Beste ouders, hier is ie dan, de lang verwachte Herziene richtlijn Scheiding en problemen van jeugdigen

Kijk eens naar de publicatiedatum; maart 2020. Een jaar na onze inhoudelijke bijdrage op het concept rapport en drie jaar nadat Prof. Tavecchio officieel heeft afgerekend met de zelfverzonnen koninklijke weg van Ed Spruijt, het verdeelde kind uit 2002, ingekocht door de Raad voor de Kinderbescherming. Nog steeds het beleidsmodel voor de gehele jeugdbeschermingsketen, inclusief de Raad voor de Kinderbescherming.

Deze herziening is er niet vanzelf gekomen, wij hebben hier echt achteraan moeten jagen. Herhaaldelijk gemaild en er voor gezorgd dat in ieder geval bepaalde beweringen na 10 november 2017 onder reconstructie kwamen te staan. Niet dat het enig verschil maakte in de jeugdbeschermingsketen. Nog steeds zijn de opleidingen ondermaats, maakt men gebruik van verouderde studieboeken en heeft dezelfde Ed Spruijt een negatieve invloed op het eind resultaat, al is het maar dat zijn preferente pupil, Inge van der Valk, pedagoog andere professionals uitnodigt, die geen kijk hebben op, of verstand hebben van psychopathologie.

Want laten we wel wezen en daar hoef je echt niet voor doorgeleerd te hebben; geestelijk gezonde ouders ontzeggen hun kind niet de andere ouder, als die ouder niet gevaarlijk is voor het kind. Geestelijk gezonde ouders bedienen zich niet van leugens, valse beschuldigingen en zetten een kind niet op tegen de uitwonende ouder. Een geestelijk gezonde en verantwoordelijke ouder belast het kind niet met volwassen problemen en drijft het kind niet in een loyaliteitsconflict.

Het blijft apart dat de pedagogen dit niet in willen zien.

Het feit dat juist deze mensen bewust de opdrachten krijgen toegespeeld door de ministeries JenV en WVS, plus de VNG (gemeenten kopen de zorg in…) heeft een enorm schadelijke impact op onze maatschappij, ouders en kinderen raken onnodig beschadigd.

Zoals Inge van der Valk ruiterlijk toegeeft; het is eigenlijk niet haar expertise. Maar goed, ondertussen nodigt zij dus wel collega pedagogen uit en staat zij nog steeds onder invloed van Ed Spruijt. Wat voor ons het bewijs is dat de gehele jeugdbeschermingsketen niet over de juiste kwalificaties beschikt om zich überhaupt met complexe scheidingen bezig te houden.

Wat dat betreft blijven wij de ouders waarschuwen; reken niet op deskundige hulp vanuit de jeugdbeschermingsketen. Houd ze ver buiten jouw deur. Stem niet toe dat een jeugdhulpverlener met jouw kind in gesprek gaat. Neem dus stelling in de rechtszaal en verzet je tegen een OTS, want zodra deze professionals zich in jouw leven wringen is het einde zoek!

Weet dat niemand, geen instantie, jou kan dwingen. Laat je niet intimideren of chanteren, bang maken. Zonder een beschikking, waarin een rechter opdracht geeft tot….. heeft niemand het recht zich met jouw leven en dat van jouw kind te bemoeien.

Ook niet via scholen (kansencirkels, GIRFEC), niet via consultatiebureaus, niet via wijkcoaches, zelfs niet via Veilig Thuis. Heb jij een beschikking met een omgangsregeling, dan is deze leidend. Wil jouw ex partner en/of de instanties het anders, dan zullen ze moeten procederen.

Gemeenten lopen compleet leeg op dit dossier. Al vormen onze kinderen ‘slechts’ 10% van het totaal aantal mishandelde kinderen, onze kinderen verbruiken wél 60% (!!!!) van het jeugdbeschermingsbudget. En als de resultaten nou positief zouden zijn, maar de praktijk wijst uit dat juist al die trajecten zoals Kind uit de Knel, Ouderschap Blijft, New Beginnings etc. etc., zwaar contra productief zijn. Weggegooid geld dus.

Logisch want al dit soort interventies werkt slechts als beide ouders gemotiveerd zijn. Heb jij te maken met een ex-partner met een hoog conflict persoonlijkheid, met een ex-partner die het verschil niet kan zien tussen ex-partnerschap en ouderschap (dat laatste blijf je altijd samen), dan geef jij jouw ex-partner geen podium, dan laat jij jouw ex-partner jouw kinderen niet nog meer tegen jou opzetten, dan onderwerp jij je niet aan (mediation) trajecten, die maanden duren, daar tijd jouw grootste vijand is. Dan hoop je dat jouw ex-partner hulp zoekt voor zichzelf, in een vrijwillig kader. Maar dat is helemaal aan de ex-partner en niet jouw probleem.

Met gezamenlijk gezag en 50% parallel ouderschap ben je er en hoeft verder niemand in jouw leven binnen te dringen als jij dat niet wilt. In principe ben jij, als ouder, eindverantwoordelijk en is er genoeg bekend, wetenschappelijk bewezen, staat er genoeg voor jou op onze website om gemotiveerd de jeugdbeschermingsketen buiten de deur te houden. Maar toch, omdat juist deze beroepsgroep er alles aan zal doen om op slinkse wijze in jouw leven binnen te dringen hoor jij zeker op het gebied van de wetgeving te weten waar jij de professionals op af kunt rekenen. Een aantal zaken zullen wij dus voor jou op een rijtje zetten en geloof ons, eenmaal ingelezen, weet jij beter dan de zogenaamde professional op welke ‘hulp’ of interventies jij kan/mag rekenen. 

Naast de Herziene richtlijn Scheiding en problemen Jeugdigen, moet jij als ouder zeer zeker ook de onderstaande bestanden doorlezen:

Als jij kritisch leest begrijp jij uit de bovenstaande onderbouwing dat, als jij wilt scheiden met behoud van kinderen, je geen jeugdbeschermingsketen in je leven wilt hebben.

Eenmaal in jullie leven zal jij, de geestelijk gezonde en verantwoordelijke ouder, steeds meer de regie verliezen. Bewijzen en verhalen genoeg over het destructieve handelen van de keten, genoeg rapporten, om te beseffen dat jij je er bewust van moet zijn dat jijzelf het paard van Troje in huis hebt gehaald.

De aanmelding

Het NJI mag dan complexe scheidingen als schadelijk voor kinderen ervaren, het feit dat een jeugdbeschermer, zonder de expertise om via een anamnese (forensisch onderzoek) de diagnose te stellen om daarop de behandeling af te stemmen, mag bepalen of omgang met beide ouders in het belang van het kind is, zegt genoeg. Heb jij eenmaal toestemming gegeven, heeft de keten vrij spel. Het startschot voor meningen, opinies, vermoedens, opgehaald bij vrienden, familie, school, ja zelfs de huisarts. Jouw verleden gaat zwaar wegen. Daar de hulpverlener ook mag graven in jouw leven. Dat doen ze om zogenaamd een zo breed mogelijk beeld te krijgen…..

De begeleiding; gericht op kind en ouders

En dan… dan is het eind zoek, want ja hoor, hier gaan we, de hulpverlener kan jullie verwijzen naar programma’s. Trajecten, om beter te leren communiceren of afspraken te maken, ja zelfs om te verwijzen naar conflictbemiddeling of mediation. En dat alles zonder dat er een degelijke diagnose is gesteld, met alle enorm schadelijke gevolgen voor ouder en kind van dien.

Met betrekking tot de hulp voor jouw kind hebben wij gemengde gevoelens. De groepsprogramma’s zijn prima, daar die zich richten op de weerbaarheid van het kind. Gevaarlijker is het promoten van Villa Pinedo. Wij maken ernstig bezwaar bij de ‘steun figuur’, die kan variëren van een familielid, tot de kinderbehartiger tot de bijzonder curator, allen zijn totaal handelingsonbekwaam als het aankomt op het steunen van een kind dat het gevoel heeft te moeten kiezen vanuit een loyaliteitsconflict.

Het wordt nog veel enger; de hulpverlener eigent zich het recht toe om een (nieuwe) omgangsregeling vast te stellen….. rekening houdend met de leeftijd, de band (?!) die het kind met jou heeft, de samenstelling (?) van jouw vroegere gezin en jouw huidige woonsituatie. Ook hoe jullie, ouders, met elkaar omgaan telt mee…. Interventies binnen het gezinsleven die niet wetenschappelijk zijn onderbouwd, sterker nog, tegen de huidige wetenschappelijke inzichten ingaan. Zie jij in hoe gevaarlijk dit is? Zeker als de hulpverlener niet weet dat hij of zij gemanipuleerd wordt. Zeker als de hulpverlener projecteert door eigen onverwerkt trauma of vooroordelen.

Tja, je kunt maar beter niet als stiefouder in het spel zitten, want je gaat het niet snel goed doen…

Passende hulp:

De hulpverlener schat de veiligheid voor het kind in….brrrrrr. De hulpverlener kiest geen partij…maar bepaalt wel wat het welzijn en de veiligheid voor het kind is. En hier komt ie weer, de invloed van Ed Spruijt; het contact met een van beide ouders stop zetten, niet omdat jij gevaarlijk bent voor jouw kind. Nee, omdat er sprake is van een conflict tussen ouders! Daar is ie weer, de koninklijke weg, de noodzakelijke rust voor het kind. Het NJI durft het zelfs aan de uit huis plaatsing aan te dragen voor de noodzakelijk rust voor kind én ouders….

Ouderschapsplan

Het NJI heeft de presentatie van Prof. Tavecchio goed ter harte genomen. Ja, ook kinderen onder de een jaar kunnen goed opgroeien in twee huizen, maar het NJI komt meteen met een ‘mits’, die het vooral vaders lastig maakt; ouders moeten dan wel het kind positief benaderen en ondersteunen.

Het wordt enger als het NJI stelt dat kinderen inspraak moeten hebben bij het ouderschapsplan. Zeker met een pathogene ex-partner heb jij minimaal 50% omgang nodig voor het juiste tegenwicht. Er wordt nu te veel gewicht gelegd op de stem van het kind en juist bij complexe scheidingen moet je dat niet willen!

Het ouderschapsplan zou helemaal geen taak voor de hulpverlener moeten zijn. Neem ons ouderschapsplan. Er is aan alles gedacht, wel zo duidelijk en dat is precies wat een pathogene ex-partner nodig heeft, duidelijke afspraken en regels! Structuur en geen ruimte voor discussie.

School

Natuurlijk moet de school op de hoogte zijn, maar laat dit vooral over aan beide ouders! De wet is duidelijk, beide ouders horen gelijkelijk geïnformeerd te worden. De school mag geen partij trekken.

Wat kunt u van uw hulpverlener verwachten ?

Nu staat er een leugen; “de hulpverlener weet veel af van scheidingen en de gevolgen daarvan voor kinderen”. Nog eentje; “de hulpverlener zorgt voor de juiste hulp, jij hoeft niet meer te zoeken”.

“Uitgangspunt is dat beide ouders samen met de hulpverlener de keuze maken welke hulp wordt ingezet”. Leuke theorie… de praktijk wijst anders uit.

Wederom wordt er aardig wat gewicht aan de stem van het kind gegeven en pas op, die hulpverlener benadert dus ook jouw omgeving, moet je wel toestemming voor geven. Maar wat als jouw ex-partner wel toestemming geeft en jij niet? Doodeng als een hulpverlener dus ook jouw advocaat, de mediator mag benaderen…

Tips voor ouders

Mooi dat het NJI onderkent dat jij als ouder eindverantwoordelijk bent, ook al is er sprake van een OTS. Maar de volgende zin geeft mij rillingen, omdat ik weet hoe dit in de praktijk uitwerkt:

“Het is belangrijk om te weten wat uw kind wil en waar hij behoefte aan heeft. De hulpverlener kan u ook helpen bij de communicatie en afstemming met de school van uw kind. Sta open voor adviezen. Laat ook uw mening blijken.”

 Ja, ja, jouw mening…..ten opzichte van: de ouder is strijdend, lastig, heeft geen eigen inzicht, labiel, moet zijn/haar ouderschap bewijzen…..

Geen enkele ouder zou zich moeten laten afschepen met het stukje voor de ouders, maar de volledige richtlijn goed lezen, liefst voordat jij in aanraking komt met de jeugdbeschermingsketen.

Tenminste, als jij tot de 15% complexe scheidingen behoort. Als jij van jezelf weet dat jij een verantwoorde ouder bent, dan laat jij je niet op basis van framing, valse beschuldigingen en projectie, door onder gekwalificeerde professionals, de omgang tot jouw kind ontzeggen. Dan heb jij recht op 50% parallel ouderschap, gezamenlijk gezag en een beschikking van waarde en kan jij gemotiveerd ‘nee’ zeggen tegen de gehele jeugdbeschermingsketen!

Als je deze richtlijn leest, begrijp je waarom je wilt scheiden, met behoud van kinderen, punt! Want als deze richtlijn de komende jaren leidend is, dan voorspel ik een ding; extra trauma.

Als jij te maken hebt met een pathogene ex-partner, dan zal elke inmenging door de gehele keten contra productief blijken. Dat kan jij dus gewoon lezen, het is geen geheim.

Toelichting:

De samenstellers; allen pedagogen. Zeer kwalijk is de invloed van Ed Spruijt, met het verdeelde kind (2002)in gedachten. Door zijn rapport werd de koninklijke weg geïntroduceerd. Een legale manier om een mentaal gezonde, verantwoordelijke ouder uit het leven van het kind te bannen, op basis van dat stelling dat er rust moet zijn voor het kind. Dus als de verstotende ouder maar genoeg onrust veroorzaakt, verliest de ouder die verstoten wordt het contact met het kind. Immers, kind is gebaat bij rust bij die nota bene verstotende ouder.

Dit rapport is zeer dubieus tot stand gekomen, waarbij in ieder geval niet het advies van Prof. Hoefnagels is opgevolgd. In plaats daarvan volgde indertijd een bezuinigingsslag, waarbij de koninklijke weg werd opgelegd. Nu keert dat beleid van toen, waaraan ze proberen vast te houden, zich tegen hen.

Ouders pikken het niet meer. Via omwegen, de school, een wijkcoach of wie dan ook, heb je zo maar kans dat ze zich aan jou opdringen en als je dan niet alert bent, zit je zo in een contra productief traject, of mediation, terwijl tijd jouw grootste vijand is.

Besef dat dit alles in een vrijwillig kader plaats vindt, als ouder kan je dus al deze bemoeienis buiten de deur houden en met gezamenlijk gezag ook alle onrust van zogenaamde professionals rondom jouw kind. Goed wikken en wegen en tegen houden dus, opdat jouw kind niet belast wordt, opdat jouw ex-partner geen podium krijgt.

In plaats van te onderkennen dat: het wetenschappelijk is bewezen dat 15% van de scheidingen uitloopt op een complexe scheiding, waarbij men te maken heeft met een van de ouders die lijdt aan psychopathologie, de verstotende partij; Daar dus per direct sanctionerend tegen opgetreden hoort te worden, zodat de situatie niet op ouderverstoting uit gaat lopen; Dat dit dus niet hun expertise van de keten is, krijgen juist deze mensen de opdracht van de Ministeries JenV, WVS en de VNG (gemeenten)!

Wie vertegenwoordigt het NJI in deze nu eigenlijk?

“De Beroepsvereniging van Professionals in Sociaal Werk (BPSW), Het Nederlands Instituut van Psychologen (NIP), de Nederlandse vereniging van pedagogen en onderwijskundigen (NVO) zijn de opstellers van de richtlijnen voor jeugdhulp en jeugdbescherming”

Dit staat in hun eigen voorwoord. Gevaarlijk, ik mag het niet zeggen, maar zou het ook niet zo zou kunnen zijn dat hier andere belangen worden vertegenwoordigd, dan werkelijk die van ouders en kinderen? Dat er niemand kritische vragen over deze Herziene Richtlijn stelt is stuitend. Zeker met de ronduit afgeslagen aangeboden kennis en wetenschappelijk onderbouwde rapporten in gedachten! Het gaat er dus niet om dat ‘men’ onwetend is. Nee, het is lastig en past niet in hun straatje. Dan zouden ze allemaal werk moeten maken van bladzijde 25 rapport scheiden zonder Schade en uit moeten voeren wat Prof. Hoefnagels in 2002 al adviseerde.

Geen een klinisch psycholoog, niemand die door gestudeerd heeft op het gebied van psychopathologie of trauma, is geraadpleegd, staat bij het clubje pedagogen, Terwijl Inge van der Valk ons persoonlijk heeft gezegd dat ouderverstoting niet haar expertise is. Kan ook niet, pedagogiek is een hele andere wetenschap.

Opvallend is dat juist Professor Tavecchio niet geraadpleegd is. Hij was degene die tijdens het congres ‘Waarheidsvinding binnen de justitionele jeugdketen’ iedereen verraste met zijn presentatie waarbij hij het rapport van Warshak presenteerde en in een klap afrekende met de koninklijke weg. Rust is juist schadelijk ! Voor een veilige hechting, basis vertrouwen, voor de sociale, emotionele identiteitsontwikkeling is het van groot belang dat beide ouders gelijkwaardig in het leven van het kind zijn.

Hierdoor moesten de richtlijnen wel herschreven worden. Het resultaat na twee en een half jaar wachten is op zijn minst, duidelijk. Eerlijk men maakt er geen geheim van en geeft jou, de verantwoordelijke ouder genoeg redenen om deze hele keten van handelingsonbekwame mensen, die geen vraagtekens bij deze richtlijn zetten, te weren. Althans, als jij gezamenlijk gezag hebt en niet gevaarlijk bent voor jouw kind.

Kernaanbevelingen

1. Deze onderschrijven wij, met dien verstande dat wij vanuit de praktijk merken dat het over veel meer kinderen gaat dan in dit stuk gesteld wordt.
2. “Specifieke ernstige gevolgen voor jeugdigen na een ouderlijke scheiding kunnen zijn: loyaliteitsconflicten, parentificatie, psychotrauma, hechtingsproblematiek, en jeugdigen die een van beide ouders niet meer (willen) zien. Om dit laatste aan te duiden wordt een veelheid aan termen gebruikt. In alle gevallen is er nog onvoldoende kennis om het adequaat te kunnen diagnosticeren.” Hier zijn wij het totaal niet mee eens. Wij hebben genoeg informatie aangedragen en een aantal onderzoekers van de richtlijn namen zelfs deel aan ons symposium.   De aangeboden wetenschappelijke kennis en methoden worden bewust genegeerd.
3. Naast het aanbevelen van de Meldcode Huiselijk geweld en Kindermishandeling en de Richtlijn Kindermishandeling van Jeugdhulp en Jeugdbescherming vragen wij ons af waarom Het beste besluit voor het kind niet wordt aangedragen. Te meer daar de voornoemde twee geestelijke kinderenmishandeling bewust negeren en niet specifiek wensen te onderkennen, waardoor nu heel veel ouders geen kant op kunnen.
4. Natuurlijk gaan deze professionals liever af op omgevingsfactoren, hun normen en waarden, in plaats van het toepassen van adequaat forensisch onderzoek om feitelijk vast te stellen of een ouder inderdaad een bedreiging vormt voor het kind, waardoor er maatwerk plaats kan vinden. Gelijk de somatische zorg zou hier sprake moeten zijn van: anamnese, diagnose en dan pas de behandeling.

Interventies

5. Sta stil bij inhoud van deze interventie: professionals die hiervoor überhaupt niet zijn geschoold gaan de omgangsregeling, zorgregeling bepalen?..... Wat te zeggen over “ het begeleiden van het hechtingsproces bij jonge kinderen”?! Verkapt wordt er gewaarschuwd voor ouderverstoting, maar dus niet wat de verantwoordelijken effectief moeten doen om ouderverstoting tegen te houden. “Wees erop bedacht dat tijdelijk geen contact met een ouder ertoe kan leiden dat deze ouder uit beeld verdwijnt en/of de jeugdige van deze ouder vervreemdt en deze niet meer wil zien.”
6. Op basis van de normen en waarden van slechts enkele personen, die infiltreren in jouw leven, op basis van de zogenaamde authentieke stem van het kind. Als de professionals niet goed geschoold zijn in het onderkennen van pathogeen ouderschap, kan er nooit recht gedaan worden aan een duidelijke omgangsregeling. Vraag is dus wie die ‘hulp’ nodig heeft, als het juridisch is dichtgetimmerd?
7. Top dat de rechtspositie van een niet-gezaghebbende en gezaghebbende ouder wordt uitgelegd. Dit onderstreept dus het belang van het hebben van gezamenlijk gezag!
8. Deze volledige jeugdbeschermingsketen is niet goed geschoold en ook niet juridisch bevoegd om dergelijke meetinstrumenten, zoals de MASIC, in te zetten. Dat is ook niet nodig! Immers, deze instrumenten behoren in het allereerste stadium te worden ingezet bij de Raad voor de Kinderbescherming of Veilig Thuis. Zo voorkomt men onnodige onderzoeken en vormt de uitslag de basis voor eventueel maatwerk.
9. Hier had moeten staan: Bij complexe scheidingen de opdracht per direct terug geven aan de rechter, wij zijn niet goed genoeg geschoold om deze complexe materie met levens bepalende beslissingen te hanteren! Feit is dat juist nu naar de beroepsgroepen wordt toegeschreven, er gedacht wordt aan bijvoorbeeld mediation. Dit geeft aan dat deze beroepsgroepen ouderverstoting totaal niet serieus nemen en niet in passende oplossingen willen denken. Een kind hoeft niet bevraagd te worden door een kindbehartiger, geen trajecten, geen belasting en daardoor een loyaliteitsconflict creëren of verergeren.
10. Stimuleer ouders om deel te nemen aan trajecten/ programma’s…. Ouders horen zich bewust te zijn dat alles wat plaats vindt, wat niet expliciet door een rechter is opgelegd, gebeurt in een vrijwillig kader. Het verbaast ons niets dat juist deze club beweert dat er nog niet genoeg bekend is over parallel ouderschap. Dat is er natuurlijk wel. Maar ja, met parallel ouderschap hoeven ouders niet meer met elkaar te leren communiceren, geen mediation, geen oudertrajecten, niets niet…. Ouders kunnen met duidelijke afspraken en een communicatie verbod naar beiden toe, zonder enig interventie zelf verder.

Samenwerking

11. Niets af te dingen op dit punt, in zo verre, deze mensen kunnen zich maar beter niet met ons bezig willen houden, daar wij, mondig en goed geïnformeerd, kritisch kunnen en mogen zijn en verstotend gedrag door juist de professionals adresseren. Niet voor niets regent het klachten.
12. Levensgevaarlijk, dit is namelijk hun manier van ‘waarheidsvinding” ! Voordat ouders het weten worden er op basis van framing, vermoedens en projectie, strepen door levens gehaald. Staan eenmaal beweringen zwart op wit zijn ze moeilijk ongedaan te maken. Hier ben jij, terecht, zelf bij.
13. Wij willen scheiden met behoud van kinderen, punt! Met ons ouderschapsplan, 50% parallel ouderschap ,gezamenlijk gezag, hebben wij geen enkele interventie nog nodig. Zeker niet met de wetenschap dat de huidige (bij) scholing ver onder de maat is.
14. Veel belangrijker is Het beste besluit voor het kind, loop deze zeven stappen maar door voordat er levensbepalende beslissingen worden genomen. Weet dat jij als ouder recht hebt op de juiste professional! 

INLEIDING

1.1. Introductie

De cijfers spreken voor zich en horen alle alarmbellen af te laten gaan. Wat doen wij onze kinderen aan? Laat niemand nog onze cijfers in twijfel trekken.

Vraag? Waarom worden de boeken van Ed Spruijt nog steeds gepromoot? Blijkbaar moet iemand het zeggen, en daar de professionals die dit behoren te adresseren het af laten weten, moeten wij het weer zijn die onze volksvertegenwoordiging en de burger hierop moeten wijzen.

1.2 Doel

“ Lang niet in alle gevallen weten wij daarvan al voldoende om gerichte adviezen uit te kunnen brengen. Eigen wijsheid, deskundigheid en ervaring blijven van onschatbare waarde en in complexe gevallen is supervisie en/of intervisie noodzakelijk” .

Deze zin vat het goed samen; ga maar af op eigen gevoel, terwijl een juiste diagnose voorhanden is. Als een professional zich al wil/moet mengen in een gezin, behoor je dan professioneel niet na te gaan waar je mee te maken hebt d.m.v. de juiste diagnostiek?

Supervisie, intervisie, door wie? Door de pedagoog die bewust niet wil weten van gezinspathologie? De slager keurt hier het eigen vlees. Klachten worden als lastig ervaren, ouders verder weggezet als strijdend. Niemand in de keten neemt de verantwoordelijkheid en leert. Hierdoor denken veel ouders dat hun situatie uniek is en schrikken ze als ik zeg ‘join the club’!

1.3 Uitgangsvragen per knelpunt

• meer aandacht voor de stem van de jeugdige;
• meer aandacht voor beschermende factoren;
• aandacht voor signaleringsinstrumenten/screeningsinstrumenten;
• meer aandacht voor het omgaan met complexe scheidingen;
• update van de algemene adviezen naar leeftijd van de jeugdigen;
• Richtlijn Scheiding en problemen van jeugdigen voor jeugdhulp en jeugdbescherming / pagina 13
• update van het overzicht van effectieve interventies;
• meer aandacht voor het samen met jeugdigen en ouders beslissen over passende hulp;
• meer aandacht voor de samenwerking met school;
• meer aandacht voor een betere toepasbaarheid van de richtlijn binnen de kinder- en
• jeugdpsychiatrie en hulp voor jeugdigen met een LVB;
• verwijzing naar andere richtlijnen.

 De vragen die ze zichzelf gesteld hebben zijn prima. Pagina 13 t/m 15

1.4 Omschrijving van gebruikte begrippen

• Inwonende ouder: Ouder bij wie het kind grotendeels woont
• Uitwonende ouder: Ouder waarbij het niet of kleiner deel woont
• Co-ouder; minimaal 40% tijd met het kind
• Scheiding; zowel echtscheiding als het uit elkaar gaan van samenwonende niet gehuwde ouders
• Complexe scheiding: ‘scheiding waarbij ouders door aanhoudende ernstige conflicten het wederzijds belang, maar vooral het belang en welzijn van de jeugdigen uit het oog verliezen’. Onjuiste omschrijving; er is sprake van slechts een ouder die lijdt aan een hoog conflict persoonlijkheid en kenmerken vertoont van een persoonlijkheidsstoornis. Deze ouder blijft het conflict zoeken en is niet voor enige rede vatbaar. Deze ouder maakt zich schuldig aan huiselijk geweld in de vorm ex-partnergeweld en psychische kindermishandeling
• Centra voor Jeugd en Gezin: ook de nieuwe benamingen, zoals sociale wijkteams en wijkteams Jeugd en Gezin.

Sinds de Wet Bevordering voortgezet ouderschap en zorgvuldige scheiding in werking trad(1 maart 2009), moeten ouders (van minderjarigen) een ouderschapsplan aan hun verzoek tot scheiding of beëindiging geregistreerd partnerschap toevoegen. In dat plan moeten in ieder geval drie wettelijk verplichte afspraken komen te staan. Deze gaan over de zorgverdeling, de kinderalimentatie en de uitwisseling van informatie over de jeugdigen.

De wet bepaalt ook dat ouders hun kind betrekken bij het opstellen van het ouderschapsplan, voor zover dit tenminste mogelijk is gezien de leeftijd en ontwikkeling van hun kind. In het verzoek moet vermeld zijn hoe de ouders dit hebben aangepakt.

1.5 Veiligheid jeugdprofessional

Volg de veiligheidsafspraken zoals de medewerkers van Ouderschap Blijft! onderling hebben gemaakt.

Op basis van wat maken deze medewerkers een risicotaxatie en beseffen deze medewerkers dat juist een bepaalde opstelling escalerend kan werken?

1.6 Leeswijzer

Als 90 bladzijden nog niet genoeg is kun je altijd nog de onderbouwing bij Inge van der Valk opvragen.

Hoofdstuk 2 - Gevolgen van een ouderlijke scheiding voor jeugdigen

2.1. Feiten en cijfers over jeugdigen en scheiding

Ongeveer vijftien procent van de jeugdigen ziet na een scheiding een van beide ouders niet meer en meestal betreft dat de vader (Spruijt & Kormos, 2014).

2.2 De belangrijkste gevolgen van een ouderlijke scheiding voor jeugdigen

“ Echter, voor de meeste jeugdigen die een scheiding meemaken, is de situatie sinds de wetswijziging van 2009 (Voortgezet ouderschap na scheiding) niet verbeterd, maar eerder verslechterd (Van der Valk & Spruijt, 2013; Spruijt & Kormos, 2014). En recent onderzoek laat zien dat de problemen als gevolg van een scheiding de afgelopen tien jaar in ernst zijn toegenomen (Swartz-Den Hollander et al., 2018). Het ingewikkelde hierbij is dat de problemen bij jeugdigen vanaf de buitenkant niet altijd zichtbaar zijn.”

“Aan de andere kant is het risico daarop juist wél groter geworden bij complexe scheidingen, wanneer jeugdigen dusdanig onderdeel van de strijd worden en gelijkwaardig ouderschap soms kan uitmonden in ‘gelijk verdelen van de kinderen’. Er is weinig onderzoek gedaan naar de gevolgen van het gescheiden opgroeien van broers en/of zussen. Wel blijkt dat broer- en zus relaties beschermend kunnen werken tegen ontwikkelingsproblemen en dat broers en zussen steun kunnen vinden in gedeelde ervaringen (o.a. Van Berkel & Buist, 2017).”

Steeds meer kinderen komen klem te zitten en hoe dat nou komt ? Omdat de problematiek stelselmatig vanuit de pedagogiek bekeken wordt terwijl hier sprake is van gezinspathologie. Professionals met expertise in de psychodiagnostiek behoren hier ingeschakeld te worden. Anno 2020, met de kennis die nu voorhanden is, wordt het tijd om de cijfers serieus te nemen en de gezinspathologie te onderkennen, zodat de bestaande generatie patronen doorbroken kunnen worden.

Nieuw samengestelde gezinnen: dat is geen pretje voor de kinderen. Dit gegeven is uitgebreid onderzocht en wijst elke ouder op zijn/haar verantwoordelijkheid; ga zorgvuldig te werk, het kind heeft hier niet om gevraagd.

2.3 Complexe scheidingen

“Bij ernstige conflicten kan ten eerste gedacht worden aan aanhoudende heftige ruzies tussen beide ouders, al dan niet gepaard gaande met juridische procedures, ten tweede aan meer verkapte ruzies of wederzijds dwarsbomen en denigreren, en ten derde kan er sprake zijn van eenzijdig conflictrijk gedrag, zoals tegenwerking vanuit één ouder.

“In een scheidingsproces kan een jeugdige zeer ingrijpende ervaringen opdoen en daar, afhankelijk van de leeftijd, veerkracht en mate en aard van opvang door verzorgers, een psychotrauma aan overhouden. Er is een aantal specifieke ervaringen te onderscheiden, die in een scheidingsproces kunnen optreden en traumatisch kunnen zijn. Hieronder vallen:

acute verlating, verbaal en fysiek geweld, confrontatie met politie, gedwongen scheiding van de veilige hechtingsfiguur in een moment van ernstige stress bij de jeugdige, het ervaren van ernstige stress bij één of beide ouders, extreme straf door een primaire verzorger en het chronisch ontbreken van aandacht en belangstelling. Als een vermoeden hiervan bestaat, is het noodzakelijk door te verwijzen naar deskundigen.

Dus beste ouders, mocht je nog met deze professionals te maken hebben, omschrijf het gedrag van jouw ex-partner en laat ze heel snel tot de conclusie komen dat jullie doorverwezen moeten worden!

2.4. Ernstige gevolgen van een (complexe) Scheiding

“ongeveer tien procent van de jeugdigen specifieke negatieve gevolgen zoals stress, gehechtheidsproblemen, loyaliteitsconflicten, het niet meer willen zien van een van de ouders, en parentificatie. Ernstige problemen worden in de wet ’ernstig nadeel voor de geestelijke of lichamelijke ontwikkeling van het kind’ genoemd.”

Dus beste ouders, nogmaals, omschrijf het gedrag van jouw ex-partner, van jouw kind en wijs ze erop dat ook het NJI dit erkent als ernstige problematiek en derhalve ingegrepen dient te worden.

Of wij het nou leuk vinden of niet: “De manier waarop jeugdigen met stress rond de scheidingssituatie omgaan, hangt onder meer af van de band die zij vóór de scheiding hebben opgebouwd met beide ouders, maar ook van het gedrag van de ouders na de scheiding.”

Een doordenkertje, maar natuurlijk wel de waarheid. Lang niet elk kind is ontvankelijk voor ouderverstoting net zo goed als de ene ouder succesvoller is in het volwassen omgaan met een pathogene ex-partner, dan de ander.

Gehechtheid: Beste ouders jullie zijn gewaarschuwd: Ja ook bij jonge kinderen is het van belang voor een veilige hechting de uitwonende ouder regelmatig omgang heeft met het kind. Daar kan niemand nog na 17 november 2017 en ons symposium heen.

Echter, pas op: “Stress en conflicten bij ouders, verminderde sensitiviteit en responsiviteit, maar ook onrust en sterke verschillen tussen twee huizen, kunnen leiden tot een zorgelijke gehechtheid, bijvoorbeeld onveilige gehechtheid” en dus kan het zo zijn dat jouw ex voor onrust zorgt, het conflict gaande houdt en op basis van dat gegeven alsnog wordt uitgebannen; RUST!

Terwijl , bij een juiste diagnose het kind rust krijgt bij de verantwoorde ouder, degene die geen onrust veroorzaakt.

Parentificatie, ernstige loyaliteitsconflicten , ouderafwijzing, ouderonthechting (zelf verzonnen term), ouderverstoting, oudervervreemding, PAS (pas op, gebruik zelf nooit die S, want jij loopt zo het drijfzand in, een syndroom moet aangetoond zijn) PA, Parental Alienation.

“Vanuit de wetenschap is er nog onvoldoende consensus over het gebruik van deze termen (o.a. Rowen & Emery, 2018). Wetenschappers en professionals zijn het ook niet eens over de inhoud van het verschijnsel. Terughoudendheid om tot duidelijke afspraken te komen, hangt mogelijk samen met de complexiteit van situaties waarin een jeugdige een van de ouders niet meer wil zien. Maes (2019) pleit ervoor om contactbreuk bij complexe scheiding vanuit een systemisch perspectief te benaderen: elk gezinslid heeft een rol in het geheel.”

Je moet maar durven en hoe kan het dat niet een professional, of beter , het Expertteam Ouderverstoting, hiertegen ageert?! Hoe zo onvoldoende consensus?!

Wij hebben het NJI in de voorbereiding op deze richtlijnen voorzien van gevalideerde wetenschappelijke stukken waar wereldwijd echt wel consensus over is.

Hoe kan het zijn dat dit gewoonweg wordt genegeerd?! En dat niemand daar iets van vindt?

Opvallend is dat het NJI met al die verschillende bewoordingen komt, om zelf een diffuus beeld te scheppen. En om alvast voor te sorteren op een volgende opdracht zegt het NJI eigenlijk doodleuk; “Er is onderzoek nodig naar wat we eronder zouden moeten verstaan, hoe we dit kunnen vaststellen, wat oorzaken en gevolgen op de lange termijn zijn en wat een effectieve aanpak kan zijn.”

Terwijl de wetenschappelijke inzichten omtrent ouderverstoting gewoon beschikbaar zijn. Zo ook de methode om stap voor stap tot een diagnose te komen om te komen tot de juiste behandeling.

Hiermee schiet de jeugdbeschermingsketen zich in de voet. Erkennen ze dat zij de capaciteiten en kennis blijkbaar niet hebben.

Daarnaast erkent deze club ook dat “Het is gebleken dat er onder probleemjongeren en grote zorggebruikers relatief veel jeugdigen voorkomen die een scheiding hebben meegemaakt”.

2.5 Risico -en beschermende factoren voor de gevolgen van scheiding

Mooi dat ‘men’ nu eindelijk in wil zien hoe slecht het met de jeugd vergaat als kinderen na de scheiding geen goede band hebben met beide ouders en blijkt dat hiervoor regelmatig contact nodig is. De vraag om nog meer onderzoek op dit gebied is nodeloos, wat ga je er tegen doen lijkt ons meer op zijn plaats.

2.6 Overwegingen

Dus men erkent dat jeugdprofessionals niet goed genoeg zijn geschoold, om scheidingskinderen te kunnen begeleiden. Maar tegelijkertijd eigenen deze jeugdprofessionals zich wel het recht toe om de scholen te instrueren en begeleiden….Zo ook bij de GGZ professionals. Jeugdprofessionals moeten ook nog beter geschoold worden in het begeleiden van en het voeren van gesprekken met de ouders

Dus deze onvoldoende geschoolde jeugdprofessionals gaan zich wel bemoeien met jouw thuissituatie om jou te vertellen wat te doen….

2.7 Aanbevelingen

1. Prima, sta stil bij de cijfers. Elk kind is er een te veel.
2. Ook heel goed; Sta stil bij de gevolgen van de ouderlijke scheiding voor de jeugdigen!
3. Gelukkig de erkenning dat ook baby’s te lijden hebben, hechtingsproblemen !
4. Doorloop de Meldcode Huiselijk geweld en kindermishandeling bij vermoedens?! Lastig als geestelijke kindermishandeling als zodanig (bewust) niet in de Meldcode is opgenomen. Ook het verwijzen naar Richtlijnen, waarin ouderverstoting bewust wordt genegeerd, is een farce.
5. Elke vorm van geweld zou zo snel mogelijk uitgezocht moeten worden. Niet afgaan op vermoedens!
6. Beste ouders, pas op: hou in de gaten of de intake formulieren die gebruikt worden, wetenschappelijk gevalideerd zijn. Jeugdprofessionals die risicofactoren in beeld brengen, terwijl ze niet goed geschoold zijn. Het enige zinnetje waar wij blij van worden: “Schakel indien nodig tijdig gespecialiseerde expertise in.”

Hoofdstuk 3 - Interventies voor jeugdigen en hun gescheiden ouders.

3.1. Advies over de verdeling van de zorg-en opvoedtaken na een scheiding.

“Het is van belang om te beseffen dat de begrippen ‘uitwonende’ en ‘inwonende’ ouder juridische termen zijn. In de dagelijkse werkpraktijk kunnen deze termen beter worden vervangen door termen die passen bij de dagelijkse opvoedpraktijk van velen (vader en moeder).”

“ De jeugdprofessional moet voldoende bekend zijn met de (wettelijke) regels inzake de omgang tussen ouders en jeugdigen. Dat betekent dat hij op de hoogte moet zijn van de Wet Bevordering voortgezet ouderschap en zorgvuldige scheiding die op 1 maart 2009 in werking is getreden. “

Het verplichte ouderschapsplan en dat moeten deze, onvoldoende geschoolde , jeugdprofessionals dan samen met jullie opstellen… Terwijl het natuurlijk veel korter door de bocht kan, voordat deze mensen zich met jou hoeven te bemoeien. Door ZELF het ouderschapsplan zoals uitgewerkt op onze website tijdens de eerste zitting omtrent de omgang met de kinderen in te dienen: 50% parallel ouderschap ! Geen inmenging van de jeugdbeschermingsketen en via jouw gezag kan jijzelf inmenging van deze keten in het leven van jouw kind tegen houden. Wat jouw ex-partner doet in een vrijwillig kader met zichzelf, moet de ex-partner zelf weten, jij hoeft het niet te weten. Niet jouw verantwoordelijkheid .

Zeer gevaarlijk: “Het is van belang de jeugdigen een stem te geven”

Op dit gebied gaat er van alles mis in de jeugdbeschermingsketen. De verhalen van ouders en kinderen zijn talloos. Hoe het mis kan gaan werd goed verwoord tijdens het webinar voor professionals van Villa Pinedo. Niet voor niets was dit webinar binnen een week offline.

Doordat jij deze jeugdprofessionals in het leven van jouw kind hebt toegelaten, gaat deze levensbepalende beslissingen nemen, door de stem van het kind te interpreteren als de “stem van het kind, zoals ik hem gehoord en geaccepteerd heb!” .

Zo wordt ons ook de uitvoering van het ouderschap, de opvoeding, de verantwoordelijke ouder zijn, ontnomen. Door te veel of niet het juiste gewicht aan de stem te geven, leren kinderen dat liegen loont, dat chanteren loont, dat opportunisme loont. Wij kunnen geen 50 % gezond tegenwicht bieden als ex-partners er mee wegkomen via het uitspelen van de‘ ik-kan-mijn-kind-niet-dwingen’ troef. (het kind moet tenslotte ook naar school!)

Bevinden deze jeugdprofessionals zich in jouw leven, dan is het geen geheim aan welke voorwaarden jij nu in een keer moet voldoen om ouder te mogen zijn van jouw eigen kind. Lees je heel goed in op onze website, weet hoe jij je het beste kunt opstellen om zo snel mogelijk weer van hen af te komen, tijdens de volgende zitting. Tot die tijd , zet je ze aan de slag, op de inhoud en ga niet in jouw eentje het gevecht aan met al die mensen die jijzelf hebt toegelaten …..

Dus zorg voor woonruimte, beschik het liefst een eigen inkomen, gedraag je, kijk naar jouw sociale omgeving, houd je mond dicht over jouw verleden, je jeugd, wijs niet naar jouw ex-partner, omschrijf gedrag en vraag hen vooral wat zij denken dat nodig is om 50% parallel ouderschap te verkrijgen.

Straf elke valse aangifte af.

Doe je dit niet, dan is de kans groot aanwezig dat je uiteindelijk alles verliest. Want ook hier kan de jeugdprofessional op basis van vermoedens, eigen projectie, en beïnvloeding, jou het contact gaan ontzeggen omdat het conflict ‘te onrustig ‘ is voor het kind.

3.2 Algemene adviezen naar leeftijd van de jeugdigen

Basisvoorwaarden voor een goede ontwikkeling jeugdige:

1. Zorg en veiligheid
2. Passende opvoeding (hoe subjectief is dit? Zie GIRFEC, kansencirkels)
3. Continuïteit en toekomstperspectief

De Staatscommissie Herijking Ouderschap (2016) heeft zeven kernen van goed ouderschap geformuleerd:

1. Onvoorwaardelijk persoonlijke commitment van de ouder
2. Continuïteit in de opvoeding
3. Verzorging en zorg voor lichamelijk welzijn
4. Opvoeding tot zelfstandigheid en sociale en maatschappelijke participatie
5. Het organiseren en monitoren van de opvoeding in het gezin, op school en in het publieke domein
6. De vorming van de afstammingsidentiteit
7. De zorg voor contact en omgangsmogelijkheden et voor de jeugdige belangrijke personen onder wie de ouder.

Bestudeer bovengenoemde kernen en besef hoe risicovol het is als de jeugdprofessional jouw ouderschap langs deze subjectieve maatstaven gaat leggen. Daarnaast wordt er alweer een stuk uit 1998 van Ed Spruijt aangehaald als motivering dat nog niet bewezen is dat de frequentie van omgang samenhangt met het functioneren van het kind!

Zo kan het nu ook zijn dat de leeftijd van het kind wordt meegewogen in het bepalen door dus deze jeugdprofessional, in welke mate jij, als ouder, in het leven van het kind mag zijn!

Na de presentatie van Prof. Tavecchio, ons symposium en diverse wetenschappelijke rapporten (Warshak, Gressler) kan het NJI niet anders dan erkennen dat ook kinderen onder de 5 jaar gerust bij vader kunnen overnachten, dat het zelfs beter is voor een gezonde hechting.

MAAR, toch sijpelt de koninklijke weg er doorheen: als het te onrustig is (en wie veroorzaakt die onrust?!) voor het kind, kan de jeugdprofessional de omgang wijzigen. Volgens ons staat er nu iets strafbaars in de tekst, volgens ons kan alleen een rechter beschikken. Toch komt dit rapport met subjectieve voorwaarden, een lat waartegen de ouder blijkbaar gehouden kan worden door de jeugdprofessional.

3.3 Hulp aan de jeugdige en/of ouders

Besef beste ouders, jouw kind wordt aangemeld! Ook al dringen bepaalde mensen zich aan jou op, met gezag kan jij deze mensen dus op afstand houden. Slechts een rechter kan tijdens een zitting expliciet een OTS opleggen en zelfs verwijzen naar trajecten waarbij deze jeugdprofessional in beeld komt. Maar daar ben jij dus op de zitting zelf bij.

Want zodra een jeugdprofessional zich er mee mag bemoeien, heb jij een probleem. Zelf niet goed genoeg geschoold wordt jij wel gedwongen om te leren te communiceren met jouw ex. Moeten er afspraken gemaakt worden met jouw ex en bepaalt dus die jeugdprofessional wat het welzijn is voor jouw kind.

De escalatieladder van Glasl: bijlage 2 Onderstreept het onvermogen van de jeugdbeschermingsketen. Voorop gesteld dat een complexe scheiding helemaal niet op ouderverstoting hoeft uit te lopen, mits de keten onderkent dat het omgaan met ouders die kampen met een persoonlijkheidsstoornis waardoor deze ouder grenzeloos de andere ouder uitbant, simpelweg niet hun expertise is, waardoor niet aangestuurd wordt op mediation en overleg, laat staan dat de keten het zo uit de hand laat lopen dat het in hun ogen ‘onoplosbaar’ wordt.

Onoplosbaar!?!? Dus jaren ouders overleveren aan allerlei trajecten, de zaak verder laten escaleren, uiteindelijk de verantwoorde ouder vertellen dat er sprake is van ouderverstoting, maar jammer, niets aan te doen? Kind bij de pathogene ouder laten? Niet ingrijpen?

Het moet voor alle ouders duidelijk zijn dat het inschakelen van deze keten het begin van het einde is.

De jeugdprofessional gaat op de stoel van de expert zitten. Maar het ontbreekt aan de juiste expertise. Deze jeugdprofessional gaat dus eigenlijk een vorm van relatietherapie met jullie beiden aan. 

3.4 Signaleringsinstrumenten

Zo lang de jeugdbeschermingsketen weigert te onderkennen dat de complexe scheiding, met een ouder die de omgang frustreert met de andere ouder, het kind opzet tegen die andere ouder, voortkomt uit een jeugdtrauma dat van generatie op generatie gaat, zal er vanuit deze beroepsgroepen niet die adequate hulp komen voor de jeugdigen, die wel voorhanden is.

Verwijzen naar achterhaalde rapporten en ook nog eens selectief shoppen, terwijl er zo veel meer bekend is rondom ouderverstoting is stuitend.

Er zijn wél signaleringsinstumenten. Die veel en veel eerder ingezet moeten worden en zeker niet door de jeugdbeschermingsketen. Immers, als men op tijd weet met wat voor volwassenen men te maken heeft, kan men veel eerder maatwerk leveren. Geen trajecten etc, maar 50% parallel ouderschap en verder met rust gelaten worden, bijvoorbeeld.

Wat dit betreft is position paper 4 , een landelijk protocol m.b.t. huiselijk geweld, zeer actueel en het is aan onze volksvertegenwoordiging of zij het aandurven om een landelijk protocol op te leggen aan de bevoegde instanties om het huidige gehobby, eigen verzonnen testjes , of bewezen malafide testen, door onbevoegde jeugdprofessionals te voorkomen.

3.5 Interventies

Terecht wordt er opgemerkt dat er veel interventies zijn, die nog niet op effectiviteit zijn onderzocht. Ondertussen zijn wij dus de proefkonijnen?

3.5.1 De bekendste interventies in Nederland vooral gericht op jeugdigen

Alles wat klassikaal (op school) gebeurt, waarbij kinderen leren zich te uiten en uit te spreken, waarbij kinderen leren dat zij niet de enigen zijn en steun vinden aan elkaar, waarbij kinderen weerbaarder worden gemaakt, krijgt zonder meer onze steun. Te meer daar deze ‘interventies’ op de scholen zelf kunnen worden ingezet en niet in een speciaal gebouw . Garandeer een veilige, vertrouwde plek en houd het laagdrempelig.

Echter, deze programma’s mogen niet een ingang zijn voor een jeugdprofessional om zich alsnog met de scheidingssituatie te gaan bemoeien, als een rechter dit niet specifiek opgelegd heeft.

3.5.2 De bekendste interventies in Nederland vooral gericht op ouders en gezinnen

Kort door de bocht en heel simpel, die gehele lijst interventies , is ronduit stuitend. Aangeven dat enkele van die trajecten zoals BRAM een succes zijn, heeft geen pas!

Het mag heel duidelijk zijn: tijd is onze grootste vijand. Een verstotende ouder is enkel gebaat bij duidelijk afspraken en sancties. Daar ga niet nog eens maanden mee onderhandelen.

Al deze interventies geven jouw ex-partner een podium. De jeugdprofessional is totaal niet opgewassen tegen een ouder met een persoonlijkheidsstoornis en zal niet ingrijpen als een van beide ouders acteert.

Het aparte is, dat dit ook ruiterlijk erkend wordt door de bedenkers (ouderschap blijft en Kind uit de Knel) en er genoeg wetenschappelijke onderbouwing voorhanden is om aan te voeren dat al deze trajecten een hoop kosten en contra productief zijn.

Ook horen alle ouders te weten dat regelmatig eenzijdig het traject wordt beëindigd, zonder enige consequentie of het moet zijn dat jij, als ouder, al die tijd niets mocht vinden van de valse beschuldigingen. Waardoor jouw ex-partner ruim baan kreeg om woorden op papier te krijgen en deze voortaan als bewijs zal opvoeren: “kijk hier staat het, dus is het waar”!

Al met al, jij bent hier zelf bij en bewust van het feit dat al dit soort interventies niet werken hoor jij hiertegen te ageren in de rechtszaal: “ nee, rechter, in processtuk X staat duidelijk onderkend dat dit niet gaat werken. Ik wil het 50% parallel ouderschap en heb verder deze belasting niet nodig. Mijn ex-partner mag aan zichzelf werken, in een vrijwillig kader.

En echt, als de SCHIP aanpak als interventie aangehaald wordt, dan is het wel heel duidelijk dat de opstellers van dit rapport ouderverstoting compleet bagatelliseren. Besef beste ouders, hoe meer jeugdprofessionals zich met jullie gaan bemoeien, hoe meer jij de regie kwijt raakt.

3.5.3 de bekendste interventies in Nederland gericht op de relatie ondersteuning

Kort door de bocht; hartstikke leuk al dit soort programma’s, maar dan zullen jullie beiden, als ouders, gemotiveerd moeten zijn. Niemand kan jou verplichten hieraan deel te nemen. Niemand kan jouw verplichten om je bloot te stellen aan ex-partnergeweld.

Maar pas op; als je eenmaal deelneemt aan zo’n ‘interventie’ heb jij de kans dat jouw ex-partner het podium zal pakken, jou zal demoniseren. Er zullen rapporten komen, met de interpretatie van iemand die totaal geen kijk heeft op ouderverstoting. Jouw ex-partner zal deze rapporten gebruiken als bewijs: ‘Kijk hier staat het , dus is het waar’..

Terwijl heel duidelijk bekend is dat ‘overleg, een traject, mediation, of wat dan ook niet gaat werken. Trap hier dus niet in!

3.6 Overwegingen

Heel simpel en gelukkig wordt dit onderschreven in deze richtlijn; succes is afhankelijk van de motivatie van beiden ouders, een goede relatie tussen de ouder en behandelaar. Weten waarmee de behandelaar bezig is, een goede uitvoering van de interventie, de professionaliteit, goede opleiding van de jeugdprofessional en ja, zelfs goede werkomstandigheden zoals een gezonde coaseload.

In de praktijk wordt aan geen van deze voorwaarden voldaan met als schrikbarend resultaat deze stille maatschappelijke ramp.

“Meld lacunes in het hulpaanbod bij de manager van de jeugdhulpinstelling. De instelling kan vervolgens in overleg treden met de gemeente en gezamenlijk zoeken naar een oplossing. De gemeente heeft immers de plicht tot het leveren van passende zorg.”

Kijk, beste ouders, dat is fijn om te weten, daar jij dus de gemeente aansprakelijk kunt stellen voor verkeerd aangeboden, verkeerd ingekochte zorg!

3.7 Aanbevelingen

Wat geldt richting jeugdprofessional, geldt natuurlijk ook voor jou als ouder. Want jij bent eindverantwoordelijk!

1. Niet voor niets worden de Wet Bevordering voortgezet ouderschap en zorgvuldige scheiding en het ouderschapsplan extra aangehaald.
2. Pas maar op; jeugdprofessionals grijpen terug naar de taakverdeling zoals die voor de scheiding was…. Ook blijft die overnachting van een kind onder de 5 ter discussie staan en ter beoordeling van de jeugdprofessional. En ach, leuk, het bewustzijn dat ouders uit beeld kunnen raken, wat gaat die jeugdprofessional daartegen doen?!
3. “Wees je bewust van loyaliteitsproblemen en realiseer je dat contact van de jeugdige met beide ouders een goede band faciliteert. Leg ouders uit dat hun kind recht heeft op omgang met beide ouders en informeer ouders in het uiterste geval over de strafbaarheid van omgangsbelemmering.”
4. Nog een grote reden om de jeugdprofessional te weren; zij gaan de school, huisarts, andere hulpverleners wel even wijzen op de rechten en plichten van ouders, met of zonder gezag….
5. Wijs ouders erop dat er aanleiding kan zijn om, in onderling overleg, afspraken tussentijds te wijzigen. Mooi : in onderling overleg! Want beste ouders, zonder toestemming van de rechter mag een jeugdbeschermer niet korten in de bestaande regeling. Hetgeen wat in de beschikking staat is leidend. Dus als daarin staat dat omgang uitgebreid moet worden, kan het niet zo zijn dat een jeugdbeschermer, voor de nodige rust, of op basis van vermoedens, de omgang terug schroeft of jou gaat verplichten naar Begeleide Omgang te gaan.
6. Gezamenlijk gezag is zo belangrijk om als ouder volwaardig mee te tellen, laat de jeugdprofessional daar geen randvoorwaarden aan stellen.
7. Het is helemaal van de zotte dat een jeugdprofessional aangeraden wordt om de jeugdige te bevragen. Denk maar niet dat er een goed/volledig antwoord zal komen.
8. Wij zijn een groot voorstander van de MASIC, maar de keten is niet de partij die deze af kan nemen. Ze zijn niet goed genoeg getraind, maar boven alles niet bevoegd om maatwerk te kunnen leveren. Met parallel ouderschap kunnen wij juist afscheid nemen van deze keten. Geen toezicht nodig.
9. Pas op: door de jeugdige te laten bevragen door jeugdprofessionals, die niet gekwalificeerd zijn, wordt jij, als verantwoorde ouder, chantabel. Te veel gewicht gegeven aan die stem van het kind! Willen wij opvoeden, doet de keten het wel te niet.
10. Als blijkt dat de jeugdige lijdt onder een complexe scheiding, blijft er maar een optie over; zaak terug geven.! Terug naar de rechtbank; dit kunnen wij niet. Echter, familiemediation (kind bevragen in bijzijn ouders) en zelfs de ‘kindbehartiger’ worden aangeraden; het brevet van onvermogen, niet willen zien wat ouderverstoting echt inhoudt.
11. En dan kan het dus zijn dat de jeugdprofessional het netwerk erbij betrekt, waardoor de situatie verder escaleert. Immers, het trauma wordt van generatie op generatie doorgegeven. Wat is dan bijvoorbeeld de toegevoegde waarde van die opa en/of oma, als juist deze personen zelf schuldig zijn aan pathogeen ouderschap?
12. Men raadt aan eerst heel de riedel van trajecten te laten doorlopen om uiteindelijk te oplossing toe te passen, waardoor die voorgaande riedel niet nodig had hoeven zijn; parallel ouderschap. Schrijven dat er niet genoeg bekend is over het succes, slaat kant nog wal…, er is genoeg bekend. Ook hoef je geen wetenschapper te zijn om in te zien dan duidelijke afspraken en zich niet met elkaar willen bemoeien de-escalerend werken.
13. Mooi woord; “ stimuleer’. Want beste ouders, ben je bewust; de jeugdprofessional kan van alles aandragen of voorstellen; als verantwoorde ouder kan/ mag, nee moet een ouder nee zeggen. Pas maar op, vanuit een traject, een OTS, kan jouw kind ‘zo maar” uit huis geplaatst worden.
14. Terughoudendheid vanuit de stiefouder
15. Het blijft triest en geldt als laatste waarschuwing: de Richtlijn Samen met ouders en jeugdige beslissen over passende hulp voor jeugdhulp en jeugdbescherming (Bartelink, Eijgenraam, et al., 2015). Hoe het beste een samenwerkingsrelatie aan te gaan…..

Hoofdstuk 4 - Samenwerking met ouders, jeugdige, het netwerk en school

4.1 Introductie

Er wordt bepaald geen geheim van gemaakt van wat er met ouders gebeurt als zij te maken krijgen met de jeugdbeschermingsketen: helpen bij het opgroeien en opvoeden! Zo raak jij de regie kwijt, wordt jouw manier van opvoeden (het gezonde tegenwicht) jou onmogelijk gemaakt, omdat jij langs de subjectieve normen en waarden lat van de jeugdprofessional wordt gelegd.

Ook al is erkend dat de professional een cruciaal onderdeel is van effectieve hulpverlening, er is meer nodig dan de in het rapport gestelde ‘ een relatie kunnen opbouwen en werken volgens een duidelijke structuur’!

“Het aangaan van constructieve samenwerkingsrelaties met ouders en jeugdigen en voor het aannemen van een basishouding van onvoorwaardelijke positieve waardering, echtheid en empathie. Ook specifieke capaciteiten zijn van belang.

Hierbij gaat het erom dat de professional:

• voldoende kennis heeft over de specifieke doelgroep;
• voldoende kennis heeft over de rechten van jeugdigen;
• vaardig is in het inzetten en toepassen van de aangewezen specifieke hulpvormen, dan wel hiernaar kan verwijzen;
• vaardig is in de communicatie met jeugdigen van alle leeftijden en diverse achtergronden;
• vaardig is in het correct bejegenen van jeugdigen waarbij aandacht wordt besteed aan de persoonlijke situatie, het welzijn en de specifieke behoeften van de jeugdige;
• eet welke valkuilen er zijn bij de hulp aan een specifieke doelgroep, en weet hoe hij die kan vermijden;
• weet wanneer sprake is van specifieke kwetsbaarheid bij jeugdigen.”

Pas op voor de makkelijke inzet van gedragsdeskundigen, daar ook deze beroepsgroep geen enkele expertise bezit rondom trauma/ psychopathologie, ouderverstoting etc. Dit probleem speelt natuurlijk ook bij de bijzonder curatoren.

4.2 omgaan met jeugdigen

Dit stuk baart ons enorme zorgen. Natuurlijk de stem van het kind is belangrijk, maar dan moet wel aan basis voorwaarden voldaan worden. 

Deze zijn heel wat anders dan : “ de jeugdige (1) voldoende toegang krijgt tot begrijpelijke informatie, (2) wordt gehoord, (3) serieus wordt genomen, (4) terugkoppeling krijgt over de

beslissing die is genomen en (5) de mogelijkheid krijgt om te klagen over de beslissing”

Eerst zal uitgezocht moeten worden met welke volwassenen de hulpverlening te maken heeft, voordat het kind onnodig belast wordt.

Te vaak worden en nu grote fouten gemaakt. Het kind bevraagd in bijzijn van de verstotende ouder. Niet adequaat ingrijpen, terwijl het gedrag er wel om vraagt. Niet zelden ervaren wij dat juist de jeugdbeschermingsketen kolen op de vuur gooit door het kind te belasten met problematiek waarvan het kind de gevolgen nu nog niet in kan zien.

Het webinar voor professionals door villa Pinedo zegt alles.

Even hadden wij de hoop dat het rapport scheiden zonder schade, met name bladzijde 25, serieus ter hand werd genomen. Nu lopen wij tegen initiatieven aan die ronduit contra productief zijn, terwijl er een gerichte aanpak is, alleen ouders weten die nog niet. 

Dit hele stuk gaat over de mogelijke inzet van de keten. Maar beste ouders, daar zijn we dus zelf bij! Bewust van de schade ze aanrichten kan je alles gemotiveerd afkappen en met gezag alle inmenging tegen houden.

Besef dit: komen ze in jouw leven, dan is het einde zoek. Dan heb je met ze te dealen. Dat kost energie, die je beter in de relatie met jouw kind kunt steken.

Klassikale programma’s of iets via school, prima. Maar geen individuele bemoeienis als jij het gezonde tegenwicht kunt bieden.

En met parallel ouderschap is al deze inmenging nog niet eens meer mogelijk. Rust!

4.3 Omgaan met ouders

Ken jouw rechten ouders, want de jeugdprofessional kent ze ook!

“Als wettelijke eis geldt dat voor het starten van de hulp aan een jeugdige de toestemming van beide ouders en – afhankelijk van de leeftijd – van de jeugdige nodig is.”

Begrijp dus dat als de verkeerde professionals zich met jouw kind bemoeien en er naar de stem van het kind geluisterd wordt, zoals gehoord en geaccepteerd door de professional, bij pubers de zaak verloren is!

Maar beste ouders met kinderen onder de 12 jaar: zie in hoe belangrijk jouw gezag is! Jij kan die toestemming ook niet geven en pas op; mondelinge toestemming, is ook toestemming.

Dus trap er niet in:

Voorbeeld: Kleuterjuf sommeert moeder met kind naar fysio te gaan in verband met fijne motoriek, daar het ‘schrijven’ in gedrang komt. Sorry?!?! In groep 4 kan het van belang zijn, nu zet je de deur open naar meer.

Voorbeeld: Er is een beschikking met omgangsregeling en nota bene de notificatie dat geen jeugdbeschermingsketen zich ermee mag bemoeien daar moeder het gebruikt als een podium.

Moeder klaagt bij wijkzorgteam, coach meldt zich en probeert vader de toegang te ontzeggen. Was vader hier inhoudelijk op in gegaan, was hij in hun web gelopen. Nu heeft hij de hoorn erop gegooid.

Voorbeeld: Huisarts vraagt aan vader of hij akkoord gaat dat zoontje naar diëtist gaat, want eet zo slecht. Had vader ja gezegd dat was het mis gegaan. Diëtist had geconcludeerd dat het stress is en had daarmee de ex-partner een podium gegeven. Zich hiervan bewust heeft vader geweigerd.

Voorbeeld: Vader wordt gesommeerd naar school te komen. Men wil dochter naar een soort coach sturen. Vader weigert, prima dat dochter om hulp vraagt, maar dan wel iemand met verstand van zaken.

Pas maar op. Zodra jij in de fuik zit en gaat praten over jouw jeugd of verteld over de relatie, kom je in drijfzand omdat de verkeerde mensen deze informatie niet kunnen wegen. Niet zelden worden zo ouders uitgebannen. Immers als je vertelt zelf mishandeld te zijn, keert dat tegen jou; stel je voor dat jij toch hetzelfde gaat doen! (want dat soort onderzoeken lezen ze wel….)

“De professional moet gedegen feitenonderzoek doen en op een heldere en neutrale wijze de meningen van de betrokkenen weergeven.”

Ouders die te maken hebben (gehad) weten hoe het gesteld is met de zogenaamde waarheidsvinding. Hoe geef je op neutrale wijze de mening weer van betrokkenen? En als die mening verteld wordt, maakt dat het waar?

Protocollen of niet, er zijn ook wetten en als bijvoorbeeld een school daar zichzelf aan houdt, is er niets aan de hand.

4.7 Overwegingen

“Jeugdprofessionals bereiken ook meer wanneer ze het verlenen of overnemen van hulp kunnen loslaten. Hun taak is om de jeugdige centraal te stellen in de communicatie rondom het ouderschap en om het proces te begeleiden. Training en deskundigheidsbevordering zijn daarom van belang”

Juist aan die deskundigheidsbevordering en die trainingen valt een hoop op te merken. Kijk eens welke organisatie de accreditatie punten verleent en op basis van welke kennis?

Immers, zo lang het NJI niet wil/kan onderkennen dat er al lang wetenschappelijke consensus is en derhalve met deze wetenschap anders doorgepakt zal moeten worden, mengen zich jeugdprofessionals in jullie leven, die niet weten wat ze aanrichten.

Menig verantwoorde ouder is juist door toedoen van deze keten het gezag en de omgang kwijt geraakt. Juist doordat de jeugdprofessional de rest van de handelingsonbekwame keten uitnodigt om er ook nog iets van te vinden.

Al het aanbod, de congressen en bijeenkomsten, verkondigen niet de juiste boodschap en uitleg, waarbij een gezonde discussie op de inhoud, door criticasters, onmogelijk wordt gemaakt.

We worden weggezet als internet gekkies.

4.8 Aanbevelingen

1. “ Deze volwassenen moeten gezamenlijk goede afspraken maken over de opvoeding; de biologische ouders blijven hierbij verantwoordelijk voor de zorg- en omgangsregeling. Houd in de omgang met jeugdigen in scheidingssituaties rekening met de relatieproblemen die er tussen de beide ouders kunnen spelen.”

Wij vullen aan: onderken dat dit niet jullie expertise is. Dat je als jeugdprofessional een zeer lastige positie hebt en het te hoog gegrepen is. Ga eerst eens terug naar jezelf en vraag je eens af waarom jij voor dit vak hebt gekozen, welke eigen trauma’s spelen mee? Luister jij echt naar de stem van het kind, kan jij dat? Heb jij die vertrouwensband opgebouwd? Ben eens eerlijk, wat is ego? Hoe kan het zijn dat er talloze verantwoorde ouders door jullie toedoen en interventies het contact met hun kinderen hebben verloren? Zelfs geen rechtspositie meer, daar door framing, leugens als waarheid in rapporten, en het achter houden van ontlastende informatie, deze ouders het gezag is ontnomen, wetende dat daardoor verantwoorde ouders willens en wetens worden uitgebannen?

Er is maar 1 reden om een ouder gelijkwaardig ouderschap te ontzeggen; als deze ouder een gevaar is voor het kind, dat de veiligheid in het geding is. Het is in het belang van alle ouders dat beweringen van huiselijk geweld, direct forensisch uitgezocht worden.

Vandaar de oproep; stel jouw ex-partner beschuldigt jou van misstanden, maar doet geen aangifte, toch wordt op basis van de geuite vermoedens jou de omgang ontzegd of wordt het in een keer een begeleide omgang van een uurtje per twee weken (hoe zo kindermishandeling?) Doe dan zelf aangifte, want immers, als jij het niet bent en jouw ex-partner ziet signalen, dan moet iemand anders het zijn, toch?! Blijken het valse beschuldigingen te zijn, doe je aangifte van laster en smaad.

2. Beste jeugdprofessional, de tijd van redelijkheid en billijkheid, van het belang van het kind centraal stellen, is allang gepasseerd. Het gaat er nu om dat jij je niet laat meeslepen en manipuleren. Niet zelden lijkt het als of de verstotende partij juist voorbeeldig is en zogenaamd er alles aan doet om de andere ouder/kind relatie te bevorderen. Luister naar die bezorgde andere ouder. Natuurlijk is die boos, dat is niet agressief. Het zal jou maar overkomen. Ja, het kan zijn dat er gehuild wordt, dat maakt die ouder nog niet labiel. En ouders die rustig blijven, houden heus wel van hun kinderen.
3. Pas maar op, zodra de jeugdprofessional een gaatje heeft gevonden, mag die ook derden bevragen . Een infiltratie in jouw leven, zonder toegevoegde waarde. Maak bij derden heel duidelijk dat jij geen toestemming geeft informatie te delen (huisarts, school)

“volg speciale scholing en vaardigheidstrainingen” Gegeven door wie? Literatuur van wie? Rapporten, scripties geschreven en nagekeken door wie?

4. “Communiceer in je begeleiding aan ouders: de wijze waarop informatie wordt gedeeld en wie welke besluiten mag nemen in de hulpverlening; dat je informatie over de jeugdige met beide ouders deelt en daar transparant over bent, rekening houdend met privacywetgeving in WGBO, Jeugdwet en AVG.”

Beste ouders, als ze dan toch in jullie leven zijn, dan is er niets mis mee om dit punt even te kopiëren en naar jouw jeugdprofessional te sturen met de opmerking’ vanaf nu doen we het dus zo!”

5. Beste ouders, besef, hier ben jezelf bij. Als jij weet dat bepaalde interventies contra productief zijn, kan jij, moet jij deze gemotiveerd weigeren. Sowieso heb je recht op eerst een goede diagnose, voordat er tot behandeling wordt overgegaan. Pak het beste besluit voor het kind erbij
6. Heel simpel, bij meldingen huiselijk geweld heeft iedereen maar een prioriteit; zo snel mogelijk willen weten wat er feitelijk speelt en dus ook meteen valse beschuldigingen sanctioneren.
7. ”Wanneer de ontwikkeling van een kind ernstig wordt bedreigd of diens veiligheid in het geding is, is het de verantwoordelijkheid van de betrokken professional om te kijken hoe deze ontwikkelingsbedreiging kan stoppen. Indien dit niet binnen het vrijwillig kader kan, dan zijn de volgende routes mogelijk: consult bij Veilig Thuis, situatie voorleggen aan de jeugdbeschermingstafel of verzoek tot onderzoek bij de Raad voor de Kinderbescherming.” 

Dit is nu precies de aanpak waartegen wij ageren. Door deze aanpak loopt iedereen achter de feiten aan. Zodra de gelijkwaardige omgang van ouders met hun kind ter discussie staat, hebben wij allemaal recht op een diagnose; met wie hebben wij te maken.

Zie position paper 4: Eerst de Raad of Veilig Thuis, dan maatwerk door een capabele, bevoegde specialist. Ergo geen jeugdbeschermingsketen.

Beste ouders, lees het goed: Eerst vrijwillig kader, terwijl tijd onze grootste vijand is. Houd dit buiten de deur en stel jouw positie als ouder juridisch veilig!

8. Met 50% parallel ouderschap kan jij het zelf af. Juist de opinies en meningen van derden kunnen jouw opvoeding ondermijnen.
9. “Zorg voor terugkoppeling van informatie, zodat voor alle betrokkenen helder is wie wat in het gezin doet.”

Beste ouders, ook een leuke om jouw professional mee te confronteren; Ook dit gaan we vanaf nu zo doen!

10. Niets op aan te merken, ware het niet dat wij deze professionele houding nog niet in de praktijk hebben mogen ervaren.
11. Ken als stiefouder jouw plek. Ja, wat is er mis met latten? Kleintjes worden groot. Samenwonen kan altijd nog
12. Omarm het Beste besluit voor het Kind. Besef dat de professionals hierop afgerekend kunnen gaan worden.
13. “Ken je eigen expertise en raadpleeg tijdig de expertise van collega’s indien nodig”

 precies!