemaal niet in een loyaliteitsconflict komen/zijn, keuzes maken. Laat hen met rust! Daar gaat dus die stem van het kind!
Handelingsonbekwame professionals gooien enkel en alleen kolen op het vuur en richten enkel en alleen extra schade aan.
Elke dag heb jij een keuze! Laat ik dit nog langer gebeuren of sta ik op en ga ik eisen dat enkel en alleen goede professionals in de buurt van mijn kind mogen komen of, nog beter, helemaal niemand, behalve jij!
Dat houdt dus in dat jij heel goed weet wat er aan de hand is. Dat jij jezelf heel goed onderwijst en stelling neemt in de rechtbank: “ Rechter hier stopt het! Nee, niet weer mediation of trajecten, geen handelingsonbekwame gezinsvoogden. Ik wil maatwerk.
Ik wil de MASIC, een 0-meting om eens en voor altijd eerst te kijken waartoe wij behoren”. Bij De 85% die er uiteindelijk wel uit zal komen, of de 15% die voorsorteert op heel veel ellende en dus maatwerk behoeft.
In dat laatste geval is elke vorm van overleg, pappen en nathouden, zwaar contra productief. Dan heeft de rechter weinig keuzes: behalve eventueel parallel ouderschap. Verwijs die rechter maar even naar TNO/atlas, als die rechter nog zo handelingsverlegen is dat die niets weet van parallel ouderschap. De andere keuze, nog beter, is wijziging hoofdverblijfplaats, plus een fikse dwangsom naar beide ouders toe voor degene die de omgang frustreert.
Zo simpel kan het dus zijn
Wat wij allen heel goed horen te grijpen is dat jouw kind totaal NIET gebaat is bij al die hobby therapieën. Leuk hoor dat huisjes tekenen. Geweldig om met popjes in de weer te zijn, maar waar gaat dit uiteindelijk naar toe? Om te horen dat het kind er moeite mee heeft? Wat gaat men er dan aan doen? Ik zal jou vertellen dat ze er vervolgens niets mee doen, behalve valse hoop en aandacht geven aan de verkeerde persoon, want jouw kind, dat is het probleem helemaal niet.
Het probleem zit bij jouw ex. En weet dat elke hulp die jouw ex hoort te krijgen hooguit in een vrijwillig kader plaats vindt. Ander is het een TBS!! Waarom zou jij mee moeten werken aan het aftoppen van de rugzak van jouw kind? Als er werkelijk iemand zich met jouw kind zou mogen bemoeien is dat een echte professional en dan kijken we dus naar de trauma- of klinische psycholoog. NADAT jouw kind weggehaald is uit de mishandelende situatie. Maar besef dat ook dan weer die rugzak verder gevuld gaat worden en ik voorspel het volgende: we hebben nu een Amerikaans systeem m.b.t. ziekte/zorgverzekeringen. Het gaat mij niet verbazen dat als jouw kind volwassen is en een aanvullende verzekering wilt afsluiten, zij/hij geweigerd gaat worden, daar het rustzakje te vol is. Dus wat nou bang zijn en maar meegaan in al die onzin rondom jouw kind?! Weet dat jij net zo goed jouw kind zo mishandeld en de vraag is dus waarom. Jij zo bang bent hier tegen op te staan?! Wat heb jij nog te verliezen? Waar kijk jij op toe? Wat laat jij gebeuren!?