Als je kinderen hebt en getrouwd of geregistreerd partner bent, moet het verzoek tot scheiding ingediend worden bij de rechtbank. Daar hoort ook het ouderschapsplan bij. 

Als je samenwoont hoef je voor het ouderschapsplan niet naar de rechter. Wel is het verstandig om het ouderschapsplan vast te leggen in een notariële akte of in een beschikking van de rechter. Dat laatste is goedkoper en beter! Heeft meer waarde. Dit om problemen in de toekomst te vermijden en zeker als je nog op goede voet uit elkaar gaat, is het samenstellen van 1 plan en dat gezamenlijk door een rechter te laten bekrachtigen een heel goed idee. 

Wat er precies in een ouderschapsplan moet staan, vindt je hier: https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/scheiden/vraag-en-antwoord/ouderschapsplan 

Je kunt zelfs online een plan opstellen: https://rechtwijzer.nl/uit-elkaar/kinderen/ouderschapsplan

Idealiter, als jullie bij de 85% van ouders horen, die na tijdelijke ontoerekeningsvatbaarheid, weer prioriteiten kunnen stellen, immers, ouder blijf je altijd samen, dan kom je er best samen uit. Dan vul je samen dat plan in of je spreekt af of ieder zelf een plan invult en deze naast elkaar legt en samen wegen zoekt om er samen uit te komen.

Maar zit jij bij de 15% ouders die voorsorteert op ellende, op een mogelijke complexe scheiding, dan heb jij snel te handelen.
Zeker als jouw ex dreigt met een beperkte, of helemaal geen, omgang met jouw kinderen! De rode vlag, dat kinderen nooit als chantage middel, wisselgeld, of als pion om de ander pijn te doen, mogen worden ingezet.

Dan vul jij eenzijdig het ouderschapsplan in en stuur je dat op naar jouw (toekomstige) ex, met de mededeling dat jouw ex een week krijgt om inhoudelijk te reageren en constructief mee te werken in het belang van de kinderen, daar jij anders genoodzaakt bent om zo snel mogelijk de zaak voor de rechter te brengen, om op zijn minst de omgang tussen jou en jouw kind veilig te stellen. (Zie onderaan, zo snel mogelijk een kort geding!)

Daarbij trap jij niet in de valkuil van allerlei zogenaamde professionals, zoals het wijkzorg team, of zogenaamde scheidingsprofessionals, jeugdbescherming mensen, die jou onder druk willen gaan zetten ten aanzien van jouw kind en/of jou gaan chanteren. Deze misplaatste dwang en drang stelt helemaal niets voor als je weet dat niets mogelijk is zonder toestemming van een rechter.

Eerst omgang met de kinderen! Kinderen uit de strijd. Geen belasting voor de kinderen en dan eventueel samen kijken of jullie samen ouders kunnen zijn. Maar zodra jouw ex maar 1 trucje presenteert, alles afkappen, omdat jij niet dezelfde ellendige weg wilt afleggen die duizenden ouders en kinderen voor jou hebben afgelegd. 

Leer van onze fouten en doe het dus in 1 keer goed, door bij de rechter jouw (redelijke) plan in te dienen en de rechter te vragen dit eenzijdig te aanvaarden en bekrachtigen. De rechter zal dan jouw ouderschap wellicht ter discussie stellen en aan komen zetten met onderzoeken door de raad of een bijzonder curator, zelfs mediation, maar kap dit af!

Zeg netjes dat jouw ouderschap niet ter discussie heeft gestaan voor de scheiding, dus nu ook niet. Dat jouw kinderen niet onnodig belast hoeven te worden en dat jouw ex tegen zichzelf in bescherming hoort genomen te worden. Dat jaren procederen omtrent omgang de sociale, emotionele identiteitsontwikkeling van jouw kind in de weg zal gaan staan en dat jij jouw zorgplicht erg serieus neemt.

Stel de vraag via de rechter aan jouw ex; zijn er redenen waarom ik geen ouder voor mijn kind mag zijn en eis ter plekke dat beschuldigingen via een adequaat feitenonderzoek worden onderzocht en dat de kosten bij valse beschuldigingen uiteraard verhaald worden op degen die deze uit. Eis dus ook dat je voor het vervolg, na het onderzoek, bij dezelfde rechter komt en dat het uiten van valse beschuldigingen gevolgen heeft; het is een uiting van komende ouderverstoting/pathogeen ouderschap, hetgeen zal resulteren in kindermishandeling. Dus zal de hoofdverblijfplaats naar jou/ de goede ouder moeten komen.

Jouw ex kan dan in een vrijwillig kader aan zichzelf en als jouw ex beseft dat die niet weg komt met destructief gedrag en de kinderen niet meer probeert te beïnvloeden, mag deze ex steeds meer tijd terug krijgen. Bij terugval, weer uren minderen. 

Wat is het verschil tussen een gemeenschappelijk en een eenzijdig verzoek tot echtscheiding?

Bij een echtscheiding op gemeenschappelijk verzoek dienen u en uw (ex-)partner één verzoekschrift in. U bent het over alle afspraken eens. Een eenzijdig verzoek tot echtscheiding is een verzoek van één van beide partners aan de rechtbank om het huwelijk te ontbinden.
(bron: https://www.rechtspraak.nl/uw-situatie/echtscheiding)

Met andere woorden: ga niet dralen, denk nou niet in kostenbesparing door niet zelfstandig naar de rechter te gaan als de omgang met jouw kind wordt gefrustreerd, maar handel meteen, weet waar je mee bezig bent en laat je door niemand bespelen, of voor de gek houden.

Bijgaand een 'standaard' ouderschapsplan wat de lading kan dekken: 

NB: Mochten jouw financiën nog een groot punt van discussie zijn waardoor jouw ex de omgang frustreert, dan heb je een nog betere reden om zo snel mogelijk desnoods een kort geding/spoedprocedure aan te spannen, daar alimentatie geen kijk en luistergeld is, derhalve ook geen chantage middel, en je dus puur op de omgang te concentreren. Je komt dan bij een kantonrechter, een voorzieningsrechter en die maakt per direct een einde aan deze onzin, mits jij dus niet schadelijk bent voor jouw kind.
(bron: https://www.rechtspraak.nl/Organisatie-en-contact/Rechtsgebieden/Civiel-recht/Kantonrechter/Procedures/Paginas/Kort-geding.aspx)

NB: Nu kan het zijn dat de omstandigheden wijzigen, waardoor het ouderschapsplan gewijzigd moet worden. De nieuwe afspraken zullen vastgelegd moeten worden in een nieuwe akte om problemen in de toekomst te vermijden. En ja, dat kost geld.

NB: Een doorn in onze ogen; de kind gesprekken. Zeker bij complexe scheidingen zijn deze zwaar traumatiserend. Probeer dit ten alle tijden te voorkomen. Zeker als je ‘nog goed’ met elkaar bent is het handig om een kindverklaring op te stellen en deze door de kinderen te laten tekenen. Dit staat gelijk aan het horen van de kinderen.

Hier een voorbeeld van een eindverklaring, tja, je moet toch wat…

Hoe dan ook; neem stelling in de rechtbank ten aanzien van het kind gesprek. Eis dat zo’n gesprek enkel en alleen wordt uitgevoerd door een specialist op dit gebied, BIG geregistreerd. Dus niet door de rechter zelf. Dat zal een rechter niet leuk vinden, maar wijs de rechter er op dat iedereen zijn eigen specialisme heeft en een rechter geen psycholoog is.

En als gratis tip voor iedereen: laat de grosse van de uitspraak van de rechtbank aan je ex betekenen middels deurwaarder.

Naast een nette boete (als die niet motiveert…) ook nog het vooruitzicht op lijfsdwang: “en bepaalt dat deze beschikking met behulp van de sterke arm ten uitvoer kan worden gelegd;”  Dus met andere woorden: de politie kan handhaven en zo heeft de beschikking waarde. Al met al: het kan dus wel! Ook zonder jeugdbescherming of allebei soorten hulpverlening.