Maar pas op: ook de ouders zelf moeten aan de bak. Hun eigen verantwoordelijkheid nemen. Zich niet hulpeloos opstellen. Niet roepen dat het zo veel gedoe is. Niet dreigen met klachten en vervolgens weer niets doen. 
Binnen het systeem kunnen ouders zelf nog heel veel om alsnog in contact te zijn en blijven.

Is dat makkelijk? NEE. Kost dat veel energie en moed? JA. Zorg dat jijzelf die expert wordt op het gebied van ouderverstoting. 
Ga de discussie met iedereen aan en als je heel goed weet waarover je het hebt en mee denkt in oplossingen, zal je respect ontvangen en zien dat het anders en beter kan. 
Stel je niet afhankelijk op van derden. Weet dat wij ons uiterste best doen en in de 2 a 3 jaar dat wij nu al onze vrijde tijd in dit verhaal stoppen al enorm veel hebben bereikt. 
Wij zijn er nog lang niet. Allemaal bijgetankt van onze vakanties gaan wij er weer vol tegen aan en de komende maanden zullen wij heel veel mensen, ouders, instanties, noem maar op, verrassen. 
Levert dat weerstand op? Vast en zeker. Maar ach, hoe meer weerstand, hoe beter ik mij besef dat wij een gevoelige snaar raken.

Ieder die denkt een fijne boterham aan ons leed te verdienen is bij deze dus gewaarschuwd!
Ieder die misbruik maakt van ons leed moet zich enorm schamen!

Ouderverstoting is kindermishandeling en maatschappelijk onaanvaardbaar.