Wie zegt dat wij, ouders, mee moeten gaan in de wensen van de jeugd'hulpverlening’? Waarbij ik steeds meer het woord hulpverlening tussen haakjes durf te zetten.
Kijk naar bladzijde 25 van het rapport Scheiden zonder Schade. Kijk naar de diverse recente rapporten. Houdt de media in de gaten en besef dat een OTS (ondertoezichtstelling) in 95% van alle ouderverstotingssituaties niet gaat helpen.
Sterker nog, bemoeizucht van een jeugdbeschermer (voorheen zichzelf gezinsvoogd noemend) gooit eerder kolen op het vuur. Meer dat 50% van de nu 428.000 kinderen bij Jeugdbescherming (voorheen Jeugdzorg genoemd) zijn scheiding gerelateerd en deze kinderen/ouders waren voorheen het grote verdienmodel.
Dat kon ook makkelijk, omdat Jeugdbescherming de koninklijke weg hanteerde. Ouders werden uitgebannen: “als jij echt van jouw kind houdt, dan laat je het met rust.” Maar ja, daar is 10 november 2017 mee afgerekend:
En als dat nog niet tot iedereen was doorgedrongen; 25 februari 2019 tijdens het symposium Rechtszorg voor ouders die scheiden, een kwestie van willen en doen, is deze boodschap heel duidelijk over gebracht; rust is juist heel schadelijk voor de sociale emotionele en identiteitsontwikkeling van jouw kind.
Dus met recht hoef jij je niet weg te laten sturen en met recht kan jij het iedereen lastig maken, die jou alsnog wil uitbannen.
Nu kan je het ook als Jeugdbeschermer nooit goed doen. Onderaan in de voedselketen, hebben ze het zwaar te verduren. De hoognodige goede scholing ontbreekt. Bijscholing is zwaar onder de maat, daar de beleidsmensen en directies liever zogenaamde professionals inhuren die met verouderde inzichten komen of die de directies naar de mond praten. Ouders worden mondiger en confronterender. Lang leve de sociale media, dus als zo’n Jeugdbeschermer geen rugdekking krijgt van de directie, zit die altijd klem.
Immers, als die persoon het werk goed wil doen, pakt hij/zij de verstoter aan. Komen die schriftelijke aanwijzingen er en ziet een jeugdbeschermer de klachten van de verstoter met vertrouwen tegemoet, daar de directie achter die jeugdbeschermer staat en de missie/opdracht van die jeugdbeschermer steunt; het stoppen van kindermishandeling/ouderverstoting.
Wat inhoudt dat er geen verlening OTS nodig is en derhalve de inkomsten gaan dalen… Dat houdt in dat de uitwonende ouder niet wordt uitgebannen, maar juist de actieve rol krijgt: in plaats van een UHP (uithuisplaatsing) is het een wijziging hoofdverblijfplaats.
En niet kunnen communiceren is prima, als er een enorm hoog schot tussen beide ouders komt te staan waardoor deze ouders zich totaal niet met elkaar hoeven te bemoeien (Parallel Ouderschap).
Daar wij allen waarschuwen vanuit ervaringsdeskundigheid, horen ouders nu beter te weten; ‘Nee, rechter, laat die beschermingsmaatregel (dat is namelijk die OTS) maar zitten, liever heb ik een gerichte effectieve aanpak, daar een OTS, de bemoeienis van een jeugdbeschermer van kwaad tot erger gaat leiden.
Kernwoorden; handelingen onbekwaam, handelingsverlegen, keten infantiliteit, geen waarheidsvinding maar juist opinies en meningen.
- Zo lang de Raad voor de Kinderbescherming en de jeugdbescherming niet aan waarheidsvinding doen…
- Sterker nog, zo lang deze partijen leugens in rapporten zetten of werken met verouderde inzichten…
- Zo lang de ouder die er voor het kind wil zijn, aangemerkt wordt als strijdend…
- Zo lang deze ouders willens en wetens uit de levens van kinderen worden geschreven omdat anders het verdienmodel een knauw krijgt…
- Zo lang gunstige informatie over jou weggehouden wordt…
- Zo lang een jeugdbeschermer zich ervan af denkt te maken met één gesprekje en het jaar erop voor de verlenging gaat, omdat dat ene gesprekje niet "een goed beeld van de situatie geeft" (tijd is onze grootste vijand, weet je nog?)
Ja, zo lang moeten wij niet willen dat deze mensen zich maar enigszins als extra schrijf in onze levens zijn.
Want een positief verschil maken, kordaat afrekenen met ouderverstoting, een kwestie van willen en doen, zit er bij hen niet in. Dus zeg dat gewoon tegen die rechter. Een goede rechter is jou dankbaar, daar een rechter helemaal niets kan doen tegen malafide rapporten.
Lees deze uitspraak maar eens en wees dus gewaarschuwd: https://www.split-online.nl/kennisbank/uitspraken/32938?token=3170e2ae70491f7c1f3f3d59379f393a&fbclid=IwAR0M3ROK6_J9ZVUttSRbUhZS8q6uipfRIQmKoz1pA8O26Fhu8QVrL8r5zac
De rechter kan en mag de bevindingen van de RvdK niet in twijfel trekken, zie laatste alinea van het onderstaand bericht. Een terecht commentaar op deze beslissing is deze:
Dit is bestuurlijk onzorgvuldig omdat de Rvdk niet medisch, psycholoog of orthopedagoog bevoegd is eveneens als de rechter! Dat is zelfs onbevoegd medisch handelen of te wel kwakzalverij! Dat geïnstitutionaliseerd als je je niet uitdrukkelijk beroept op het bestuursrecht! In civiel, familie of jeugdrecht is het juridisch geoorloofd om dat te doen als de rechtbank daarin meegaat. In het bestuursrecht is dat met Zorgvuldigheid en motiveringsbeginselen vele malen moeilijker. Dan de motivering waarom? Deskundige? Functie profiel is HBO maatschappelijk werker maximaal! Dan is de raadsonderzoeker ook persoonlijk klachtwaardig voor onbevoegd medisch handelen!! Maar schijnbaar trapt vrijwel heel Nederland hierin en doet de jeugdzorg keten hier uitstekende zaken mee in de vorm van OTS en UHP!!
Dus laat het niet zo ver komen en verzet je tegen een OTS, bemoeienis van uit de jeugdbescherming.
En daarbij worden we ook nog eens geholpen met een wetsartikel: Art 810 a burgerlijk Wetboek. We hebben dus onze eigen verantwoordelijkheid en kunnen gemotiveerd aangeven waarom wij die OTS of verlenging niet (meer) zien zitten! Het gros functioneert als pyromanen bij de brandweer.
