Korte geschiedenis, om te begrijpen waar je tegen aanloopt:
Als er vroeger gescheiden werd, dan bleef het kind bijna altijd bij de moeder. Sowieso was het de vader die op zondag het vlees aan sneed. Weinig betrokken. Echter, tijden veranderen, dus ook die betrokkenheid en daar scheidingen epidemisch zijn, werd er steeds meer gescheiden, maar de druk van vaders, die zich niet zo maar weg lieten sturen, ook.
Professor Hoefnagels liet ons, het Ministerie, de politiek begin 2000 weten dat we afstevenden op een ramp. Hij maande iedereen zich bij te laten scholen, kennis op te doen rondom ouderverstoting, toen nog parental alienation geheten, en het beleid aan te passen. Dat kost geld.
In die tijd kwam het kosten denken erg in zwang, dus wat te doen? Dan koop je gewoon een rapportje in: Het verdeelde Kind 2002. Geschreven door enkele mensen, maar de grootste beïnvloeder was en is Ed Spruijt, een pedagoog bij de universiteit te Utrecht. Hij zou nu met pensioen moeten zijn, maar blijft zijn invloed gelden. Immers zijn boodschap is erg welkom bij organisaties die mondige ouders maar lastig vinden.
Met het inkopen van dit rapport door de Raad van Kinderbescherming is rust/ de koninklijke weg gelegaliseerd.
Nou zegt de heer Spruijt dat zijn rapport en denkwijze op onderzoeken is gebaseerd, maar lees de polemieken van Joep zander er maar op na, dat onderzoek heeft niet plaats gevonden.
In dat rapport staat dat parental alienation niet bestaat. Het zijn 2 ouders die elkaar bevechten en het beste wat je dan kunt doen is 1 ouder ( de uitwonende ouder) op afstand zetten; rust, daar is het kind bij gebaat.
Deze boodschap kwam de rechters en instanties heel goed uit. En hoewel de maatschappij steeds meer aan den lijve ondervond dat die rust een slechte invloed had op het kind en de uitwonende ouder; je liep tegen een muur op.
‘ Als je echt van jouw kind houdt, dan laat je het met rust’
Maar tijden veranderen en steeds meer werden vaders betrokken bij de opvoeding. Pappa dagen, bakfietsen, mee op zwangerschapsgym en babygym, mee naar sport, de scholen, noem maar op; vaders raakten meer en meer betrokken. Aangemoedigd door de overheid,. Diezelfde overheid die deze vaders op een dwaalspoor zet, zodra ouders uit elkaar gaan.
Genoeg geschiedenis:
10 november 2017; congres Waarheidsvinding in de justitionele keten, nota bene georganiseerd door het Ministerie van J&V: Die koninklijke weg/die notie van rust, dat dit het beste voor het kind zou zijn, dat is op NIETS gebaseerd.
Sterker nog, Taveccio kwam met 110 handtekeningen van echte wetenschappers onder een rapport van Warshak (zie op onze website onderzoeken) : rust, het niet mogen leren kennen van 1 ouder, het moeten ontkennen van 1 ouder en dus 50% DNA, is zeer schadelijk voor de sociale, emotionele en identiteitsontwikkeling van het kind.
BAM! Hiermee is dus alles gezegd, punt.
Laat je dus door niemand weg sturen, zeker niet door de jeugdhulpverlening.
Daarnaast is sinds december 2016 ouderverstoting erkend. Onze toenmalige minister van der Steur (V&J) nam tijdens het uitroepen van de 5 podium winnaars bi de Divorce Challenge het grote, beladen woord in de mond!
De geest was uit de fles en wij hebben toen het ministerie al gewaarschuwd; wij laten ons niet meer wegsturen, nu actie en ga er iets aan doen.
Verdiep je goed in de definitie van ouderverstoting; er wordt 1 ouder uitgebannen, wiens ouderschap voor het uit elkaar gaan niet ter discussie stond. We hebben het dus niet over geweld of misbruik richting de kinderen.
We hebben het echter ook niet over vechtscheidende ouders. We hebben het over een high conflict scheiding, waarbij 1 ouder, vanuit een jeugdtrauma, het verschil niet kan zien tussen ex-partnerschap en ouderschap; dat laatste blijf je altijd samen.
Voortschrijdend inzicht
Tot aan 10 nov 2017 was je als ouder kansloos! Maar voortschrijdend inzicht, met de kennis van nu (gesteund met heel veel echt wetenschappelijke rapporten en kennis) hoort elke hulpverlener en rechter te weten dat die koninklijke weg, die rust desastreus is.
Ook zij kunnen 4 woorden typen en 2 muisklikjes doen. Kind-verklaart-tegen-ouder. Ook zij kunnen hun vakliteratuur bij houden. Ook zij horen zich bij te scholen en als dit alles te veel is, horen ze op zijn minst naar ons, de ouders te luisteren. Ons serieus te nemen en zich niet negatief aangesproken te voelen als blijkt dat wij meer over ouderverstoting weten dan zij! (autodidact)
Verwijs allen naar het rapport Scheiden zonder schade en de kinderen dan, van Rouvoet 22 februari 2018. Hetgeen trouwens ook het beleid is van de ministers van J&V en WVS, zie de brief richting Tweede kamer op 9 mei 2018 en de behandeling ervan op 16 mei 2018.
Met name bladzijde 25 is een hele belangrijke ! Lees je in, heb jouw kennis paraat, maar ga het niet aan de hulpverleners uitleggen, ze zullen zelf hun kennis op moeten doen!
Ouderverstoting is nu erkend als geestelijke kindermishandeling. Niet als zodanig omschreven in de DSM-5, maar de verstotende gedragingen en het resultante wel. Ga daar niet over in discussie; aan die presentatie van Taveccio heb jij genoeg om je niet (meer) weg te laten sturen, maar juist op te treden tegen ieder die jou dwingt jouw kind te mishandelen of weg te kijken!
Sterker nog; de rechten van het kind/ art 8 EVRM bieden ons kansen! Familylife! Hechting. Sociale en emotionele ontwikkeling.
Omgang en hechting
Met betrekking tot dus de omgang nog kort het volgende: hoe jonger het kind hoe vaker het kind in contact moet zijn met de ouder. Dat heeft te maken met de hechting!!!! Dus neem geen genoegen met eens per 14 dagen een middagje, maar liever elke dag een uur, bij een baby!
Hoe ouder het kind, hoe beter gehecht, hoe meer de kwaliteit gaat overheersen boven de kwantiteit. Dus hoop dat jij goed gewerkt hebt aan de relatie met jouw kind! Hoe minder kans dat de negatieve invloed van jouw ex zijn/haar werk kan doen!
Blijf, hoe dan ook, jouw best doen. Dus sta langs die sportlijn, blijf betrokken op de scholen, blijf kaarten schrijven, appen, al is het op afstand, maar blijf laten weten dat jij die lieve, betrouwbare, veilige ouder bent.
Dr. Childress: in contact blijven met je kind?
Mediation en hulpverlening
Nu nog iets. Jouw ex, maar zeker ook de hulpverlening, zijn gek op trajecten, gek op mediation, gek op alles wat tijd kost. Kostbare tijd waarin zij/hij het kind kan beïnvloeden, opzetten tegen jou. Ga daar dus niet in mee! Prima, al dat gedoe, maar ondertussen sta jij op contact! Als jij duidelijk laat merken dat jouw ex en of de hulpverlening geen kans krijgen met verstotend gedrag, hoe meer jij kans hebt dat die ex eieren voor haar/zijn geld kiest, dan dat je mee gaat in het verstotend gedrag.
Weet dat je dan te horen krijgt;
‘Als je echt van jouw kind gehouden had, dan was je niet mee gegaan in die rust/koninklijke weg, dan had je de adviezen van de hulpverlening in de wind geslagen!’
Extra munitie:
Ten eerste zal er - afhankelijk van de omstandigheden - een beroep gedaan kunnen worden op het hebben van een nauwe persoonlijke betrekking met het kind en kan de man derhalve met een beroep op artikel 1:377a BW ontvankelijk worden verklaard in zijn omgangsverzoek. Van groot belang is dat er bij deze grond voldoende omstandigheden dienen te worden aangevoerd - en bij betwisting zelfs aannemelijk moeten worden gemaakt - waaruit blijkt dat er op een moment vóór of nà de geboorte een nauwe persoonlijke betrekking is ontstaan tussen de biologische vader en zijn kind (zie ook Hof Amsterdam 21 september 2006, in welke zaak voor de geboorte al een nauwe persoonlijke betrekking tussen de biologische vader en het kind was ontstaan).
van een zogenaamd voorgenomen gezinsleven. Relevante factoren in deze zaken zijn bijvoorbeeld de aard van de relatie tussen de biologische ouders en een aantoonbare interesse in en toewijding van de vader naar het kind toe, zowel voor als na de geboorte (EHRM 21 december 2010, 20578/07 (Anayo/Duitsland), r.o. 57 en 60). Deze factoren dienen naar voren gebracht te worden en, zo mogelijk, worden onderbouwd met stukken. Zeker in zaken waarbij geldt dat de nauwe persoonlijke betrekking niet tot stand is gekomen door omstandigheden die de biologische vader niet zijn aan te rekenen, kan een beroep op een voorgenomen gezinsleven kansrijk zijn.
Van belang is dat de man feiten of omstandigheden aanvoert die maken dat het contact met en de toegang tot zijn kind een belangrijk deel vormt van zijn identiteit. Gedacht kan hierbij worden aan de pogingen die de biologische vader heeft ondernomen contact te leggen en een band op te bouwen met zijn kind en het (weinige) contact dat er is geweest tussen de biologische vader en het kind.
(Artikel 8 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM), kansen voor omgangszaken)
Men zou zich mogen afvragen of 12 uurtjes per jaar, telkens een wen-uurtje bezoek dat wordt beëindigd door haastig afscheid nemen zonder aan de verwerking en het wennen van het kind te denken, wel voor een geestelijke gezondheid kan zorgen. Met het kind in ontwikkeling wordt op jeugdzorgniveau te weinig integraal rekening gehouden.
(bron Renada van Kralingen, paper zin en onzin rondom hechting jeugdzorg)
En kijk op onze website onder hechting, koninklijke weg, wat te doen etc.