Effectief (bewust) handelingsonbekwame professionals aanklagen:

Ouderverstoting stopt niet uit zichzelf. Je zult er zelf iets van moeten vinden. Dus vanwege het lerend karakter van de organisatie en de foute professional in het bijzonder dien je klachten in daar waar het maar kan. 

En laat jij je niet afschepen met flauwekul! Onderstaand een interessante blog. Natuurlijk wordt je niet met open armen ontvangen. Maar maak het verschil. Niet alleen voor jezelf, maar voor al die kinderen en ouders die nog volgen! 

Mosterd na de maaltijd

Geplaatst op 28 januari 2017 door Monique

Omgangszaak Frans en zijn kinderen: jeugdpsycholoog in hoger beroep berispt

‘Naïef’, noemt het Tuchtcollege de eigen overtuiging van de NIP jeugdpsycholoog dat zij deskundig genoeg was om het onderzoek en de rapportage in deze  complexe omgangszaak uit te voeren. Dit terwijl zij geen enkele ervaring had met dit soort rapportages voor de rechtbank. Volgens het College had de psycholoog  deze zware zaak nooit mogen aannemen. In ieder geval niet zonder supervisie of begeleiding door een ervaren adviseur. Daar kwam nog bij dat het haar ontbrak aan specifieke kennis van ouderverstoting, dat ze niet aan waarheidsvinding deed en had verzuimd zich in het dossier en de ingrijpende voorgeschiedenis te verdiepen. Toch ging ze aan de slag met de kinderen van Frans en… sloeg de plank finaal mis.

De klacht die Frans indiende bij de klachtencommissie van Juzt, de (jeugd)zorgaanbieder waar de psycholoog werkzaam is, werd weggewuifd. De commissie vond dat de psycholoog en de betrokken zorgmanager niets te verwijten viel. De directeur was het daarmee eens en wilde verder niet met ons praten. Het Tuchtcollege van het NIP legde de psycholoog in eerste instantie een waarschuwing op. Pas in hoger beroep oordeelde het Tuchtcollege dat de psycholoog inderdaad ernstig tekortgeschoten was en legde de maatregel van berisping op.

Ex hield kinderen opzettelijk weg bij hun vader

Er stond destijds veel op het spel. De rechtbank had Juzt opdracht gegeven voor een traject begeleide omgang tussen Frans en zijn twee kinderen. Voor hen was het de allerlaatste mogelijkheid om elkaar voor het eerst in acht jaar (onder begeleiding) te spreken. Al die jaren had de ex van Frans de kinderen opzettelijk bij hun vader weggehouden. Ze waren bijna achttien; de omgangsprocedure via de rechter zou dan stoppen.

Het doel van de rechtbank was dat er door Juzt een aantal begeleide gesprekken zouden worden georganiseerd. Uiteindelijk heeft er zelfs niet één gesprek plaatsgevonden, want nadat de jeugdpsycholoog haar ‘onderzoek’ had afgerond vond ze dat niet nodig. Terwijl het juist de bedoeling was dat er omgang zou komen, mede op advies van de Raad voor de Kinderbescherming. In het aan alle kanten rammelende eindrapport kwam de psycholoog tot de bizarre conclusie:  

“…dat contact op dit moment niet wenselijk is. Het zou niets opleveren…”

Dit was in grote lijnen ook haar advies aan de meervoudige familiekamer in Breda. Die baseerde de eindbeslissing over Frans en zijn kinderen op dit ondermaatse onderzoek en de niet-onderbouwde conclusies van de psycholoog. Aan het bezwaar van vader Frans tegen het zeer gebrekkige eindrapport had de rechtbank, die overigens uit louter vrouwelijke rechters bestond, geen boodschap. Dat de Raad vond dat de kinderen door het onverantwoorde gedrag van hun moeder al jaren ernstig in hun ontwikkeling werden bedreigd en had geadviseerd tot contactherstel met hun vader, lapten deze rechters ook aan hun laars. Dat er geen enkele zinnige reden was waarom er geen contact zou kunnen zijn, behalve dat de ex-vrouw van Frans hem de kinderen niet gunde, was kennelijk bijzaak voor deze dames familierechters.

Zinnige reden voor afwijzing omgang door rechter ontbreekt

Na een procedure van bijna vijf jaar werd het omgangsverzoek van Frans afgewezen. Op basis van niets. Behalve dan dat de kinderen zelf hadden gezegd dat ze geen contact  wilden met hun vader. Zo staat het in de beschikking. Dat vonden de familierechters reden genoeg. Dat dit typerend gedrag is bij ouderverstoting wilden ze niet weten. Ondanks de vele stukken die we daarover in de afgelopen jaren bij deze rechters hadden ingediend.

Ook de jeugdpsycholoog miste alle signalen van ouderverstoting. Daarnaast had ze geen oog voor de achtergronden en feiten in deze zaak en alles wat al vooraf was gegaan in de gerechtelijke procedure, zoals het onderzoek door de Raad. Ze ging haar eigen gang en vond dat alles vanuit de kinderen moest komen… In haar verweer tegen de klachten toont ze nauwelijks zelfinzicht en probeert ze de ‘schuld’ bij Frans te leggen. Ze zet hem neer als een sneue vader die al jaren op allerlei manieren contact probeert af te dwingen en maar niet wil begrijpen dat zijn kinderen gekozen hebben voor hun moeder. Volgens haar heeft Frans als vader de verkeerde intenties voor het contact, is hij niet werkelijk geïnteresseerd in zijn kinderen en handelt hij puur uit eigen belang.

Ervaren professional mist typische uitingen ouderverstoting

Deze uitspraken komen onmiskenbaar van de ex van Frans en zijn typerend voor de manipulerende ouder in situaties waar ouderverstoting speelt. De jeugdpsycholoog mist dit volledig en had niet in de gaten dat zij zich gaandeweg haar ‘onderzoek’ voor het karretje van de ex liet spannen en zo medestander werd van diens ouderverstotingspraktijken.

Hieruit blijkt maar weer dat ervaren professionals die geen specifieke kennis hebben van ouderverstoting de signalen simpelweg niet herkennen. Zelfs niet als het er duimendik bovenop ligt. Dat is zeer kwalijk, want de gevolgen voor de betrokken ouders en kinderen zijn ingrijpend en verstrekkend. Het Tuchtcollege legt niet voor niets een berisping op. Samengevat wordt de psycholoog het volgende verweten:

• Ze heeft geen rekening gehouden met de voorgeschiedenis in deze zaak, zoals de oorzaak van de scheiding (vreemdgaan van de ex), de valse aangiften door de ex tegen Frans, de problematiek bij de kinderen (ouderverstoting) en de psychische problemen bij de ex (persoonlijkheidsproblematiek).
• Voorafgaand aan het onderzoek heeft ze geen kennis genomen van het dossier, waaronder het uitgebreide onderzoek van de Raad.
• Gelet op de ouderverstotingsproblematiek had de psycholoog iedere vorm van beïnvloeding moeten uitsluiten en de ex niet moeten toelaten bij het kennismakingsgesprek met de kinderen.
• De psycholoog is voorbij gegaan aan de opdracht van de rechtbank: de vraag was niet of er contact moest komen, maar hoe.
• De psycholoog heeft de signalen van ouderverstoting bij de kinderen tijdens het onderzoek niet herkend of niet willen (h)erkennen. Daardoor zijn verkeerde conclusies getrokken, die Frans en zijn kinderen hebben gedupeerd.
• Door de Raad en de rechtbank was al vastgesteld dat de kinderen in hun ontwikkeling ernstig werden bedreigd omdat er geen contact was met hun vader; de psycholoog heeft hier tijdens het onderzoek geen aandacht aan besteed.
• De psycholoog heeft de grenzen van de eigen deskundigheid niet bewaakt en was niet voldoende (vak)bekwaam voor het onderzoek en de rapportage in deze zware zaak. Op dit punt gaf de psycholoog tijdens de hoger beroep zitting blijk van een hoge mate van naïviteit. Het College is van oordeel dat zij er beter aan had gedaan de opdracht niet aan te nemen.

Familierecht houdt ziekmakend ouderschap in stand

In omgangszaken waar ouderverstoting speelt, is deze gang van zaken tekenend voor het familierecht Nederland. Een falend systeem dat op geen enkele manier de belangen van kinderen dient. Een systeem dat de belangrijke rol van beide ouders bij de opvoeding van minderjarige kinderen na een scheiding ineens miskent.

Familierechters én de (jeugd)hulpverlening zouden zich diep moeten schamen voor het gemak waarmee ze dag in dag uit meewerken aan het – vaak voor lange tijd – buitensluiten van één ouder. Dat ze meewerken aan ouderverstoting, een zeer zware vorm van emotionele kindermishandeling die kinderen voor de rest van hun leven ernstig beschadigt. Dat ze geen kaas hebben gegeten van de dynamiek en (psychische)problematiek bij hoog conflictscheidingen of vechtscheidingen. Dat ze onvoldoende zijn opgeleid en specifieke deskundigheid missen om ouderverstoting te herkennen en kinderen daadwerkelijk te helpen door het giftige en ziekmakende ouderschap te doorbreken. Pas dan kunnen de vele duizenden kinderen die per jaar slachtoffer worden van ouderverstoting, na een scheiding onbevangen en onbelast contact hebben met beide ouders. Er is nog een lange weg te gaan…

Wie leert ervan?

Ondanks dat de berisping van deze jeugdpsycholoog een erkenning is voor de misstanden waar verstoten ouders in het familierecht tegenaan lopen, komt het toch als mosterd na de maaltijd. Het kwaad is allang geschied. Voor Frans en al die andere ouders die door onkunde en arrogantie van de ‘professionals’ in de jeugdzorgketen hun kinderen al zijn kwijtgeraakt, komt deze uitspraak veel te laat. Wie gaat hier wel van leren?

In de zaak van Frans is de jeugdpsycholoog de derde professional die een tuchtrechtelijke berisping krijgt! Eerder werden de huisarts en een psycholoog/psychotherapeut berispt voor het afgeven van onjuiste (medische) verklaringen in de periode dat de ex van Frans de valse en leugenachtige aangiften tegen hem deed.

Lees meer:

• Uitspraak klacht jeugdpsycholoog in hoger beroep door College van Beroep NIP

Informatie over de klachtprocedure en het tuchtrecht van het NIP