“Ik weet het niet baat het niet dan schaadt het wel”.
Dit is een heel verdrietige uitspraak, de grote verliezers zijn de kinderen.
Niet weten is hier blijkbaar voldoende om een situatie zoals deze 'goed' te vinden voor de sociale, emotionele en identiteitsontwikkeling van de kinderen.
De bijzonder curator en GI ontbreekt het blijkbaar aan kennis dat er wel degelijk aanpakken bekend en toepasbaar zijn in deze situaties. Van deze onwetendheid zijn deze kinderen en een ouder (+fam) de dupe. Het proces van ouderverstoting gaat zo door. Door de rechtbank hier zo over te adviseren (vanuit onwetendheid en mogelijke aanpak & herstel) zo ook nog eens van rechtswege wordt ondersteund, aangezien deze rechter ook actuele kennis lijkt te missen en het niet weten van de Gi, als van de bijzonder curator, voor lief neemt.
Wat is er mis met het huis van de ouder waar al lang geen normaal (fam)leven mee gedeeld wordt? Dat is het huis, de plek, waar de kinderen zich verder als tweede thuis aan moeten hechten, niet aan de McDonalds…..
De houding van GI, bijzonder curator én rechter, maakt dat dit soort situaties schrijnend door blijven gaan en er niet daadwerkelijk aan herstel van het leven met en relatie tussen kinderen en hun beide ouders wordt gewerkt. Die mogelijkheid wordt ook niet voor hen georganiseerd. Dat is niet de taak van de kinderen.
https://www.split-online.nl/kennisbank/uitspraken/36053?token=9fa8e198ccae8d7ac411dca03c2a748c
