Via twitter 29 juni 2020 verstuurd
Geachte mevrouw Noort, beste Saskia,
Hartelijk dank voor de aandacht die u aan kinderen die het slachtoffer zijn van hoog conflict scheidingen besteedt. (Uw artikel "Regel alimentatie en zorgverdeling vóór de scheiding als je elkaar het beste gunt" van 27 juni jl.)
Het is essentieel dat dit bekend wordt bij een groot publiek anders zal dit nooit stoppen.
De oorzaak van dit probleem is op te lossen maar wordt niet in de kern aangepakt door het systeem van familierecht, Raad voor de Kinderbescherming, Jeugdbescherming en het meerendeel van de familierecht-advocatuur.
Wetenschappelijk staat al lang vast dat hoog conflict scheidingen veroorzaakt worden door persoonlijkheidsproblematiek bij één van de ex-echtgenoten. Deze persoon is niet in staat om het verdriet en/of afwijzing te verwerken en blijft steken in woede. Zo erg dat deze persoon niet in staat is om de kinderen voorop te stellen maar juist kinderen inzet en daarmee de kinderen zwaar beschadigd. Zo erg dat de kinderen worden belemmerd in hun sociaal emotionele ontwikkeling. Dit heeft levenslange psychische gevolgen.
Simpel gezegd, weldenkende mensen doen dit hun kinderen niet aan. En nog verder, weldenkende families doen dit hun kleinkinderen, neefjes en nichtjes niet aan. Het is een generationeel probleem waarvan de kinderen het slachtoffer zijn. Zwaar generationeel trauma is de oorzaak. En juist het Nederlandse systeem faciliteert dit.
Het huidige Nederlandse systeem zorgt ervoor dat een niet weldenkende ouder een platform wordt gegeven om kinderen in te zetten in een echtscheidingsstrijd.
Er wordt aangestuurd op de wensgedachte dat ouders goed met elkaar overweg moeten kunnen om co-ouderschap te hebben. In 90% van de gevallen wordt een vader na langslepende procedures geheel buitenspel gezet. Doordat het systeem toestaat dat gerechtelijke uitspraken zonder consequentie niet gevolgd hoeven worden, krijgen niet-welwillende ouders de mogelijkheid om kinderen iedere dag weer een “lepeltje” gif toe te dienen over hoe slecht de andere ouder wel niet is.
Voor de meeste kinderen is deze druk niet te verwerken en daarom wijzen ze de andere ouder af om rust te krijgen. Ook de familie (opa, oma, ooms, tantes, neefjes nichtjes) worden volledig afgewezen. Dit is een zware vorm van kindermishandeling waarbij het systeem wel weet wat de oorzaak is maar dit weigert te benoemen.
De welwillende ouder is ten einde raad omdat deze zijn kinderen niet kan beschermen en juridisch buitenspel wordt gezet. Deze ouder lijkt dan strijdend omdat deze strijd voor een gezonde jeugd en behoud van omgang met zijn/haar kinderen. Deze ouder wil niet strijden met de andere ouder. Maar juist dat wordt door het systeem zo beoordeeld.
Het gemene is dat het systeem categories spreekt over "de ouders" en daarmee wordt de strijd instant gehouden en gaan kinderen eraan onderdoor. Er is een ziekelijk trend dat rechters nu zelfs kinderen van 8 jaar willen spreken in geval van hoog conflict scheidingen. Men moet weten dat een kind niet gek is en ook wel weet dat er een oordeel wordt gevraagd welke ouder de boventoon moet voeren of de betere ouder is. Dit institutionaliseert dat een kind moet kiezen en dat is zware geestelijke mishandeling.
Familierechters geven hiermee ook impliciet aan dat ze niet vertrouwen op de Raad voor de Kinderbescherming en Jeugdbescherming. Ook deze veinzen zich in hulpeloosheid. Echter zij weten dondersgoed dat er persoonlijkheidsproblematiek speelt die dit veroorzaakt. Kortom, het gaat hen niet om het beschermen van kinderen anders zou je dit anders aanpakken.
Vergeet niet dat er meer dan €3 miljard omgaat in jeugdbescherming en dat meer dan 50% van de "werkzaamheden" bestaat uit dit soort zaken. Ik weet na jaren intensief appelleren op deze weldenkendheid dat het systeem hier niet aan mee wil werken en zelf intensief tegenwerkt.
Ondertussen zijn er ieder jaar weer +/-15.000 kinderen die dit aangedaan wordt en welwillende ouders die geestelijk en financieel naar de afgrond worden gedreven.
De oplossing is het niet volgen van een omgangsuitspraak van de rechter met drang en dwang uit te spreken om kinderen te beschermen. Hierbij moet je denken aan verandering van hoofdverblijfplaats en tijdelijk contactverbod met de verstotende ouder. Deze ouder zou op deze wijze gedwongen moeten worden om psychologische hulp te zoeken. Dit zou ook die ouder helpen want verstoting vindt plaats vanuit eigen trauma.
Die niet verstotende ouder is vrijwel altijd iemand die het belang inziet van het feit dat een kind nooit één van de ouders mag verloochenen. Die heeft dus ook belang bij het welzijn van deze ouder maar moet verlost worden uit de ex-partner mishandeling via de kinderen.
Dit zou breed gedragen moeten worden.
Ik hoop dat u hier in de toekomst nog meer aandacht aan besteedt.
Met vriendelijke groet,
XXXXXXXXX
P.S. Bijgaand vindt u een artikel dat e.e.a. zeer goed beschrijft.
Regel alimentatie en zorgverdeling vóór de scheiding als je elkaar het beste gunt
COLUMN SASKIA NOORT | Saskia Noort schrijft wekelijks over nieuws dat haar raakt. De schrijfster hekelt misdadige vechtscheidingen.
Saskia Noort < 27-06-20, 16:00 Laatste update: 16:18
(bron: AD.nl)
Ik ben nogal nerveus dezer dagen, omdat mijn nieuwe thriller Bonuskind net in de winkel ligt. En dan is er nogal wat om nerveus over te zijn. Over recensies, reacties, de mening van dierbaren. Maar daar wil ik het nu eigenlijk niet over hebben. Wel over de reden waarom ik Bonuskind heb geschreven. Over de 6000 kinderen die jaarlijks te maken hebben met ouders die in vechtscheiding liggen en de naar schatting 16.000 kinderen die ernstige last hebben van een scheiding die problematisch verloopt. Ouders die elkaar maar blijven beschadigen, ook al wonen ze niet meer bij elkaar, die kwaadspreken over de ander waar de kinderen bij zijn, of zelfs tegen de kinderen, die steeds maar weer vechten om geld, over omgangsregelingen, maar ook over de kleinste dingen als vergeten zwembroeken.
De coronacrisis heeft het hen vast niet makkelijker gemaakt vanwege de nieuwe regels die allerlei nieuwe aanleidingen tot conflict geven. Duizenden kinderen dus die voor het leven beschadigd raken, die een deel van hun leven voor de andere ouder moeten verzwijgen, die altijd op eieren lopen en non-stop in een loyaliteitsconflict verkeren.
,,Een echtscheiding is een vorm van kinderbeschadiging’’, zegt emeritus hoogleraar opvoedkunde Jo Hermanns in de Zembla-documentaire die mij zo raakte dat ik besloot deze thriller te schrijven vanuit het perspectief van een kind dat machteloos staat. Want kinderen hebben recht op liefdevolle ouders die er voor hen zijn en die in staat zijn hun conflicten op volwassen wijze op te lossen.
‘Criminal lawyers see bad people at their best, divorce lawyers see good people at their worst,’ is een quote uit de prachtige film Marriage Story, (te zien op Netflix) die de lading van vechtscheidende mensen zo mooi dekt. Goede mensen, die zich verliezen in een kansloze strijd, waar alleen advocaten rijker van worden. Het verbaast me iedere keer weer dat weldenkende stellen, die kranten lezen en dergelijke films en documentaires zien, zichzelf toch totaal verliezen als het op henzelf aankomt.
En dat kan een leven lang zo doorgaan. Ik ken iemand wiens vader en moeder elkaar nog steeds niet willen tegenkomen op verjaardagen van kleinkinderen. Als dit per ongeluk gebeurt, weigeren ze elkaar te groeten. De moeder heeft inmiddels terminale kanker en nog weigert haar ex-man de deur voor haar open te houden. Zo verdrietig. Zo zonde van de verloren jaren, de verspilde energie. Maar ook misdadig dit je kinderen en daarna kleinkinderen aan te doen.
Met het stijgen van het aantal echtscheidingen en dus ook vechtscheidingen, lijkt het mij een goed idee om de eventuele breuk, alimentatie en zorgverdeling al bij aanvang van het huwelijk (of samenlevingscontract) te regelen, wanneer de partners nog van elkaar houden en elkaar het beste gunnen. Opdat de scheiding niet meer voor de rechtbank hoeft te eindigen, maar bij een psycholoog die hen begeleidt met over rancune heen stappen en afscheid nemen. Om te voorkomen dat een gevecht over 25.000 euro niet eindigt met een advocatenrekening van 160.000 euro. Ook zou het te prijzen zijn als rancuneuze (schoon)ouders zich van bemoeienis zouden onthouden. Wees de liefste opa en oma, de liefste papa en mama, sta klaar en luister, maar houd je oordeel en emotie voor jezelf en je beste vrienden. Ga op boksen, dat helpt ook.