Gezag of geen gezag, dat is nog niet eens echt relevant. Een omgangsregeling? Aardig, maar dat beperkt jou dus niet tot exact die tijden of dagen dat jij in het leven van jouw kind mag zijn. Je bent ouder of niet

Je bent ouder of niet. Vaak ook nog eens betalende ouder en al hoewel alimentatie of een levensonderhoudsbijdrage geen kijk/luistergeld is, zoals het nu geregeld is, is helemaal van de zotte. Blijkbaar ben je daar wel goed genoeg voor?!

Wetende de wat we nu weten, is het ontzettend belangrijk dat jij een actieve rol speelt in het leven van jouw kind. Of niet, maar neem dan echt afstand, ga jouw kind niet belasten met derden die jouw kind gaan bevragen en dieper het loyaliteitsconflict intrekken.

Het kind, ongeacht de leeftijd is het beste gebaat bij het feit dat het kind jou kent. Weet waar 100% DNA uit bestaat.

En laat je niet voor de gek houden, andere rolmodellen voor jouw kind zijn er niet! Niemand kan jou vervangen, ook geen stiefouder, ooms/tantes, opa’s/oma’s, goede vrienden!

Zorgplicht

Sterker nog, het is jouw grondwettelijke zorgplicht om een actieve rol in het leven van jouw kind te hebben; voor een gezonde identiteitsontwikkeling van jouw kind.

De negatieve gevolgen van het uitbannen van 1 ouder vanwege een loyaliteitsconflict zijn ontstellend. Vraag is dus of jij dit jouw kind wilt aandoen. (lees je dat goed; JIJ!)

En nou zijn er terechte motivaties om helemaal afstand te doen, maar daar is dus deze tip niet voor bedoelt. Klik maar weg.

Deze tip is er voor al die ouders die niet durven, bang zijn:

Om het kind definitief te verliezen

Om het kind af te schrikken

Om de politie op de stoep te krijgen

Om een schriftelijke aanwijzing van JZ te krijgen

Om hun rechtszaak niet te schaden (serieus?!)

Om hun ex niet in de kaart te spelen (Huh?!)

Om voorschut te gaan

Om wat de buitenwereld er niet van zal vinden.

Etc, vul de lijst maar aan met jouw redenen, excuses om er niet voor te gaan!

Angst is jouw slechtste raadgever en ten nadele van jouw kind. Hoe harder het kind jou afwijst, hoe harder de noodkreet. (zie Ryan Thomas)

Daarbij komt; stel jezelf eens wat vragen; waarvan de belangrijkste:

Wat heb ik nog te verliezen?!

Een rechtszaak? Echt? Dus je hebt liever gelijk, dan dat jij jouw hand uitreikt naar jouw kind? En kan dit niet samen gaan? Is contact herstel niet juist in jouw voordeel? Rechter, kijk eens, ik heb een goed contact, wie bent u om daar een streep doorheen te willen halen, omdat u het drama van mijn ex volgt?!

Bang voor scenes op straat? Werkelijk? Besef dat een kind, zeker een puber, net zo goed gruwt van scènes, dus als een kind geen scenes wilt, dan voedt je op; “doe dit niet! Zo ga je niet met mij om! Ik houd van jou, ik heb je opgevoed, ik ben en blijf betrokken, dan is het nu wel erg raar dat jij je zo gedraagt.”

In stilte aan relatie werken

Is het kind bang dat het doorgebriefd wordt naar jouw ex? Denk in oplossingen. Nodig jouw kind thuis uit en zet de fiets in de schuur. Ben die veilige en vertrouwde ouder dus gil het niet uit, waardoor ex op de hoogte is, maar werk in stilte aan de relatie.

Ben actief op de scholen, sportactiviteiten en ja, misschien voor heel veel ouders (lees vaders) wellicht voor het eerst. Was jij tijdens de relatie eigenlijk veel minder betrokken. Nou en?!

Denk origineel. Bijvoorbeeld; krijg ik te horen dat het kind te dik wordt, ex belooft wel dat je kind gaat sporten en zo, maar dat lukt maar niet. Of een hele goede is dat zwemdiploma! Ga dan niet roepen dat jouw ex dat maar moet regelen, je betaalt toch niet voor niets die alimentatie….Nee! Regel het zelf en weet je, wandelen of joggen is ook een sport…..Doe dat dus samen en je hebt jouw band! Later kijkt het volwassen kind daar in waardering op terug.

Blijf opvoeden

Stel je krijgt een misselijk appje van jouw puber. Jouw kind is boos en haalt verhaal op jou, maar dan wel over volwassen zaken. Bijvoorbeeld dat jij een vieze XXXX bent die vreemd gaat etc.

Treedt op! Voedt dus op. Ga naar die school, loop binnen, tik tegen het klaslokaal en roep jouw puber naar buiten en vraag wat er aan de hand is!

Zeg het eens gewoon; “ja, ik ben vreemd gegaan, ja, ik heb een ander, maar lieverd, daar heb ik mijn redenen voor, die ik heel graag deel als jij volwassen bent en zelf fouten gaat maken. Als jij op mijn leeftijd bent en het beter hebt gedaan, dan mag je mij op het matje roepen! Ja, ik maak fouten, ik ben een mens, maar ik ben ook jouw ouder en jij hebt mij net zo hard nodig, misschien nog wel meer, dan ik jou!” Durf dit eens! Stel dat de schoolleiding hier iets van vindt, of erger de politie; dan pareer je die met deze zin: Gaat u zich nu bemoeien met mijn opvoeding?! Stel dat ik drugs had gevonden in zijn/haar nachtkastje en daar over verhaal was gaan halen, was dat wel oké geweest?! Nou dan! Dit is ook een opvoedmoment, respect bijbrengen! 

Jouw kind heeft iemand nodig om te respecteren.

Ga jij mee in het afwijzende gedrag van jouw kind, dan bevestig jij jouw kind. Zo simpel is het.

Voorbeeld; je komt jouw kind tegen op de fiets en kind draait hoofd weg….Pardon?! Een reden om naar jouw kind te gaan en te vragen wat er aan de hand is, waarom doe jij zo?! Breek door dat gedrag heen!

Jij komt jouw kleintje onverwacht tegen in de stad, op een festival, een feest, etc, aan de hand van ex of diens familie. Weet jij werkelijk niet wat jij moet doen? Natuurlijk schrik jij! Maar jij herpakt jezelf en je loopt naar die kleine toe. “Wat leuk dat ik jullie zie. Kom een knuffel van mij!” Door de knieën en gewoon gezellig doen. Wil jouw ex wegrennen, dan alert zijn en zeggen dat hij/zij zich hoort te gedragen!

Ben ontwapenend.

Politie, school etc..

Staat de politie op de stoep?! Interessant. Zeker in het licht van artikel 279 WvSr.

Wijs zo’n agent, schoolhoofd etc daarop en dien klachten in. Maak het groot. Zo lang jij geen contact verbod hebt, wat jij blijkbaar na een jaar altijd weer kunt aanvechten, mag NIEMAND tussen jou en jouw kind gaan staan.

De school niet, de politie niet, de gezinsvoogd niet, familie/kennissen, niemand dus!

Met de kennis van nu, met alles wat jij kunt vinden op onze website, win je elke discussie ten voordele van jouw kind.

Let wel; dit doe je dus voor jouw kind! Niet om jouw ex of de instanties te jennen.

Het is jouw zorgplicht en daar is geen spelt tussen te krijgen.

Tip 3 was dat tijd onze ergste vijand is. Dus laat die tijd jullie contact niet in de weg staan, maar zorg er voor dat jouw kind weet dat je er bent, voor dat kind. Dat jij niet te beroerd bent om op te voeden, mocht dat nodig zijn. Om aan te spreken op onrespectvol gedrag.

Zet jouw angst opzij, want jij bent jouw kind al kwijt.

En hoe langer jij wacht, hoe moeilijker het aanhalen van de banden zal zijn. Hoe meer jouw kind jouw ex zal geloven. Hoe meer het kind het zal zien als de bevestiging dat je niet echt van het kind houdt en liever tijd aan jouw nieuwe leven besteedt.

Speel de verstotende partij niet in de kaart!!!