Boven de 12 ga jijzelf achter alle info aan. Via magister doe je het dan maar met een pasfoto. Maar kom op, als je werkelijk wilt, kom je echt wel aan foto’s. Waar vader zich wel druk om had mogen maken, is het beeld dat deze dochter blijkbaar van hem heeft. Dat zal hij recht moeten zetten: waar wordt hij van beschuldigd? Uitzoeken, aangifte laster, smaad etc.
Dan maak je wereld van de volwassen verstoter kleiner.
Denk effectief!
Met regelmaat komen er vragen over de informatie plicht. Mijn ex hoort mij toch te informeren en ja, je hebt gelijk, dit is wettelijk zodanig geregeld dat wat die ex ook zou willen, die informatieplicht, die is er. Eens per kwartaal hoort de ex jou te informeren, foto’s te sturen, op de hoogte te houden. Sterker nog, bij belangrijke zaken in het leven van jouw kind, heeft jouw ex een extra informatie plicht…..
Maar vraag je eens af; wat heb ik er aan?!
Wat heb je er aan als dit weer een bron is voor het zoveelste spelletje dat jouw ex met jou wil spelen? Foto’s die onherkenbaar zijn? Zo kreeg mijn man een foto tegen het licht in genomen en eentje met een cap zo over zijn hoofd getrokken dat het ieder ander 12 jarig ventje had kunnen zijn. En dan ook zeggen dat dit de foto’s zijn die het ventje zelf had uitgekozen, daarmee het kind belasten en bang maken. Laat maar…
Als het weer een podium geeft aan jouw ex om jou de les te lezen? Rapporten met mindere cijfers zijn natuurlijk jouw schuld.
Wees blij als jou ex jou niet informeert, daar jij nu zelf achter alle informatie aan kunt gaan. Overal waar jij je netjes voorstelt en wellicht eerst 1 van de 16 folders mailt, kan jij vertellen over jullie complexe scheiding, over (dreigende) ouderverstoting en dat jouw kind natuurlijk niet de enige is…
Je doet dit niet alleen voor jouw kind, voor jezelf, nee, je doet dit dus ook voor andere ouders, andere kinderen en het lerend karakter van de instantie waar jij het gesprek aangaat. Als eenmaal bekend is dat er sprake is van een complexe scheiding, is de school, de kinderopvang, de huisarts, de tandarts, nou ja, iedereen die jij kunt bedenken verplicht jou afzonderlijk te informeren!
Sterker nog, elke geneeskundige handeling of therapie hoort een akkoord van jou te krijgen. Weet dat de instanties niet blij zijn met dit extra werk en jouw ex echt anders gaan bekijken. Maar besef ook dat dit jouw lijntjes zijn naar jouw kind en je zelf een klein beetje regie teruggegeven. Jouw kind zal deze betrokkenheid extra kunnen waarderen… “Dus toch, ik ben belangrijk genoeg voor hem/haar.”
Dus; haal jouw informatie zelf op! Sterker nog; als je parallel ouderschap weet te verkrijgen, is er al helemaal geen communicatie en moet je net zo goed alles zelf vergaren.
En een hele leuke; die motivatie in de rechtbank van jouw ex dat communicatie een dingetje is en derhalve jouw ex een-ouderlijk gezag moet krijgen en jij de koninklijke weg, gaat zo niet meer op. Want die communicatie hoeft er niet meer te zijn; jij neemt jouw eigen verantwoordelijkheid en hebt in deze de wet helemaal met jou mee; iedereen hoort jou te informeren.
Ook medisch, anders heeft die huisarts, specialist, therapeut een heel groot probleem wat wel keihard wordt berispt. (Dit soort klachten procedures zijn kinderlijk eenvoudig en zeer effectief). Voorbeeldbrieven medische zaken
Burgerlijk Wetboek 1
Artikel 377c
- Onverminderd het bepaalde in artikel 377b van dit boek wordt de niet met het gezag belaste ouder desgevraagd door derden die beroepshalve beschikken over informatie inzake belangrijke feiten en omstandigheden die de persoon van het kind of diens verzorging en opvoeding betreffen, daarvan op de hoogte gesteld, tenzij die derde de informatie niet op gelijke wijze zou verschaffen aan degene die met het gezag over het kind is belast dan wel bij wie het kind zijn gewone verblijfplaats heeft, of het belang van het kind zich tegen het verschaffen van informatie verzet.
- Indien de informatie is geweigerd, kan de rechter op verzoek van de in het eerste lid van dit artikel bedoelde ouder bepalen dat de informatie op de door hem aan te geven wijze moet worden verstrekt. De rechter wijst het verzoek in ieder geval af, indien het belang van het kind zich tegen het verschaffen van de informatie verzet.
Het zit eenvoudig in elkaar:
- Het is altijd verplicht dat beide gezaghebbende informatie ontvangen. Tenzij het belang van het kind zich daartegen verzet.
- Alleen een rechter mag bepalen of het belang van het kind zich verzet tegen het verstrekken van informatie verzet. Scholen, artsen etc mogen dat niet zelf bepalen.
- Het is altijd verplicht om informatie te verstrekken als een niet gezaghebbende ouder dat verzoekt. Tenzij het belang van het kind zich hiertegen verzet. Ook hier kan alleen een rechter bepalen of het belang van het kind zich verzet tegen het verstrekken van informatie.
- Wel of geen ouderschapsplan hebben en het wel of niet naleven ervan staat geheel los van de informatieplicht.
Ook als er geen ouderschapsplan is, zijn scholen, artsen en instellingen verplicht informatie te verstrekken aan gezaghebbende ouders of als een niet gezaghebbende ouder het verzoekt. Een school deelde eens geen informatie. Één mail naar de directie met daarin de verwijzing naar de verplichting van de school was voldoende om excuus en voortaan alle informatie doorgestuurd te krijgen via mail. Hetzelfde bij de huisarts, een wijkteam etc.
Je kunt het ook anders doen en verpak de wetgeving hierover in een vraag (waarvan jij het antwoord al weet, maar door het te vragen zoeken ze het zelf op en komt het minder hard over):
"Geachte directrice,
Bedankt voor uw bericht waarin u schrijft dat u vanwege bla bla bla geen informatie deelt.
Wat kunt u mij vertellen over hoe de wet in deze voorziet?
Graag verneem ik van u de mogelijkheden.
Dank en een groet,
XXXXXXXX
Vervolgens lukt het wel. Vaak voorziet de wet of ander beleid al in hoe scholen en instellingen met informatie om moeten gaan. Soms is het makkelijk om deze regelgeving zelf te vinden, soms wat lastiger.
Tips:
Als het om een school gaat wil jij in beginsel de relatie met de school en directeur goed houden. Stuur daarom de school niet direct een bericht met dat de school zich aan de wet moet houden en jouw rechten.
Verpak dit dan in een vraag: "Graag ontvang ik van u een afschrift van het dossier. Wat is er bij u bekend over het wettelijk beleid in deze? Wilt u zo vriendelijk zijn mij te helpen met het vinden van de regelgeving die hierover gaat?".
Dit heeft twee voordelen:
- Als jezelf de regels nog niet hebt gevonden, dan zorg je op deze manier voor wat meer tijd. (De school/instelling gaat zelf ook zoeken).
- Door het als een (hulp) vraag te formuleren is het de school/instelling zelf die met de regels/wet/beleid komt. Er kan dus nooit beweerd worden dat jezelf niet coöperatief bent of dat je direct begint te 'schermen' met wetten, regels en rechten.
Door vriendelijk te vragen naar het beleid is het immers de school of instelling zelf die met de regels naar voren komt en zij ontdekken zelf dat zij zich eraan zouden moeten houden. Dat kan ook bij gezinsvoogden, jeugdbescherming, de RvdK en CJG en wijkteams: Zo was er een jeugdbeschermer in het preventief kader (dat wettelijk niet bestaat en dus vrijwillig is) die met een kind in gesprek wilde en hiervoor zonder overleg met en toestemming van beide ouders een afspraak inplande om met het kind te gaan wandelen.
Stuur dan een mail in de trant van:
Geachte heer,
Bedankt voor uw uitnodiging waarin u aangeeft dat u op die en die dag, zo en zo laat met onze dochter tijdens een wandeling in gesprek wilt.
Wat kunt u mij vertellen over regelgeving die gaat over toestemming van beide ouders en jeugdhulp in het vrijwillig preventief kader inzake kind-gesprekken?
In afwachting van uw reactie ben ik met vriendelijke groet.
Een week later ontving ik een mail met daarin het antwoord (dat ik natuurlijk al wist). De jeugdbeschermer gaf aan dat hij zonder toestemming van beide ouders geen gesprek met ons kind mocht hebben. Ik stelde dus alleen een vraag. En de jeugdbeschermer stopte als vanzelf. Daarna bedankte ik hem voor de heldere informatie en uitleg.