Bij de geboorte van het kind, krijg je als ouder met gezag als ware een functie opgelegd die jij in het belang van je kind moet uitvoeren. Bij een gezagsfunctie wordt gesteld dat jij het leven van je kind bewaakt en handhaaft en handelt in het belang van je kind om deze te waarborgen en te beschermen. ( je wordt een soort van politieagent over het kind)

 

Scheiding en ouderschap geven vaak problemen doordat het gezag misbruikt wordt door een ouder die het gezag inzet als machtsmiddel, waarbij het belang van het kind overschreden wordt. Het gezag zou op toegezien moeten worden en bij misbruik op non actief gezet moeten worden, als in een spoedingreep! We hebben het wel over kinderlevens die ernstig geschaad worden door misbruik van het gezag en hierdoor vaak de andere ouder moeten missen met of zonder gezag. Meestal is de ouder waar de hoofdverblijfplaats is leidend als ouder met gezag en verantwoordelijk voor het kind waar het gezag over gehandhaafd dient te worden.

 

 

 

Als professionals uit het familierecht zoals ook hulpverlening duidelijk en snel vast kunnen stellen waar de problematiek zit, zouden er vele problemen snel verholpen kunnen worden. Met name voor het kind wat vaak door langdurige processen of de verkeerde insteek van hulpverlening vast zit in een cirkel, waar het kind zelf niet uit kan komen en wordt gedwongen om te kiezen tussen ouders. De pathogene ouder heeft zo ruim de tijd om het kind compleet afhankelijk te maken van zichzelf, waar we spreken over jarenlange ellende en de gevolgen voor het kind bijna niet meer te overzien zijn. Waarbij de gezaghebbende ouder direct aangepakt zou moeten worden, doordat deze het gezag niet waarborgt voor de kinderen waar deze het verplicht is.

 

 

Het omgangsrecht is ook een recht en een plicht voor de uitwonende ouder en het kind, als er sprake is van bovenstaande punten is er meestal al geruime tijd sprake van schending van het omgangsrecht. Waar weer de verplichting jegens het kind geschonden wordt door een ouder die misbruikt maakt van het gezag uit eigen belang. Het eigen belang valt vast te stellen, doordat de verplichting van de voorwaarden van het gezag niet gehandhaafd worden die in het belang van het kind zijn. De beschikking met de gezagsverplichting niet in acht heeft genomen om het belang van het kind als waardig ouder te waarborgen. Een goede uitleg zou gevraagd moeten worden wat een ouder met gezag doet bewegen om het belang van het kind niet voorop te stellen. Het gezag is er ten goede van het kind en in het belang van het kind, waarbij als deze niet gehandhaafd wordt als een waardig gezaghebber dit niet gebeurd in het belang van je kind. Als het kind het gezag zelf kon voeren, had die uit natuurlijke beweging voor beide ouders gekozen, helaas wordt dat vaak over het hoofd gezien met name door hulpverlening en het familierecht waar erg veel aan schort tot op heden. Het ingaan op stemmingmakerij en valse beschuldigingen van een ouder die het gezag misbruikt zorgt er voor dat kinderen gedwongen vast zitten in de cirkel van de pathogene ouder. Het leidt vaak tot uitzichtloze situaties waar ook de uitwonende ouder wordt gedwongen om te kiezen. Wat deze ook kiest maakt niet uit, zolang kinderen onder invloed blijven van een ouder die hun belang niet ziet en blijvend schendt, hun beschadigd voor het leven waar de uitwonende ouder geen invloed op heeft. Deze mag enkel de lasten ervaren die de kinderen bij zich dragen, waardoor de uitwonende ouder vast komt te zitten in een negatief levenspatroon wat op den duur niet meer dragelijk is en dan moet kiezen voor afscheid en mag hopen dat ze goede begeleiding krijgen of hulp in de hoop dat ze het later anders gaan zien. Het betekend niet dat de kinderen deze niet zullen missen, maar kinderen die onder zulke negatieve invloed staan worden gedwongen om te kiezen voor juist de ouder met gezag die het hun aan heeft gedaan uit egoïstisch eigen belang.

 

Het familierecht bevorderd de ouder die het gezag misbruikt vaak ook nog om op dezelfde wijze door te gaan, doordat zij in gaan op valse beschuldigingen en leugens wat de ouder die het gezag misbruikt presenteert. Terwijl we spreken over schending van de verplichtingen jegens een kind die hierdoor beschadigd wordt, kindermishandeling!. Kindermishandeling die voortkomt uit gezagsmisbruik heeft ons familierecht geen oplossing voor, volgens het familierecht moet er eerst onderzoek plaats vinden door de Raad v Kinderbescherming die al begint met de verkeerde insteek. Ze laten zich veelal leiden door valse beschuldigingen die feitelijk niet bewezen zijn maar uitspraken van de ouder die zich onwillig en vijandig opstelt jegens de ex- partner. Zij blijken niet het vermogen te hebben om werkelijk in het belang van het kind te denken en om de aangegane strijd door de ouder met gezag per direct te kunnen doorbreken. Zij gaan in op ouderproblematiek waar het vaak gaat om één onwillige ouder die het gezag in handen heeft. De conclusie is beëindigd ambtenaren handelen veelvuldig met schending van hun eigen protocol, houden juist de ouderproblematiek in stand en schenden daarbij het belang van het kind. Waarbij hun taak juist zou moeten zijn om het kind te beschermen, waar er sprake is van gezagsmisbruik in alle toonaarden ruim bewezen door het gedrag van de ouder met gezag. Die heeft alle plichten van het gezag in het belang van het kind immers geschonden op alle fronten.

 

De strijder: een pathogene ouder die enkel denkt in eigen belang en het belang van de kinderen schendt door omgangsfrustratie, totaal geen band bevorderd tussen kind en andere ouder, valse beschuldigingen uit over de andere ouder en de kinderen geestelijk belast met volwassen problematiek, deze opzet tegen de andere ouder wat zich uit als ouderverstoting.

 

De verdediger: de slachtofferouder die dankzij de valse beschuldigingen zich moet verdedigen. Die daardoor onterecht in begeleide omgang met het kind wordt gedrukt. Waar het omgangsrecht van wordt geschonden, geen informatie krijgt of informatie via derden wordt geblokkeerd door de pathogene ouder. Niet betrokken wordt bij de opvoeding van het kind, enkel mag betalen als zaaddonor en die geen kans krijgt om een normale gezonde band op te bouwen met het kind. Toe moeten kijken hoe je eigen kind beschadigd wordt en buitengesloten worden als ouder.

 

 

Ontzetting van het ouderlijk gezag kan worden verzocht bij de rechter door het openbaar ministerie, door de raad voor de kinderbescherming en soms door een pleegouder. Totdat de rechtbank over dit verzoek heeft beslist, kan de rechtbank de ouder in de uitoefening van het ouderlijk gezag schorsen. Ontzetting kan daarna plaatsvinden indien er sprake is van misbruik van gezag, grove verwaarlozing, slecht levensgedrag, een veroordeling voor bepaalde misdrijven, een veroordeling tot een gevangenisstraf van twee jaar of langer, het niet opvolgen van aanwijzingen van bureau jeugdzorg of het bestaan van een gegronde vrees voor verwaarlozing bij het terugkeren van het kind in het gezin.

 

 

Welke ouder die werkelijk denkt in het belang van het kind zou de andere ouder zo belasteren of vals beschuldigen en het omgangsrecht schenden? Dan kunnen we spreken van een zeer ongezonde ouder, die wel jou kinderen opvoed, waar de zogenaamde profs zich juist op moeten richten denkende aan het kindbelang. In ons familierecht lijkt het vanzelfsprekend om juist degene die het belang van het kind schendt, het omgangsrecht schendt en misbruik pleegt van het gezag door deze handelingen, te zien als zogenaamd slachtoffer. De uitwonende ouder wordt dan als strijder gezien, die zich moet verdedigen tegen valse beschuldigingen en leugens en voor behoud van het omgangsrecht. Het omgangsrecht wat in het belang is van jou kind en de band met jou kind die ook even met gemak wordt geschonden. Hoe kun jij als strijder gezien worden als de gezaghebbende ouder zo met jou en jou kind omgaat, terwijl deze alle verplichtingen naast zich neerlegt niet denkende in het belang van het kind waar jij je tegen moet verdedigen. We spreken dan ook van ex-partner geweld en mishandeling van het kind, waar het schofterig te benoemen valt dat het familierecht dit in stand houdt door juist slachtoffers aan te wijzen als daders zonder wettelijk bewijsvoering en/of waarheidsvinding en zij veelal hierdoor de situatie verergeren. Beëindigd ambtenaren met een gezagsfunctie die niet ingrijpen op misbruik van het gezag, maar het bevorderen door in zee te gaan met grove valse beschuldigingen en hierdoor juist de ouder die het gezag schendt helpt en de goedkeuring geeft om op dezelfde voet verder te acteren. Dat is in ons familierecht het zogenaamde belang van het kind? Het familierecht en jeugdzorg stimuleren op deze wijze juist de strijd tussen ouders waar verwacht wordt dat de gewillige ouder maar mee moet bewegen om het omgangsrecht te krijgen die in onze wet duidelijk gehandhaafd moet worden in het belang van het kind en mede gestimuleerd dient te worden door de ouder met gezag of waar het kind verblijft.

 

Het belang van het kind wordt ernstig geschonden, het conflict tussen ouders wordt vergroot. De uitwonende ouder wordt keer op keer afgebrand en moet zich maar verdedigen en bewijzen. We hadden het volgens mij over het belang van het kind. We hebben te maken met een ouder die het gezag misbruikt en het belang van het kind schaadt door juist de uitwonende ouder af te branden op valse beschuldigingen en geenszins de verplichtingen en de rechten jegens het kind nakomt. Dit behoeft een dusdanige aanpak gericht op de ouder met gezag genaamd de pathogene ouder, niet gericht op de ouder die zijn rechten worden geschonden en juist ter voorkoming van ontwikkelingsproblematiek van het kind, die niet langer meer veilig is in het geestelijk welzijn, dankzij schending door de ouder met gezag.

 

Jeugdzorg raakt betrokken en pakt veelal ook weer de strijd tussen ouders op, waar het bij jeugdzorg helemaal gericht zou moeten zijn op het belang van een kind. Zij vallen vaak terug op ouders dat zij moeten communiceren want dat zou in het belang van het kind zijn. Hoe moet je communiceren met een ouder die het gezag misbruikt, de belangen van het kind schaadt en jou als de gevaarlijke ouder afschildert dankzij een niet vastgestelde verzonnen ernstige valse beschuldiging? Als jeugdzorg zich nu eens werkelijk zou richten op het belang van het kind en zich richt op de ouder die het gezag niet nakomt en het belang van het kind hierdoor schendt, dat zou algeheel al een oplossing zijn. We kunnen vaststellen dat jeugdzorg zelf ook klem komt te zitten en afhankelijk is van juist de ouder met gezag, die hierdoor ook tegen een muur aanlopen. Dezelfde muur als jij tegen aanloopt en geen professional die dat ziet? Dit zou genoeg moeten zijn om voor die ouder hulp in te schakelen en zich niet gaan richten op een ouder wiens omgangsrecht is geschonden, waar van verwacht wordt dat die mee gaat bewegen en overal maar overheen stapt alsof er niets is gebeurd?. Wie knalt zichzelf neer, want als je in de valse beschuldiging mee gaat, die de ouder met gezag op jou heeft geplaatst en op de kinderen profileert en iedereen daarop verder acteert, zou je toegeven dat de valse beschuldiging terecht zou zijn. Verdediging tegen leugens en valse beschuldiging is een hele natuurlijke reactie. Die ouder mag zijn emoties niet tonen en wordt van verlangt te denken in het belang van het kind, waarbij het kind vaak onbereikbaar is voor die ouder. Hoe kun je denken in het belang van je kind als jij jezelf constant moet verdedigen tegen grove leugens en laster, waarbij jou hele familie uitgewist wordt door de ouder die haar gezag misbruikt. Daarbij wordt er ook niet gekeken als de valse beschuldiging ontkracht is door het O.M of dankzij een aangifte ernstige laster,wat juist bewijst dat de ouder met gezag zich bewust schuldig heeft gemaakt aan misbruik van het gezag. Bewust hierbij het belang van het kind heeft genegeerd, het omgangsrecht heeft genegeerd en daarbij ex-partner geweld door ernstige laster aantoonbaar is. Rectificatie O.M komt vanuit een goed onderzoek, aangifte van laster kan op vastgestelde feiten met bewijsvoering. Dat politie hier in optreed op een juiste manier is zeer verschillend, meestal zijn ze terughoudend waar zij ook falen en zij juist door niet tijdig op te treden het kind niet beschermen maar nog meer laten duperen, net zoals de uitwonende ouder die constant achter de feiten aanloopt.

 

 

Communicatie behoeft niet bij een parallel ouderschap, waar dit vaak nog de enige oplossing is zodat ouders onafhankelijk van elkaar hun kind kunnen opvoeden. Het enige wat wel moet gebeuren is de informatieplicht die de ouder met gezag heeft of er moet toestemming verleend worden zodat de uitwonende ouder zelf belangrijke informatie kan verkrijgen over het kind. Deze afspraken kunnen vastgelegd worden in een parallel ouderschapsplan, met behulp van een tussenpersoon. Zo blijft het parallel ouderschap onafhankelijk van elkaar. Dat kinderen het liever anders zien tussen hun ouders is begrijpelijk maar als er geen mogelijkheden zijn voor communicatie of normale omgang, dankzij de door de pathogene ouder gecreëerde chaos en onrust, zal het kind daar mee moeten leren om te gaan. Wat heel normaal is in het leven om ook met moeilijke dingen om te leren gaan, dat maakt het kind juist sterk. Voor een kind die altijd ellende ervaart tussen ouders die communiceren zal deze non communicatie als rust ervaren. Voor ingrijpende beslissingen kan een curator/ bemiddelaar aangesteld worden, die de knoop in het belang van het kind doorhakt. Echter hebben artsen ook die bevoegdheid bij een levensbedreigende situatie. Ons familierecht houdt vast aan communicatie tussen ouders waar het in deze gevallen de plank goed misslaat en hierdoor je te maken krijgt met een langdurig traject die uiteindelijk uitzichtloos zal blijken. Mooi voor de verdiensten, maar erg schadelijk voor het kind, daar heeft het familierecht helaas nog veel in te leren.( misschien is de oplossing om de rechter is te vragen wat hij/ zij zou doen als zijn/ haar rechten en het belang van het kind wordt geschonden gebaseerd op ernstige valse beschuldigingen)

 

 

Kinderen willen van beide ouders houden, waar zij dit niet mogen doordat hun andere ouder afgeschilderd wordt als een vreselijk persoon. De afgunst van de pathogene ouder jegens de andere ouder voelt een kind vaak feilloos aan. Kinderen gaan zich dan anders gedragen of sluiten zich meer af of gaan liegen om zichzelf in bescherming te nemen.

 

Kinderen worden belast met volwassen problematiek, waardoor als er wel omgang plaats vindt zij komen met belastende volwassen uitspraken gericht op de uitwonende ouder. Een kind zou uit zichzelf nooit komen met zulke uitspraken die duidelijk afkomstig zijn van de ouder met gezag. Op deze manier krijgt de uitwonende ouder nog meer te lijden via een eigen kind, waar deze zich niet kan verdedigen. Bij verdediging wordt het juist omgedraaid en wordt de uitwonende ouder weer gezien als niet denkend in het belang van het kind. Blijkbaar moet je dan ook gaan liegen als verdedigende ouder, waar het belang van liegen en het belang van het kind om te moeten liegen juist het kind nog meer vraagtekens oplevert. Zo blijft het kind en de uitwonende ouder vast in het patroon die de pathogene ouder gemaakt heeft, waar deze niet uit kan komen. Zolang de ouder met gezag die dit op het geweten heeft niet juist geholpen wordt zodat deze kan leren denken in het belang van het kind i.p.v. de andere ouder constant af te knallen, waarbij het kind degene is die het hardst geraakt wordt.

 

Kinderen leven in onzekerheid en met verdriet die zij niet kunnen delen met de ouder met gezag waar zij wonen, het zelfvertrouwen wordt aangetast en zet zich om in een negatief zelfbeeld, zij komen ernstig klem te zitten met zichzelf, wat ook veelal doorwerkt in hun schoolprestaties en hun sociale ontwikkeling meer beperkt.

 

Kinderen kunnen zich niet meer identificeren aan beide ouders, waardoor zij zich gaan vormen naar de ouder met gezag. Hierdoor creëert de ouder met gezag voor het kind een zeer negatief beeld over de uitwonende ouder, maar ook voor het kind zelf. Het bestaat immers uit twee ouders, waarvan de ouder met gezag een deel van het kind bestempeld als negatief door de uitwonende ouder zo negatief af te schilderen.

 

Gedragsproblematiek is het gevolg als een schreeuw om aandacht, omdat het kind vastloopt en niet meer lijkt te beseffen hoe het zich moet uiten om gehoord te worden. Hieruit ontstaat ook vaak gedrag wat niet past bij de leeftijd, waar het kind terug valt op een leeftijd van een aantal jaren eerder. Waar ook in de opvoeding van het kind door de pathogene ouder het kind vaak klein en afhankelijk wordt gehouden. Hierdoor loopt het kind ook gevaar dat het zich niet kan socialiseren op het niveau van leeftijdsgenoten en deze daardoor makkelijker gepest kan worden. Het gedrag neemt een vorm aan van ernstig aandacht tekort en gedragingen die grensoverschrijdend zijn of als niet normaal beschouwd mag worden.

 

Het besef van een kind dat de ouders niet meer kunnen communiceren is er al zeer vlot, echter doordat vooral ons familierecht en hulpverlening hierop door blijft hameren als leidend, vergrootten zij juist het probleem door het accent weer bij de ouders neer te leggen. Dat kinderen liever zien dat ouders normaal tegen elkaar doen komt van nature, maar als het niet mogelijk is behoeft er geen exacte reden gegeven te worden hierover al is dit wel leeftijdsgebonden. Dit kan makkelijk weerlegt worden als in: we zijn uit elkaar omdat we elkaar niet meer leuk vinden, wat niets veranderd in onze liefde voor jullie. Het kind zoekt bevestiging en liefde bij beide ouders. Echter dankzij het manipulerende gedrag van de ouder met gezag jegens het kind is de schade al zo groot dat het kind uit zichzelf een boosdoener aan gaat wijzen. Het kind wordt verplicht om te kiezen en kiest dan juist voor de ouder met gezag, waarbij zij enorm hun best gaan doen om zoveel mogelijk die ouder te doen bevredigen met naar hun zelf aangepaste verhalen. Het kind wordt bedreigt in de eigen ontwikkeling, omdat deze de ruimte niet krijgt en zich beperkt gaat ontwikkelen naar wens van de pathogene ouder. Het kind raakt zijn eigen flexibiliteit kwijt vormt een eenzijdige ontwikkeling, omdat die constant in dubio moeten zitten over de andere ouder waarvan het wel de erfelijke eigenschappen bij zich draagt. Die wegvallen doordat de kwaliteiten van de uitwonende ouder niet geaccepteerd worden door de pathogene ouder maar negatief bestempeld worden.

 

Het is een trieste situatie, dat in vele gevallen dankzij het toedoen van het niet correct aanpakken van een ouder met gezag die het misbruikt en het belang van het kind schaadt, waarbij hun natuurlijke ontwikkeling bedreigt wordt. In zulke situaties trekken de kinderen en de uitwonende ouder vaak aan het kortste eind, omdat de oorzaak niet verholpen wordt door onjuiste benadering en het missen van het belang van het kind door met name het familierecht en de hulpverlening. Geen kind of ouder zou dit moeten overkomen, echter dankzij mede het falen van de zogenaamde profs wordt deze toestand niet opgelost. Er wordt aangegeven om er mee te leren leven, is dat in het belang van het kind, dat jij als uitwonende ouder accepteert wat jou kind overkomt en het zich belastend uit tegen jou!. Leer te vergeven? Vergeven? De problematiek waar jou kind mee opgezadeld is, dankzij een bewuste slechte uitvoering van het gezag? Het gaat om je kind, die jij niet kunt helpen maar ook niets mee kan geven van jou, omdat deze reeds ver beschadigt is en altijd vast blijft zitten in de pathogene cirkel. Zolang de ouder met gezag geen juiste ondersteuning en hulpverlening krijgt zodat deze kan starten om te leren beseffen dat het kind beide ouders kwaliteiten nodig heeft en eigen belang op zij leert te zetten. Te leren dat een volwassen vete niet bestemd is voor kinderen en kinderen niet inzet als pionnen om de uitwonende ouder te manipuleren of vals af te schilderen, waar kinderen gedwongen worden om te kiezen en zichzelf niet op gezonde natuurlijke wijze kunnen ontwikkelen.

 

Het gezag zou op wettelijke grond van gezagsmisbruik officieel ontnomen moeten worden van de ouder die het belang van het kind heeft beschaamd en hierdoor de veiligheid van het kind niet meer waarborgt en ze geestelijk in de gevangenis heeft gezet. Zolang hulpverlening en ons familierecht dit niet in kan zien dan is en blijft het voor de kinderen en de uitwonende ouder een jarenlange tergende strijd van stress die niet verdraagzaam en gezond kan zijn voor een normaal mens. Het doet de tijd stop zetten en je loopt als uitwonende ouder tegen onrechtvaardige onmacht aan en kunt je eigen kinderen niet helpen, waarbij eigenlijk het hele familierecht en de hulpverlening keer op keer bewijst dat een beschikking van het familierecht goed is voor een versnipperaar!

 

Wat opvallend is, is dat zodra het gaat om onderhoudsbijdrage dat jij wel je verplichting hebt volgens de beschikking en als jij daar van afwijkt, wat vaak voorkomt dankzij betalingsonmacht wordt je klem gezet door het incassobureau onderhoudsbijdrage. Hoe krom is dat, iemand die het gezag naar behoren in het belang van het kind uit moet voeren en deze keer op keer schend komt blijkbaar overal ongestraft mee weg. Ernstige laster, kinderen in conflict, kindermishandeling alles mag en kan voor de ouder die het gezag ernstig schendt. Hier stellen we opnieuw vast dat ons rechtspraak familierecht niets voorstelt en het beschadigend werkt voor een uitwonende ouder en voor het kind. In vele van zulke gevallen wordt de uitwonende ouder in een positie gedrukt dat deze beslissingen moet maken om zelf te kunnen overleven. Of de rechter presteert het om zelfs mee te bewegen wat niet in het belang is van het kind, dankzij de valse onjuiste rapportages, waardoor er alleen meer afstand ontstaat tussen uitwonende ouder en kind en de schade vaak niet meer te herstellen valt.

 

Je mag als uitwonende ouder met of zonder gezag beseffen dat als jij te doen hebt met een pathogene ouder die het gezag misbruikt en daarbij je kinderen geestelijk ernstig belast in hun welzijn dat jij geen oplossing kan bieden zolang het familierecht en hulpverlening niet in staat zijn om hulp te bieden of om werkelijk in het belang van je kinderen te denken. Normaal leven met een pathogene ouder is niet mogelijk, deze zal altijd de kinderen beïnvloeden en zal niets accepteren of erkennen, zonder de juiste hulp. Je moet meebewegen in de pathogene cirkel waar de kinderen mee opgroeien en accepteren dat het maar zo is ten koste van alles. Dan moet je keuzes gaan maken waar je zeker aan jezelf mag denken, het feit is er dat er reeds vele jaren zijn verstreken waar jij je eigen belang op zij hebt gezet voor je kinderen. Als alle inzet niet heeft gewerkt en de ellende wordt enkel groter of niet meer oplosbaar waar jij en je kind slachtoffer van zijn, dan maak jij de keuze of jij dit nog kan en wil accepteren. Jij als ouder hebt ook recht om normaal te kunnen leven en vechten tegen de bierkaai, werkt slopend op jou als ouder en bereikt niet als doel om je kind te helpen. Ook al kunnen de kinderen er niets aan doen, jij bent niet degene die ze in een benarde positie heeft gebracht, maar wel alle lasten en laster moet accepteren. Hierdoor raak je als ouder uit balans en zeer gestrest, wat niet oplost als jij net als je kinderen mee blijft bewegen in de pathogene cirkel. Als jij meebeweegt maak jij je ook schuldig aan kindermishandeling, waar jij juist de persoon bent die je kinderen wilt helpen om hier uit te komen. Jij weet als geen ander waar het verkeerd gegaan is, je hebt je best gedaan, je kinderen kunnen niet eerder geholpen worden dan dat zij het zelf gaan beseffen waar ze in vast zitten of dat de ouder die haar gezag heeft misbruikt goede psychische ondersteuning krijgt. Deze is degene die jou kinderen in een zeer benarde positie heeft gezet waar die verantwoordelijk is vanwege het gezag om het goed op te lossen. Daar moeten instanties of hulpverleners zich dan maar op richten en kinderen die eindelijk tot het besef komen, komen echt wel weer nader tot jou ook al kan dat erg lang duren. Wat je moet onthouden is dat ook al is er geen omgang, het contact wel in stand moet houden door de communicatie met hen niet te verbreken. Blijf helder, duidelijk en eerlijk voor jezelf enkel dan kan je de vervelende situatie voor jezelf doorbreken. Besef dat een kind ook niets aan je heeft als jij gebroken bent en vol zit met stress over de situatie waar jij je niet in wilt bevinden en jou is overkomen.

 

Denkbaar is dat ouders zich liever ontdoen van deze situatie wat veelal leidt tot afstand van je kind, als de rechtspraak dit al niet heeft uitgesproken. Ons kansloze familierecht, die de ouder die het gezag misbruikt zou moeten straffen, voor alle schade die zij tot het kind en de uitwonende ouder heeft aangericht. Zover is helaas ons land niet, die werkt liever mee zoals reeds ruim is gebleken aan kinderbeschadiging en afstand tussen een uitwonende ouder door mee te gaan in valse niet vastgestelde beschuldigingen die niets met het belang van het kind van doen hebben. Dat vastgestelde feit is een enorm schrijnend punt waar ons familierecht zijn handen vuil aan maakt. Wetsaanpassing in het belang van het kind en sancties leggen op schending van het belang van het kind zou de eerste prioriteit moeten zijn voor ons familierecht. Pas als dit van toepassing is, kunnen kinderen weer veilig en gezond opgroeien met beide ouders met of zonder gezag waar een scheiding niet meer zulke situaties met zich mee kan brengen.

 

Auteur: S.R.E. Warnar