Waar ben je, overheid?

20 december 2020 (bron: Balans digitaal)

Nederland, Den Haag, 19-08-2020. Sander Dekker, Minister voor Rechtsbescherming van het ministerie van Justitie en Veiligheid.

Ik weet nog niet of het klopt, maar gelukkig heb ik als columniste de vrijheid om vergelijkbare, onthutsende zaken binnen de politiek te mogen verbinden. En dat doe ik dan graag bij deze: ik trek parallellen tussen de misstanden binnen de Jeugdzorg, die grotendeels zijn veroorzaakt door de decentralisatie naar de gemeenten, begin 2015. Met het onrecht dat ouders binnen de kinderopvangtoeslagaffaire is aangedaan, aldus de parlementaire ondervragingscommissie in haar eindrapport eerder deze week.
(Bron: NOS – https://nos.nl/artikel/2361021-commissie-ongekend-onrecht-in-toeslagenaffaire-beginselen-rechtsstaat-geschonden)

In beide gevallen zijn ouders en daarmee ook hun kinderen de dupe. Naar hun stem is niet geluisterd …vanuit een overheid die efficiënt uitvoert wat zij goeddunkt. En daarmee worden, voor wat de huidige Jeugdzorg betreft, specifieke uitgangspunten van het Internationale Verdrag van de Rechten van het Kind uit 1989 in Nederland dagelijks geschonden. Zie: http://www.kinderrechten.nl/verdragstekst/

Ouders worden onterecht onder druk gezet – VT-meldingen; Drang- en dwangmaatregelen- en kinderen worden onterecht, dat wil zeggen zonder ordentelijke rechtsgang, uit huis geplaatst. En de zogenaamd veilige omgeving waarin ze terechtkomen, in het meest schrijnende geval Gesloten Jeugdzorg, biedt niet wat (lees de Kinderrechten-Verdragstekst) moet worden geboden.
Gesloten?
Is er sprake van jeugdcriminaliteit?
Nee.

Balans hield over dit onrecht onlangs de conferentie ‘Bang voor Drang en Dwang’: https://balansdigitaal.nl/nieuws/resultaten-uit-de-conferentie-bang-voor-drang-en-dwang/.
Het zojuist verschenen boek ‘Kinderen van de Staat. Jeugdzorg in Ademnood’ van Hélène van Beek schrijft erover in schrikbarende details. Interview Hélène van Beek Balans nieuwsbrief november 2020
En De Hofbar besteedde er onlangs twee uitzendingen aan. Bekijk hier de uitzending van De Hofbar van 18 november 2020 en hier de uizending van De Hofbar van 2 december 2020

Bij deze opsomming komt steeds opnieuw naar voren dat de procesgang niet klopt, laat staan humaan is. Ouders en kinderen raken erdoor getraumatiseerd; levens worden/zijn kapotgemaakt. Waar ben je, overheid? Met je verantwoordelijkheid voor de uitvoering van grondbeginselen jegens burgers – groot en (zeker ook) klein?

Balans pleit daarom voor een parlementaire ondervragingscommissie die de huidige Jeugdzorg tot in detail onderzoekt, de fouten binnen het systeem opspoort en benoemt, waardoor het grondbeginsel ‘Vrijheidsontneming van kinderen en jongvolwassenen’ in Nederland stopt en dan met name op punt 1:
Buiten de gevallen bij of krachtens de wet bepaald, mag niemand zijn vrijheid worden ontnomen.
En zo zijn er meer grondrechten – náást specifieke artikelen uit het IVRK – op grond waarvan ik mij afvraag of het feitelijk juridisch correct is zoals de Nederlandse Staat met ouders en kinderen met (tijdelijke) ondersteuningsbehoeften binnen onderwijs en zorg (cq. de Balansdoelgroep) omgaat.

Dit juridische en inhumane aspect wordt vanuit onze krachtige lobby blijvend vervolgd, we zitten er als terriërs bovenop. Voorbeeldje van tegenwerking? Het gedoe de afgelopen twee weken om vanuit Balans met de ministeries van VWS en Justitie & Rechtsbescherming vragen over dit onderwerp beantwoord te krijgen, door resp. staatssecretaris Paul Blokhuis en minister Sander Dekker.

Vragen als: Wat is de functie van de staat als er wettelijk sprake is van onrecht dat haar burgers wordt aangedaan? En: ‘Wat denkt U dat het doet met het leven van een kind als het door, vaak vreemde, volwassenen (mentaal) wordt ‘overvallen’, weggehaald uit zijn vertrouwde omgeving en geplaatst in een voor het kind onbekende omgeving? Waarbij het vaak niet anders kan dan dat er ook sprake is van ongevraagd fysiek contact.’

Ik heb een kleine twintig keer moeten bellen/ appen/ mailen om de woordvoerders – die weerstand boden ten aanzien van de informatievoorziening en onze deadline – te wijzen op hun taak: onze leden informeren over dat wat hen aangaat. Ik nam er gelukkig twee weken de tijd voor, verwachtte vooraf al dat het lastig zou worden…
‘We hebben het druk.’
‘Maar jullie zijn met velen.’