Het heeft geen zin om jezelf te verliezen in deze ellende, je hebt er alleen maar jezelf mee.

Daarbij speel jij je ex in de kaart. Die kan naar jouw kinderen en de instanties wijzen en roepen dat hij/zij het bij het rechte eind heeft.: ‘maar goed dat ik van die persoon af ben en jullie tegen hem/haar bescherm’.

Het heeft totaal geen zin om aan de grond te gaan zitten, eventueel zelfs op het minimum te gaan leven, opdat je ook gebruik kunt maken van een toegevoegde advocaat.

Lees op de website je in, met name het stuk over de rechtspraak en advocatuur. Maak gebruik van het systeem, als je het leuk speelt, kan je bijna alles zelf en bespaar jij jezelf een hoop kosten. Start niets zelf op of het moet het verkrijgen van gezamenlijk gezag zijn. Of een omgangsregeling, met dwangsom op papier. Liefst 2 verschillende zaken, focus! Houdt de rest zo ver mogelijk van je weg

Eerlijk zijn!

Begin bij jezelf, dat houdt in dat je eerlijk naar jezelf zal moeten kijken. Immers, de signalen van komende ouderverstoting zijn er al voordat de kinderen er zijn, laat staan als ze er zijn. Welk gedrag heb jij laten passeren, wat heb je niet willen zien, waar ben jij ingetrapt, hoe komt dat? Hoe ziet jouw jeugd eruit? Vanwaar die partnerkeuze, deze is nu wel de ouder van jouw kind?!

Wat is jouw rol, had je dit kunnen stoppen? Heb jezelf dingen gedaan, gezegd of wat dan ook, die net zo goed kolen op het vuur hebben gegooid? Erken dat en wellicht is dat ook iets waarvoor jij jouw excuses aan zou kunnen bieden, puur voor jouw aandeel, richting ex.

Erken het verdriet bij jouw kind. Erken de pijn. Geen enkel kind wil kiezen, toch heeft dat kind moeten kiezen en is jouw kind in een loyaliteitsconflict gekomen.

Wat heb je nagelaten? Niet opgevoed? Te veel geaccepteerd uit angst jouw kind definitief te verliezen? Afgekocht en was het nooit genoeg? Toch net zo goed negatief over die andere ouder in bij zijn van de kinderen gesproken? Uitgehoord? Of door spanningen onredelijk geweest? Jouw ex de hand boven het hoofd gehouden, terwijl het kind heus wel aanvoelt dat er iets niet klopt?

In 1 keer vertrokken omdat voor jou de maat vol was, jouw kind daar achterlatend? In 1 keer moest ik volwassen worden en was mijn jeugd voorbij, vertelde een boze jongedame mij, terwijl ze haar moeder keihard afwees! Gek genoeg kon ik die jongedame goed begrijpen.

Wat doe jij om in het leven van jouw kind te zijn? Verlies jij je in de strijd? Ben jij druk met het bevechten van instanties, terwijl jouw kind via-via signalen afgeeft behoefte aan jou te hebben?

Durf je dan werkelijk te roepen dat jouw kind je wel op afstand ziet, als je door de school loopt omdat je in een ouderclubje zit? Maar loop je dan niet naar jouw kind om die even vast te pakken en te zeggen dat je van haar/hem houdt? Welk signaal geef jij af?

Blijf jij derden inzetten met het idee dat zij wel even jouw ex op zijn/haar nummer zullen zetten, voorbijgaand aan het feit dat zo jouw kind onnodig extra belast wordt? Bevraagd wordt door handelingsonbekwame professionals?

Pak jouw verantwoordelijkheid

Pak jouw verantwoordelijkheid, maar puur en alleen jouw aandeel en hoe ouder het kind hoe duidelijker jij mag zijn.

Stel grenzen, voed op.

Zo heb je kinderen die de ouders uitspelen. Drama’s bij de overdracht, maar zodra die andere ouder weg is, verandert dat gedrag meteen. Accepteer dat niet. Benoem het en zeg dat dit voor niemand goed is. Accepteer geen liegen en bedriegen.

Gemene berichtjes via Whatsapp? Meteen handelen. Desnoods uit de klas halen. Wat maak jij me nou? Een opvoed momentje…Zegt de school, de politie dat dit niet mag? Waar bemoeien zij zich mee? Als jij drugs op hun slaapkamer had gevonden en dan verhaal was gaan halen, had iedereen geapplaudisseerd…

Persoonlijke ontwikkeling

Een paar korte tips m.b.t. jouw persoonlijke ontwikkeling, want als het goed is, kom jij hier sterker uit:

Ga bloggen. Knip het in stukjes en ga schrijven. Niet met naam en toenaam, maar vertel over jouw 1e ontmoeting met jouw ex, tot nu toe. Wellicht ook wat je per keer hebt laten gebeuren en wat je met de kennis van nu anders zou hebben gedaan.

Sluit een contract af met jezelf. Omschrijf eens wie je bent, wie jij denkt te zijn. Wat is jouw rol als ouder, als partner, als vriend(in) als werknemer, als kind van, als vrijwilliger, als teamlid, als werkgever, als…. Sta eens stil bij hoeveel rollen jij hebt en vervult, hoe wil jij zijn in die rol?

Het mooie van zo’n contract met jezelf is dat dit heel versterkend voor jezelf werkt.

Komt iemand naar je toe en heeft die commentaar op jou, leg je die opmerking langs jouw contract. Dan heb je 2 opties; of je zegt, sorry, staat niet in mijn contract, ik kan er niets mee, maar goed waarvan acte. Of je bedankt en zegt dat je blij bent dat die persoon het bespreekbaar hebt gemaakt. Zo wil je immers niet handelen volgens jouw contract .

Maak een visionposter!

Ontzettend leuk om te doen. Dat kan je in je eentje, voor jezelf, maar maak er eens 1 met jouw nieuwe partner of met jouw kind(eren) en hang hem op een centrale plek. Kijk er regelmatig naar. Zijn onze doelen bereikt, doen we nog wat we hebben afgesproken?

Hoe? Je pakt een stapel bladen en zet de wekker voor een half uur. Scheuren maar, alles wat je aanspreekt. Teksten, foto’s, leef je uit.

Al die knipsels gaan op de stapel. Na een half uur pak je een groot vel papier en ga je samen door die stapel heen. Wat komt op dat papier, waar? En welke niet? Waarom niet? Prachtige gesprekken levert dit op.

Voor jezelf, mocht je er behoefte aan hebben, therapie? Er is maar heel weinig. Zelf heb ik aardig wat gehad aan PRI (Ingeborg Bosch is zeer gerenommeerd, google maar) . Familieopstellingen? Groepssessies met betrekking tot persoonlijke ontwikkelingen zoals NLP, maar pas op dat jij jezelf geen trucjes aanleert (iets waar narcisten erg goed in zijn, vandaar het groepsgebeuren, opdat anderen daardoorheen prikken) . Een enkele coach? Rouwverwerking?

De sleutel

Besef dat de sleutel in jezelf zit! Je mag dan de weg naar het slot kwijt zijn, je mag dan verdwaald zijn, je zult zelf weer naar dat slot moeten. Misschien met hulp door mensen, maar uiteindelijk zal jijzelf die sleutel in dat slot moeten steken.

Stop met wijzen, kijk naar jouw hand, als je dat doet… er wijzen heel wat vingers terug.

Sta op, begin bij jezelf en werk dan zelf naar contact toe.