Tot voor kort kon de verstotende partij wegkomen met opmerkingen dat de communicatie omgang met jouw kind in de weg zou staan. Daarbij aansturend op die zogenaamde rust, de koninklijke weg. Ook kon de verstotende partij beweren dat de overdracht zoveel onrust met zich meebracht, dat het beter zou zijn om dan maar helemaal geen omgang te willen. Steeds meer komt het besef dat onderlinge problemen van volwassenen het contact tussen kind en beide ouders niet in de weg zouden mogen staan. Maar juist schadelijk zijn voor de sociale emotionele en identiteitsontwikkeling van het kind.
Het zou zeer zeker geen reden mogen zijn om één ouder het contact tussen ouder en kind te ontzeggen. Maar ja, wat nu, want bij elke overdracht, of contact moment tussen de ouders is er gedoe of ruzie en dat heeft net zo goed weerslag op het kind.
Nou daar is een hele goede oplossing voor: parallel ouderschap!
Bij aanvang van de strijd om de kinderen, kun je dus beter meteen inzetten op parallel ouderschap. Hiermee bestrijd je de kans, dat er jaren verloren gaan met jouw kind, omdat een rechter vasthoudt aan ouderwetse methodes, die in deze tijd zeker met alle ouderverstotingspraktijken niet meer haalbaar zijn. Dus mocht je terecht komen bij de rechtbank gezag en omgang, geef duidelijk bij jouw advocaat aan dat dit jouw wens is, om jouw kinderen z.s.m. uit strijd te halen, waarbij strijd reeds is bewezen, dat het kind daarbij niet gebaat is en er allerlei ontwikkelingsproblemen door ontstaan. Daarbij de motivatie waarom samenwerking niet mogelijk blijkt en dat het voor de kinderen juist belangrijk is, om geen tijd te verliezen door onderzoeken, waarbij het bij voorbaat al is bewezen, dat ze mislukken.
Jouw ex mag dan problemen met jou hebben, maar je blijft wel samen ouder van het kind. Steeds meer begint iedereen in de keten te beseffen wat het ontkennen van 50% DNA met een kind doet, laat staan het idee dat de uitwonende ouder niet van het kind houdt of dat 50% DNA niet in orde is.
Het staat nog in de kinderschoenen, er is nog niet zo veel wetenschappelijk over bekend, maar als je je boerenverstand gebruikt, kan het niet anders dan dat parallel ouderschap omgang tussen beide ouders en het kind borgt.
Parallel ouderschap betekent dat beide huishoudens geheel los van elkaar bestaan, met weinig communicatie of emotionele betrokkenheid tussen de ouders. Waarbij je zelfstandig ouder bent voor je kind en laat je niet aftroeven door een rechter, omdat deze vindt dat je moet communiceren, terwijl dit juist niet mogelijk gemaakt wordt door de verstoter.
Op dit moment lopen er Pilots in Limburg, en rondom Eindhoven, wellicht dat West Brabant mee gaat doen en Den Bosch kan niet uitblijven. Mr Cees van Leuven werkt daar als familierechter aan het Hof en is de grote initiator. Hij noemt het de schotten aanpak. Om te borgen dat beide ouders zich aan parallel ouderschap houden wordt er wel een OTS (ondertoezichtstelling) uitgesproken. Degene die de OTS moet uitvoeren, moet als buffer dienen tussen beide ouders. Daarvoor heeft deze persoon een mandaat van de GI directie nodig en mag deze niet afwijken van de opdracht.
Bij TNO Atlas doet doctor Mariska Klein Velderman onderzoek en wat zou het fijn zijn als wij uiteindelijk haar animatie filmpje krijgen om op onze website te publiceren. Het bespaart ons een hoop tekst. Via TNO kan jij je inschrijven voor een cursus voor gescheiden ouders, wat gekoppeld is aan het onderzoek.
Zie parallel ouderschap als solo ouderschap, waarbij de communicatie terug gebracht wordt naar nihil! Zie het als zelfstandig ouderschap waarbij iedere ouder zijn/haar eigen verantwoordelijkheid heeft en geen heeft bemoeienis met de andere ouder. Eigenlijk is het een prima alternatief voor gelijkwaardig ouderschap.
Er zijn enkele randvoorwaarden om valkuilen te voorkomen:
Ten eerste gezamenlijk gezag. Opdat elke ouder voor zich zelfstandig aan de juiste informatie kan komen en de instanties de verplichting hebben jou volwaardig, afzonderlijk te informeren, opdat je niet afhankelijk bent van de informatieplicht waar aan die de andere ouder aan zou moeten voldoen. Wel nee, je haalt zelf jouw informatie op, bij bijvoorbeeld de school. Dus bij parallel ouderschap, of te wel solo- ouderschap, heb jij recht hebt op mede- gezag, aangezien je niet terug kunt vallen op de ouder met wie niet te communiceren valt. De zelfstandige ouder, moet in het bezit zijn van het gezag om het ouderschap goed uit te kunnen voeren. Als ouder heb je je gezagsverplichting na te komen, om je kinderen te waarborgen en te beschermen. De Informatieplicht komt deels te vervallen, omdat jij nu recht hebt op info met het gezag en dit niet meer hoeft te vragen aan de ouder die toch niet informeert. Zo krijgt jouw ouderschap weer invulling en kunnen de kinderen genieten van ouders met ieder hun eigen input in hun leven.
Ten tweede, is het belangrijk dat er zoveel mogelijk wordt vastgelegd, schriftelijk wordt afgesproken, waardoor er zo weinig mogelijk communicatie/overleg noodzakelijk is. Immers, met een hoogconflict persoonlijkheid is er altijd wel wat. Dat kun je nu tot een minimum beperken. Als een rechter dus ‘Parallel ouderschap’ uitspreekt/oplegt, is het van heel groot belang dat deze afspraken in detail worden genoteerd, opdat er geen ruimte is voor eigen uitleg/ruis. En ja, héél soms zijn er omstandigheden dat je toch met elkaar zou moeten beslissen, denk aan bijvoorbeeld medische zaken. Weet dat dan het oordeel van een arts doorslaggevend kan zijn. In ieder geval geen reden om parallel ouderschap niet aan te gaan.
Ten derde, bij de ouders die wel gezamenlijk gezag hebben, waarbij er een ouder blijft frustreren, is het parallel ouderschap een goede oplossing. Iedere ouder is nu eenmaal anders en ook de opvoedingsmethodes zullen verschillend zijn. Geef elkaar het respect, dat waarschijnlijk geen van beiden het eens zijn met elkaars opvoedmethodes, maar accepteer dat het gewoon zo is. Het kind past zich snel genoeg aan en kan zo wennen aan ieder zijn eigen methodes. De input van vader en van moeder, kan immers nooit gelijkwaardig zijn, een vrouw is nu eenmaal anders dan een man. Zo worden de kinderen pas echt sterk en zijn zij gebaat met de kennis en de input zowel van vader als van moeder. Geef elkaar via mail, een kleine update, mocht dat nodig zijn, maar ga de discussie uit de weg wie het beter zou doen, of dat je het er niet mee eens bent. Een kind is en blijft het meest gebaat bij de input van zowel vader als moeder, waarbij het gelijk leert dat er verschillende mogelijkheden zijn bij beide ouders thuis en de ouders dan ook als gelijkwaardig zullen zien.
Want weet je wat nou zo apart is: de ouder die zogenaamd die communicatie als klemcriterium naar voren schuift en in de rechtbank loopt te beweren dat die juist voor een goed contact is tussen kind en de andere ouder, die ouder, die baalt het meest van parallel ouderschap. Want deze ouder kan het kind niet meer gebruiken als pion om de andere ouder te raken.
Door parallel ouderschap kan de verstotende ouder het kind niet meer gebruiken als strijdbijl. Het wordt die ouder namelijk verboden nog over het schot, de hoge muur, heen te kijken en zich te bemoeien met wat er bij de andere ouder gebeurt. Ze moet je elkaar dus als (ex) partners gedwongen los laten.
De ouder die belaagd werd, die de scenes aan de deur bij gezamenlijke oudergesprekken moest ondergaan en wat al niet meer, is uiteraard opgelucht en het kind heeft rust! Geen gedoe meer.
Dankzij parallel ouderschap behoef je niet meer te communiceren met iemand waar toch niet mee te communiceren valt. Afspraken worden onafhankelijk opgesteld, maar garantie geeft dit ook niet. Een ouder met gezag kan blijven frustreren en tegenwerken, wat vaak ook gebeurd. Dan moet jij je beseffen dat deze ouder alleen het kind er mee heeft en jou niet. Onafhankelijk blijven doe je ook zelf, het is aan de persoon hoe die ermee omgaat en wat verdraagzaam is. Eerst wil de ex niets, communiceren is onmogelijk, echter nu het parallel is, draait deze weer om en wil hij/zij nu wel communiceren? Dan besef je pas hoe ongezond de ouder is voor de kinderen, wisselvallig en gaat het niet naar de zin zo als die het wil, draait het weer om als een blad aan de boom. Dan ontstaat er weer onrust terwijl na al die jaren goed zichtbaar is dat communicatie en eigen belang juist alles op zijn kop heeft gezet. Het blijkt dat alles zeer moeilijk is voor de pathogene ouder als hun eigen belang niet gehoord wordt.
Dus die interventies, trajecten waarbij de waarheid in het midden wordt gegooid en de focus op ouders samen wordt gelegd, zijn van de baan. Zie het dus als een soort maatwerk waar wij al jaren om vragen. Als er al interventies zijn, dan zijn die gericht op één ouder. En het mooie is, die interventies zijn altijd in een vrijwillig kader. Zo is de Nederlandse wet nu eenmaal, anders heeft die ouder een TBS.
Maanden tijd verliezen aan trajecten of mediation, waarbij één ouder kan rekken en trekken en uiteindelijk, als het op contact herstel tussen ouder en kind aan zou komen, één ouder zonder enige consequenties eigenhandig/zelfstandig het traject kan stoppen, waardoor jij nog meer op afstand komt van jouw kind, zijn van de baan: dat is pas maatwerk!
Immers, wordt je geforceerd om te blijven communiceren met een hoog conflict persoonlijkheid, dan wordt je verplicht mee te gaan in leugens en wordt je geconfronteerd met langdurige trajecten die ook niet werkzaam zullen zijn, want de verstoter met gezag komt toch de verplichtingen niet na en communiceren is voor hun een wereld die zij niet lijken te kennen. Onmogelijk en uitzichtloos, verspilde moeite en het kost eindeloos veel tijd en geld.
Want niet het bevorderen van de communicatie tussen ouders onderling staat centraal, maar juist het versterken van de ouder-kindrelatie!
Verzoek parallel ouderschap bij onmogelijke communicatie. Parallel ouderschap sluit de discussie communicatie uit tussen ouders. Dit is beter voor het kind. In veel gevallen blijkt het juist rustgevend te zijn voor het kind, dat er zo min mogelijk gecommuniceerd wordt.
Ten eerste is het belangrijk om een interventie te ontwikkelen die zich richt op één ouder en parallel ouderschap nastreeft. Ten tweede moet niet het bevorderen van de communicatie tussen ouders onderling maar wel het versterken van de ouder-kindrelatie dé doelstelling zijn. Een derde belangrijke bouwsteen om een innovatieve aanpak te boetseren, is het netwerk inschakelen ter ondersteuning en hierbij ‘hooligans’ transformeren tot ‘supporters’. Ten vierde, is een duidelijke strategie om kinderen ‘uit de speelkamer te halen’ en als volwaardige actor te betrekken bij de interventie van cruciaal belang aangezien ze ook volwaardige actor in de strijd zijn. Ten slotte, de vijfde bouwsteen is reflectie op gang brengen bij ouders én kinderen via psycho-educatie en coaching. Daarbij gaat het erom met alle betrokkenen bij het proces te betrekken om de scheidingsimpasse te doorbreken.
- Soms lukt het ouders niet om samen te werken. In deze situaties is het in het belang van de jeugdige dat de ouders apart hun rol als opvoeder vervullen in een zogenoemd parallel solo-ouderschap (Cottyn, 2009). De link naar Cottyn, 2009 : https://hetlock.nl/wp-content/uploads/2014/05/Conflicten-tussen-ouders-na-scheiding-Lieve-Cottyn.pdf
- Coöperatief ouderschap of parallel ouderschap: Gerechtshof Den Bosch legt uit! Posted on 27 maart 2018: http://www.werkenaanduurzaamouderschap.com/2018/03/27/cooperatief-ouderschap-of-parallel-ouderschap-gerechtshof-den-bosch-legt-uit/?fbclid=IwAR0ylqTcZMAm996MHOMaMB9BavWEqFUw-H8IsaiXIKTtxPshXAcCGP-xwT4
- Twee effectieve manieren om de taken te verdelen na scheiding: coöperatief en parallel ouderschap: https://www.newbeginningsprogramma.nl/2018/05/31/hoezo-co-ouderschap-ik-doe-alles-nog-steeds-alleen/?fbclid=IwAR3ZAq_G62o3UywcQEBd8_plDdxDolBCDfx81-IzVdBpmIEaQjTyGor5stw
- Voor de nodige jurisprudentie is deze uitspraak interessant: https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI%3ANL%3AGHSHE%3A2017%3A5910&fbclid=IwAR21ejHMZUMldwgmVE9ctA4AKfouwe-D8UZoEzqB6DUwbtk_Ar0ztEDSXzE
Herstel van de situatie middels parallel ouderschap verantwoord en in het belang van het kind.
Niet te vergeten dat parallel ouderschap staat beschreven in handboek gezinsvoogd. Zij zijn op de hoogte, wijs ze daarop om allerlei trajecten te voorkomen. Communicatie tussen ouders kan niet leidend zijn voor het belang voor je kind. Het richt vaker juist meer schade aan. Als iets niet werkt, zal het met een onwillige ouder zeker nooit gaan werken!
Conclusie
Het parallel ouderschap zou gelijk ingezet moeten worden met de gelijkwaardigheid in mede gezag met een dwangsom (die omgezet kan worden in lijfsdwang) in de beschikking ook voor beide ouders, om hoogconflict juist te voorkomen, zodat ouders niet jarenlang vast zitten in een scheiding die jaren geleden is geweest. Hierdoor wordt de woede en frustratie enkel groter en kan geen ouder een eigen leven opbouwen, waarbij de ontwikkeling van de kinderen in gevaar komt vanaf dag één en jaren duurt, met als gevolg het contact verliezen met de andere ouder.
Als bonus twee internationale artikelen :
1) Edward Kruk
In Print: The Equal Parent Presumption: Social Justice in the Legal Determination of Parenting after Divorce
Definitie. Parallelle opvoeding is een regeling waarbij gescheiden ouders in staat zijn om co-ouder te zijn door middel van uitschakeling van elkaar en beperkt direct contact, in situaties waarin zij hebben aangetoond dat zij niet op een respectvolle manier met elkaar kunnen communiceren. Voor hardnekkige families met een hoog conflict biedt parallelle opvoeding een mogelijkheid tot co-ouderschap, en hoewel ouders van elkaar gescheiden blijven, blijven ze volledig verbonden met hun kinderen. Binnen zo'n regeling kunnen ouders beslissende verantwoordelijkheid nemen in verschillende domeinen (zoals één ouder die verantwoordelijk is voor medische beslissingen en de andere voor het onderwijs). Vaker wel dan niet, echter, zijn ze het eens over belangrijke beslissingen met betrekking tot de opvoeding van kinderen, maar beslissen afzonderlijk over de logistiek van routineus, dag-tot-dag ouderschap.
In veel gevallen, met parallelle opvoeding op zijn plaats, zorgt het verstrijken van de tijd ervoor dat het stof tussen de ouders terechtkomt, tot het punt waarop ouders coöperatief ouderschap bereiken vanuit een plaats van eerste uittreding. Wanneer ouders succesvol zijn binnen een parallelle opvoedingsregeling, wordt het vertrouwen geleidelijk hersteld en zetten ouders hun vijandelijkheden opzij. Op dat moment komt er een meer collaboratief en coöperatief opvoedingsregime tot stand. Parallelle opvoeding biedt dus een basis voor coöperatief ouderschap, omdat ouders van in plaats van terugtrekking verhuizen naar meer directe communicatie en onderhandeling.
Voordelen. Parallel ouderschap beschermt de relaties van kinderen met beide ouders terwijl ze worden beschermd tegen ouderlijk conflict. Hoewel parallelle opvoeding geen wondermiddel is voor hoogconflicten, geven onderzoeksstudies aan dat het kinderen beschermt tegen conflicten tussen ouders en co-ouderschap vergemakkelijkt in situaties met een hoog conflict. Het is niet zozeer de aanwezigheid van ouderlijke conflicten als de directe blootstelling van kinderen aan dat conflict, die schadelijk voor hen is. Het belangrijkste is dat parallelle opvoeding duidelijk maakt dat beide ouders even belangrijk zijn in het leven van een kind, ongeacht de vijandigheid en de bitterheid tussen hen.
Logistiek. Dergelijke regelingen vereisen een hoge mate van specificiteit in het oorspronkelijke opvoedingsplan, waardoor ouders niet langer direct met elkaar hoeven te communiceren zodra het plan van kracht is. Hoe hoger het conflictniveau, des te groter de structuur en specificiteit die vereist is in een parallel ouderschapsplan.
Hoewel parallelle opvoeding in wezen niet-gekoppelde opvoeding is, zal een zekere mate van communicatie tussen ouders met betrekking tot de gezondheid en het welzijn van hun kinderen noodzakelijk zijn. In deze gevallen zal parallelle opvoeding waarschijnlijk niet-directe communicatiemethoden omvatten, zoals e-mail. Een handig hulpmiddel is een 'moeder-communicatieschrift', waarin elke ouder een samenvatting schrijft van de emoties en het gedrag van het kind gedurende de tijd dat hun kind bij hen is en het notebook routinematig tussen de ouders gaat. In dit notitieboek is informatie opgenomen over de gezondheid van kinderen, voedings- en slaappatronen, school gerelateerde problemen, de gemoedstoestanden van de kinderen, wat kinderen kalmeert, wat hen dwarszit, de dagelijkse routine en andere informatie over de behoeften van kinderen. Dit gebeurt op een respectvolle toon, zonder kritiek of instructies over hoe de ander de kinderen moet opvoeden. Nog een andere optie is een 'opvoedingsbijeenkomst' waarbij een neutrale derde partij aanwezig is, waarin de bezorgdheid van de ouders over de kwestie nader wordt besproken. Deze laatste kan ook worden gebruikt bij het onderhandelen over belangrijke kwesties, zoals het kiezen van een school, religieuze opvoeding en medische zorg.
Waarschuwingen. Veel meer families met een hoog conflict zouden baat hebben bij parallelle opvoeding dan in het algemeen wordt aangenomen. Tegelijkertijd is het duidelijk niet voor iedereen. Er zijn verschillende niveaus van conflicten tussen ouders. Ouders met een geschiedenis van huiselijk geweld zijn geen goede kandidaten voor een dergelijke regeling, vooral wanneer de veiligheid van kinderen en ouders in het geding is. Met duidelijke veiligheidsplannen op zijn plaats, kan parallelle opvoeding als een overweging naar voren komen, maar alleen met zorgvuldige externe monitoring na de eerste juridische bepaling van ouderschapsregelingen. Maar zelfs in sommige gevallen van familiaal geweld kunnen ouders zich uiteindelijk uit hun conflict distantiëren ten behoeve van hun kinderen. Dus ouders met extreem hoge conflicten en bij sommigen gemanifesteerd familie geweld (waarbij het misbruik is gestopt en een ijzeren bekleed veiligheidsplan is op zijn plaats) mogen niet worden uitgesloten als kandidaten voor parallel ouderschap. Een weerlegbaar vermoeden tegen co-ouderschap, inclusief parallelle opvoeding, in situaties van interpersoonlijk geweld, is echter een voorzichtige leidraad voor rechters van familierechtbanken bij het beslissen over ouderschap na echtscheidingsarrangementen. Een soortgelijk vermoeden zou gelden in gevallen waarin een kind bescherming tegen een ouder nodig heeft.
De toekomst van parallelle opvoeding. Aangezien uit meer onderzoek studies blijkt hoe belangrijk het is dat beide ouders actief opvoeden en hun conflict als essentiële elementen in de aanpassing van kinderen aan echtscheiding beschouwen, zal parallelle opvoeding in toenemende mate de keuzemogelijkheid worden voor zowel ouders die onderhandelen over ouderschapsregelingen, als een geprefereerde uitkomst in de arena van juridische bepaling van ouderschapsregelingen. In conflictsituaties hebben rechters eenvoudigweg geen basis om te beslissen welke ouder de voogdij over kinderen moet hebben; parallel ouderschap biedt hen een levensvatbaar alternatief voor co-ouderschap. Er is dus geen reden om ouders die in extreme gevallen van hardnekkig conflict geen co-ouderschapsregeling kunnen vaststellen, parallel ouderschap te ontzeggen. Vooral in het licht van recent bewijs (Fabricius et al, 2010) dat gedeeld ouderschap kinderen beschermt tegen de destructieve effecten van een hoog conflict. Parallel ouderschap eert beide ouders als gelijkwaardige bijdragers in de groei en ontwikkeling van kinderen, zelfs in de aanwezigheid van hoge conflicten en verschillende opvoedingsfilosofieën, regels en routines en levensstijlen.
Bij het overwegen van de haalbaarheid van co-ouderschap, moeten ouders niet worden gehouden aan een onrealistisch niveau van wederzijdse samenwerking, omdat conflict onvermijdelijk is in een echtscheiding. Zoals gezegd, zal parallelle co-ouderschap in conflictzaken in de meeste gevallen de woede tussen ouders verminderen, in de loop van de tijd, aangezien geen van beide ouders wordt bedreigd door het verlies van zijn of zijn relatie met de kinderen, en de aanhoudende vijandigheid die heerst in de context van het 'winner-take-all'-regime van alleenheerschappij wordt vermeden. In feite begint parallelle co-ouderschap bij scheidingen met een hoog conflict het genezingsproces tussen ouders, tot het uiteindelijke voordeel van hun kinderen.
Fabricius, William V., Sanford L. Braver, Priscila Diaz, and Clorinda E. Velez. 2010. “Custody and Parenting Time: Links to Family Relationships and Well-being after Divorce.” In The Role of the Father in Child Development, 5th ed., edited by Michael E. Lamb, 201–240. Cambridge: Wiley.
2) Monica Szymonik
Monica Szymonik is een gecertificeerde gezondheidscoach, afgestudeerd PLTI, ouderrechten lobbyist, kruisvaarder v mbt justitie en levenslange gezondheidssgoeroe. Haar 'Moms Unshackled' webgebaseerd gezondheidscoachingsprogramma helpt vrouwen om legaal misbruik in de familierechtbank te overwinnen. Monica ontmoette haar levenspartner terwijl ze een openbare getuigenis gaf, en samen maken ze een boek met de titel "Do not Visit Your Kids!" - ontworpen om ouders in staat te stellen zich door het gebroken Family Court-systeem te bewegen met minder littekens dan beide. Monica is ook een gastblogger voor "Fix Family Courts", vrijwilligers voor het National Family Law Policy Center, en is te zien in de Huffington Post, Glastonbury LIFE en CT Mirror. Monica is erg verheugd om "Moms Unshackled" te delen, die dieper ingaat op gezondheidsbesparende strategieën die in haar boek worden beschreven.
Hoe zorg je ervoor dat gedeeld ouderschap werkt als je echt niet van je ex houdt (of je ex echt niet van je houdt)? Het antwoord? Parallel ouderschap.
Parallel ouderschap is bijna het beste van beide werelden bij het ouderschap in een extreem haatzaaiende omgeving. Conflicten worden op natuurlijke wijze verminderd en beide ouders kunnen hun fundamentele rechten behouden. Parallel ouderschap wordt natuurlijk zelden of nooit in gerechtelijke uitspraken vastgelegd. Ik adviseer ouders om niet naar de beschikking te kijken bij het bepalen of ze parallel zouden moeten "ouderen". Ik adviseer hen om het gewoon te doen. Het is meer een filosofie dan een echte gerechtelijke uitspraak. Het gaat over het instellen van grenzen en het her lokaliseren van je mentale hulpbronnen uit de buurt van de levensstijl van het andere huishouden.
Sommige mensen zijn van mening dat gedeeld ouderschap van de tafel moet worden gehaald vanwege inconsistenties in opvoedingsfilosofieën. Toch zijn er, in plaats van het bevorderen van het verlies van de ene ouder ten behoeve van 'het verminderen van conflicten', haalbare manieren waarop we kunnen ouderen rond deze veelvoorkomende problemen.
Het beste deel is, dit kan allemaal gratis worden gedaan. Hoe is dit gratis? Omdat het VEEL gemakkelijker is om deze strategieën te integreren dan om weer de procederen en te proberen wijzigingen aan te brengen. De onderstaande tips zijn veel sneller en kosten effectiever. Ze zullen ook een goedbedoelende ouder veel tijd, mentale pijn en frustratie besparen.
Disclaimer: sommige mensen voeden kinderen op met een ouder die een reëel gevaar vormt voor hun kind. Als dat zo is, heb je mijn sympathie. Het is geen verrassing dat het hof gefaald heeft voor uw kinderen. Het volgende advies zal uw grote problemen niet oplossen, maar hopelijk kunnen sommige van uw kleinere problemen worden verminderd, zodat u zich met een gekwalificeerde advocaat meer kunt concentreren op de grote problemen.
Hieronder staan veelvoorkomende klachten die ouders hebben over het delen van de voogdij over hun kinderen met een ex die ze verachten. Ook worden enkele technieken genoemd die u vandaag kunt gebruiken en die mogelijk helpen bij het opnieuw in kaart brengen van uw gezichtspunt, zodat u een beetje minder boos of gestresst kunt zijn over de situatie waarin u voor altijd bent vastgelopen. En het is echt voor altijd - denk er maar over na, je deelt kleinkinderen met deze persoon! En als dat niet genoeg was om je dag te verpesten, verwacht dan dat wanneer je trots glimlacht op de trouwfoto's van je kind ... je ex naast je staat en je die grijns weergeeft die je haat. Geef de champagne door!
Veelgestelde klacht 1 -
"Mijn ex is een sukkel/trut. Hij/zij betaalt nooit iets, levert nooit iets voor onze kinderen (eren)! "
Dit argument wordt veel gebruikt. Veel moeders en vaders hebben dit argument als een van de sterkere punten wanneer zij rechters vragen om de meerderheid van de voogdijrechten aan hen toe te kennen. Veel ouders lijken te geloven dat ze volledig zeggenschap moeten hebben als de andere ouder weigert te betalen voor kind gerelateerde uitgaven. Enkele voorbeelden zijn: auto's, autoverzekeringen, buitenschoolse activiteiten, knipbeurten, nieuwe winterjassen, muziekinstrumenten, enz.
Op het eerste gezicht is deze logica logisch. Als een ouder meer in staat / bereid is om deze extra's te bieden, waarom zouden ze dan niet de volledige voogdij krijgen? Dit kan een uitdaging zijn voor beide ouders. Eén ouder voelt zich alsof ze de meeste kinderuitgaven betalen (en dat doen ze waarschijnlijk ook), en dit wordt nog meer een doorn in het oog als ze daarbovenop alimentatie betalen. Aan de andere kant voelen sommige ouders zich gebombardeerd, overweldigd en gepest door de ouder die probeert te 'dwingen' om te betalen voor uitgaven die verder gaan dan de basisbehoeften van een kind. Dus wie heeft gelijk?
Het antwoord: jullie denken allebei gelijk te hebben. Als je te goeder trouw handelt, zou je kunnen denken dat je nog meer gelijk hebt. Als er te kwader trouw is, is het betalen van extra's hoe dan ook de minste van je zorgen. Ouders die te kwader trouw handelen en ook weigeren om kinderonkosten te betalen, schijnen nooit te aarzelen om voor advocaten te betalen, maar helaas kun je daar niets aan veranderen, zolang de standbeelden van de onconstitutionele staat nog steeds vastzitten in ons collectieve bewustzijn. Dus laten we ons concentreren op waar je de controle over hebt.
Omdat u het recht hebt om uw kind naar eigen inzicht te voeden en zolang aan de basisbehoeften van uw kind wordt voldaan (onderdak, voedsel, onderwijs, medische zorg en kleding), is er niets meer nodig van beide ouders. Het is echt zo simpel. Alles dat verder gaat dan de basis is technisch optioneel. Gerechtelijke betalingen van iets anders dan de bovengenoemde uitgaven zijn ongrondwettelijk. Straft Family Court rechters gehuwde ouders om te betalen voor zomerkamp - of zelfs inschrijven hun kind in zomerkamp in de eerste plaats? Nee. Ben je verrast om dit te weten?
Voordat ik voor deze uitspraken wordt gespamd, zal ik zeggen dat ik net zo gefrustreerd ben als jij met sommige van deze concepten. Mijn persoonlijke gevoelens zijn echter ondergeschikt aan wat goed en rechtvaardig is voor alle ouders, zowel gehuwd als ongehuwd. Ja, voor mijn zoon heb ik "secundaire" voogdij over, ik betaal wel alimentatie. Ik betaal ook voor extra's waarvoor ik geen vergoeding krijg. VEEL extra's. Mijn extra's bevatten hoogwaardige vitaminen omdat mijn zoon speciale behoeften heeft. Mijn zoon draagt bij mij thuis echter nieuwere kleding van zijn andere ouder. Welke ouder is "beter?"
Het punt is, het doet er niet toe, want we voorzien elk van ons kind tijdens onze opvoedingstijd zoals we dat nodig achten. Het is mijn keuze om zijn gezondheid zo nauwkeurig te nemen, dus ik moet de kosten en de gevolgen van die keuze dragen. Hoe erg ik het ook haat, het is de keuze van mijn ex om geen bijdrage te leveren aan de kosten van de vitamines, en het is zijn keuze om meer blasé te zijn over de speciale behoeften van mijn zoon. Mijn kernprobleem is niet bij mijn ex. Mijn kernprobleem is dat de rechtbank mijn zoon vaak niet genoeg in mijn zorg laat zitten om de vitamines regelmatig in te nemen, maar dat is een klacht voor een andere post. Mijn reden om dit te vermelden is dat ouders heel snel de andere ouder om welke reden dan ook aanvallen, terwijl ze niet begrijpen dat de gelijke bescherming van fundamentele rechten vanzelfsprekend de meeste van deze kleinere problemen zou uitroeien.
Terug naar het onderwerp: de meeste ouders betalen (of betalen niet) voor items die hun waarden weergeven. Er is geen goede of slechte manier om dingen te doen, zolang ze legaal zijn en zolang aan de behoeften van het kind aan veiligheids-, voedsel-, gezondheids- en onderwijsbehoeften wordt voldaan. Naarmate kinderen ouder worden en hun uitgaven stijgen, Maar ouders hebben het recht om te bepalen wat hun kind nodig heeft. Ouders hebben het recht om te verklaren dat een kind zijn eigen autoverzekering betaalt. Ze hebben ook het recht om al dan niet te betalen voor een knipbeurt, merk kleding of bijlessen.
Mijn filosofie is of er een waardesysteem is dat je in je kind wilt implementeren, of een activiteit waaraan je kind wil deelnemen, de verantwoordelijkheid moet liggen bij de ouder die wil dat het waardestelsel aanwezig is. Als de andere ouder echt een ‘eikel/trut” is en niets anders wil bieden dan de basis, dan is dat het recht van die ouder. En eerlijk gezegd, het is een discussie tussen de ouder en het kind, niet de ex-partner. Het is prima om jezelf hiervan te verwijderen. Uw kind kan een aantal kritische vaardigheden leren door deze financiële zaken samen met de andere ouder uit te werken.
Kortom, niet elke uitgave hoeft door ouders te worden verdeeld. Grote uitgaven zoals medische procedures zijn een uitzondering, maar die worden vaak al behandeld in gerechtelijke bevelen. Het verzoeken om een vergoeding aan die andere ouder van de andere ouder is een andere mogelijkheid om door die ouder te worden mishandeld en zal je alleen maar frustreren en uitputten. Het maakt je ook kwetsbaarder voor meer rechtsmisbruik, mocht je merken dat je een dag in de rechtbank moet doorbrengen om terugbetaling te vragen.
Veelgestelde klacht 2:
"Ik zou volledige voogdij moeten hebben omdat mijn ex onze kinderen blootstelt aan mensen die een slechte invloed hebben."
Veel ouders (waaronder ikzelf) kunnen zich hiermee verhouden. Ik kan me hier veel meer in vinden dan ik me comfortabel voel! Ik heb de slaap verloren omdat mijn zoon bij de mensen was die hem omringen als ik er niet ben (dat is 26 dagen per maand). Het is verontrustend als je weet dat je ex je kind bij iemand laat zijn waar jij dat nooit zou willen - iemand met een gebrekkig moreel kompas of onhandelbare gewoonten.
Helaas, als die persoon geen gevaar is voor uw kind, geen openstaande bevelen of straatverboden heeft en geen misdaad pleegt, kunt u niets doen. Je zou naar de rechtbank kunnen gaan om te klagen, maar de rechter kan je een beschikking geven met een aantal niet-leefbare bevelen die jouw ouderschapsrelatie schaden en die jouw rechten schaden. Er zijn ouders in Connecticut die zijn gedwongen om te stoppen met werken, relaties te beëindigen en familieleden af te stoten vanwege de grillen van een rechter die besloot de leugens te geloven die de andere ouder had verteld.
De rechter vragen een ouder te verbieden het kind aan een bepaalde persoon te laten zien, zonder de hierboven beschreven voorwaarden is Russisch Roulette te spelen. Zelfs als een rechter hiermee instemt, hebben ze de neiging de tijd van het ouderschap te verminderen als een remedie. En als u erover nadenkt, hoe gaat een ouder zijn kind dan niet alleen aan iemand blootstellen door de tijd van het ouder worden te verkorten? Het kost slechts vijf minuten om de sociale omgeving van een kind te besmetten met een persoon die niet wenselijk is. Het verminderen van de ouderschapstijd is niet het antwoord.
Begeleide bezoeken kunnen op korte termijn werken, maar wilt u dat echt voor uw kind als er geen direct gevaar is? Een dergelijke regeling verruilt eenvoudigweg oude problemen voor nieuwe. Zelfs als een rechter opdraagt dat een bepaald persoon nooit in de buurt van je kind mag zijn, is er geen garantie dat de andere ouder zich zal houden aan rechterlijke bevelen, dan zul je dus voor detective moeten gaan spelen Dit is frustrerend, tijdrovend en duur om te handhaven. Een rechter kan je fout vinden omdat je teruggaat om orders af te dwingen die ze zelf hebben opgeschreven. We zijn er allemaal geweest.
De beste manier is erop te vertrouwen dat uw bijdrage aan het leven van uw kind opweegt tegen de negatieve invloed van de bijdragen van anderen. Dit is veel effectiever om uw ouderlijke rechten te beschermen en een gelijkwaardige rol te spelen in het leven van uw kind, zodat uw morele kompas en waardensysteem een balans kan bieden aan alles waaraan uw kind wordt blootgesteld.
Mijn zoon heeft problemen onder mijn aandacht gebracht. Hij heeft geklaagd over mensen in zijn leven toen hij bij zijn andere ouder was. Na beoordeling om zeker te zijn dat er geen veiligheidsproblemen zijn, vertel ik hem altijd hetzelfde: "Er zijn veel soorten mensen op deze wereld, en het is aan jou om te beslissen of dat is wat je wilt in je leven of niet."
Mijn zoon leert hoe de wereld werkt, goed en slecht. Soms is de beste manier om dit te leren, te worden blootgesteld aan mensen die niet ideaal zijn om in de buurt te zijn. Vind ik het leuk? Helemaal niet. Maar in een parallelle opvoedingssituatie heb ik geen keus. Ik kan niet naar de rechter stappen met niets meer dan beschuldigingen en mijn eigen geloofssysteem als munitie. We weten allemaal hoe ondoeltreffend dat is! Dus wat te doen? Je denkt aan je eigen jeugd, en hoe je nooit 100% beschermd bent tegen negatieve invloeden, zoals buren, klasgenoten, familieleden, enz. Je hebt er waarschijnlijk iets van geleerd. Je hebt in ieder geval geleerd wat voor soort persoon je niet wilt worden. U moet erop vertrouwen dat uw invloed uw kind zal leiden om hetzelfde te doen. Een kind met een gezond zelfbeeld zal van nature grenzen trekken rond mensen waar hij of zij niet dol op is. Het is uw doel als ouder om uw kind naar die plek te laten komen. Schoolklasgenoten is een goed begin.
Parallel ouderschap is iets dat niet genoeg wordt besproken, en met goede reden. Het is omdat parallelle opvoeding een effectieve conflict verlager is, waar de echtscheidingsindustrie een hekel aan heeft. Hoeveel van jullie zijn gestraft omdat ze niet 'coparenting' zijn?
Parallel ouderschap is een geweldige manier om je rechten te beschermen en conflicten laag te houden. Best bewaarde geheim! En als het meer geaccepteerd zou worden, zou het conflict van de ouders minder waarschijnlijk gebruikt worden als de reden om een ouder en hun kind te ontheffen van het hebben van dezelfde tijd samen. De hoge conflictproblemen worden door manipulatieve advocaten in de echtscheidingsindustrie opgeworpen om hun client in de rechtbank te laten ‘winnen’. De beste manier van handelen in deze ‘hoogconflictsfeer’ is om volledig afstand te doen van deze zaken en je te richten op het beschermen van je eigen rechten.
Bekijk hier het boek van Monica Szymonik, dit kan je helpen de emotionele problemen op te lossen en gezond te blijven: Broken System, Broken Heart: The Soup to Nuts Guide to Protecting Your Health in the Aftermath of a Custody Battle
Blijkbaar omarmt BJZ Limburg de schottenaanpak en hebben ouders in die regio geluk!
Disclaimer: onderstaande presentatie is afkomstig van dr. Ilse Janssen, klinisch psychologe/psychotherapeute en gepresenteerd tijdens het Congres Bouw een Brug, het kind centraal bij conflictscheidingen op 25 maart 2019, georganiseerd door Ouderschap blijft!
De presentatie geeft weer wat strijd tussen ouders doet met een kind. Ook zij draagt parallel ouderschap aan als een mogelijke oplossing om die strijd te beëindigen. Het perspectief van Herken Ouderverstoting is dat deze strijd tussen de ouders een eenzijdig gevecht is, in stand gehouden door de verstotende ouder, die helaas te vaak daarbij wordt gefaciliteerd door de instanties en rechtspraak. Kan jij dat met feiten aantonen, dat jij NIET die ouder bent die de strijd veroorzaakt, is deze presentatie een prima onderbouwing waarom en hoe men het beste rekening kan houden met jouw kind. Haal de strijdende partijen uit elkaar: parallel ouderschap en kijk werkelijk naar wat een kind nodig heeft voor een goede sociale, emotionele en identiteitsontwikkeling ontwikkeling.