Herken Ouderverstoting raadt ouders aan zelf de pleitnota te schrijven en als het kan deze zelf voor te lezen in de rechtbank. Dat kan en mag niet geweigerd worden, mits je aan het begin van de zitting aangeeft dat jij dus een pleitnota bij je hebt. In meervoud, getypt. Één voor de griffie, één voor de rechter, één voor de (advocaat van) de tegenpartij. En natuurlijk heb je er één bij je om voor te lezen. Zelf schrijven dus en oefenen, daar het voorlezen niet langer dan tien minuten in beslag mag nemen.

Voordeel is dat je met een pleitnota 'iedereen' overvalt, omdat dit niet bij de van te voren ingediende stukken zit, dus de reactie van jouw ex en diens eventuele advocaat en bijvoorbeeld de raad of Jeugdbescherming zal op dat moment gegeven moeten worden. Een ander voordeel is dat jij van te voren jouw gedachten en verzoeken op een rij kan zetten. Nog een groot voordeel is het feit dat dit jouw eigen woorden zijn, dus wat jij ervaart en denkt, wat meer indruk zal maken.

Doordat jij zelf schrijft, pak je ook zelf de regie terug, het geeft jou een gevoel van autonoom handelen. Doordat jij zelf schrijft, bespaar jij heel veel geld, als je nog een advocaat hebt. Immers, die hoeft dus zich niet mee bezig te houden. Hooguit van te voren doorlezen, maar maak dus goede prijsafspraken en zorg ervoor dat de advocaat niet ‘per ongeluk’ deze pleitnota alsnog indient/per post als processtuk opstuurt.

Een pleitnota mag dus bij elke rechtszaak voorgelezen worden, maar deze spitsen we nu toe op het verkrijgen/ behouden van gezag en omgang met jouw kind, dus aangaande ouderverstoting.Heb een iPad of laptop bij je met foto’s van jouw kind, liefst ook waar jij erbij op staat. Zet dit bij je neer richting de rechter, opdat deze ziet dat het om jouw kind (van vlees en bloed) gaat. 

Wat kan je in de pleitnota zetten?

• 'Schuin getypt' = de teksten die je zou kunnen verwerken.
• 'Normaal'/groen getypt' = begeleidend commentaar vanuit het perspectief van Herken Ouderverstoting. 

Je mag een USB inleveren, wat staat daarop: jouw tijdlijn met feiten. Wetenschappelijke onderzoeken, alles waarnaar je refereert in de pleitnota. 

Ten eerste de formaliteiten:

Notitie van hetgeen mondeling naar voren wordt gebracht door ……… tijdens de terechtzitting betreffende …………………

Datum: …………

Edelachtbare(n),

Graag breng ik als ouder van …………… het volgende naar voren. Gezien de Procesreglementen besef ik dat ik zo compact mogelijk moet zijn en een maximaal spreektijd heb.

Deze minuten zijn zeer bepalend voor ons kind (X) en mijzelf, vader/moeder van X.

Heb het dus over ‘ons kind, van jullie gezamenlijk; daarmee erken je dus jouw ex als vader/moeder… Ga niet mee in het diskwalificeren. Dat houdt echter niet in dat je fout gedrag moet verdedigen.

Wijzend op de iPad: U ziet: er was sprake van een fijn gezin!

Advies: neem pakweg zes goede 'herinneringsfoto’s' mee in meervoud en deel die uit aan griffier, voorzitter en wederpartij. Een iPad is onhandig.

Wij, als partners, zijn/gaan nu uit elkaar; het is niet fijn maar kennelijk was het onvermijdelijk.

Vooropstaat dat wij samen ouders van X zijn en blijven. Het is in dat verband goed om naar de toekomst te kijken; dat is met name in het belang van X , ons kind uit en in liefde geboren en die liefde is buiten elke twijfel!

Mijn ouderschap stond blijkbaar voor deze scheiding niet ter discussie, derhalve is het bitter teleurstellend dat ik hier voor u sta en bij u moet pleiten om mijn ouderrol te kunnen blijven vervullen.

Stel je gaat zonder advocaat:

Ik sta hier heel bewust zonder advocaat voor u. Ik heb mij grondig ingelezen en georiënteerd.

Voortschrijdend inzicht noodzaakt mij u erop te attenderen dat een advocaat in combinatie met het toernooimodel binnen het familierecht, onze kind(eren) en mij niet helpen.

Ik wijs op het actuele rapport ‘Scheiden zonder Schade’ dat u vast kent. Het toernooimodel, waarbij ouders feitelijk gedwongen worden elkaar juridisch te bevechten, te diskwalificeren, creëert winnaars en verliezers, waarbij men zich kan afvragen waarom er winnaars moeten zijn bij een scheiding? En wie zijn dan de verliezers? Het is een onomstotelijk feit dat ouders die blijven procederen om de kinderen, uiteindelijk letterlijk en figuurlijk met lege handen komen te staan. De kinderen doet het in elk geval heel vaak zeker geen goed! En dat wil ik dus niet op mijn geweten hebben, daar ik uit wetenschappelijke studies weet dat dit ten koste gaat van de sociale, emotionele en identiteitsontwikkeling van mijn kind.

Ik maak gebruik van dit recht tot een pleitnota vanwege mijn grondwettelijke zorgplicht (BW1: 247, art. 8 EVRM, art. 5, 8 en 24 IVRK) verder als GZ aangegeven) als ouder naar ons kind/naam kind.

Ook al mag je geen extra processtukken indienen, het staat jou vrij om een USB stick bij je te hebben waar je ook deze pleitnota op hebt staan, als mede ook extra informatie, zoals wetenschappelijke rapporten die jouw pleitnota ondersteunen. Maar vergeet ook zeker niet een tijdlijn op die USB stick te zetten. 

Naast deze pleitnota overhandig ik u een usb met daarop de gegevens die zijn gebruikt om mijn pleitnota te onderbouwen (Rv art.810a). 

Dit vanuit het recht wat ik verleen uit artikel 21 van het wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering: Ik ben verplicht de voor de beslissing van belang zijnde feiten volledig en naar waarheid aan te voeren.

Op basis van dit artikel meen ik ook te kunnen stellen dat u een onderzoeksplicht/ plicht tot handhaven heeft, als ik aangeef dat de zaak anders is dan naam ex en/of jeugdbescherming en/of RvdK vermeldt (Jeugdwet artikel 3.3), maar meer ook in Awb art. 3.2 en het kader van Zorgvuldigheid. Hier (Jw art 3.3.) beoogt de wetgever met name waarheidsvinding in wetenschappelijke zin. Dit past ook in het schrijven van 13 april 2016 waarin de Minister van Veiligheid en Justitie aan de Tweede Kamer benadrukt: “Verantwoord omgaan met waarheidsvinding is cruciaal voor de onderbouwing van de ingrijpende en vaak complexe beslissingen die professionals moeten nemen ten aanzien van kinderen en ouders.”

Nu kan je twee kanten op, je kunt of meteen zeggen dat je er klaar mee bent, dat je al die onderzoeken en dus ook het belasten van de kinderen niet meer aan wilt gaan. Immers; ook jij hebt voortschrijdend inzicht en wat hebben al die interventies (een OTS, mediation, al die trajecten) jullie gebracht?!

Juist in het belang van onze kind(eren) geef ik aan dat het wat mij betreft de laatste keer is dat ik voor een familierechter kom te staan, om afhankelijk te moeten zijn van het Salomons oordeel, dat u velt. Ik wil ook niet meer achterom kijken en wil daar per vandaag een dikke streep onder zetten. Juist in het belang van mijn kind wil ik alles wat er tot nu toe gebeurd is, laten voor wat het is. We richten ons op de toekomst; in het belang van het kind

Ik voel mij verpletterd door de macht van de staat. In dit specifieke geval XXX (Jeugdbescherming/de Raad/het Openbaar Ministerie/de Rechtspraak, noem ze maar op wie jij allemaal hebt mogen ontmoeten), die de burger zouden moeten beschermen tegen onrecht. zorg/hulp zouden moeten verlenen.  Maar die zonder voldoende kennis van zaken een slecht afgewogen beslissing hebben genomen met vergaande gevolgen voor mijn persoonlijk leven en integriteit en dat van ons kind/naam kind. 

Het heeft mij diep geraakt dat alle instanties, die zeggen onder zoveel werkdruk te lijden, kennelijk wel de mankracht en tijd hadden om een in mijn ogen, verslagen te schrijven die mijn kind en mij geen goed doen. Ik vind dit onbegrijpelijk en onaanvaardbaar.

Maar vooral vind ik het stuitend, dat ook voortschrijdend inzicht bij deze instanties het verschil blijkbaar niet kan maken. Men blijft vasthouden aan een verkrampt verdedigen van een zogenaamd ijzeren gelijk. Ik word aangemerkt als strijdende ouder simpelweg als ik wijs op mijn grondwettelijke zorgplicht (BW1:247). 

Ik hoop dan ook dat de recent gepubliceerde wetenschappelijke verklaring (zie USB) omtrent het fenomeen ‘ouderverstoting’ het verschil gaat maken. Hierin wordt gesteld dat bekend is dat een kind onvoorwaardelijk houdt van beide ouders. Het kind bouwt in de meeste gevallen, als er sprake is van een gezinsleven vanaf de geboorte, met beide ouders een band op. Een band die door de eeuwen heen steeds meer kans heeft gezien zich te ontwikkelen. Als een kind in deze tijd het contact met een ouder verbreekt, is dit dus niet ‘zomaar’. Er kan dan slechts sprake zijn van incest, geweld, verwaarlozing of een pathogene opvoeding.

Bij deze laatste vorm wordt het kind door de ene ouder gedwongen een coalitie met hem of haar te vormen tegen de andere ouder. De loyaliteit van het kind aan beide ouders wordt rigoureus opgeëist door de ene ouder, ook wel de pathogene ouder genoemd. In de loop van dit proces gaat het kind zich emotioneel afsluiten voor, of zich zelfs keren tegen de andere ouder. Men kan dit zien als een overlevingsmechanisme van het kind, dat ervoor kiest om tenminste één ouder nabij te houden. Een kind is niet in staat dergelijke processen van een ouder te doorzien. Door zich actief tegen de andere ouder te keren, wordt er waarde gehecht aan zijn mening, terwijl de realiteit is dat het kind zijn beide ouders niet wil verliezen.

Pathogeen ouderschap of pathogene opvoeding leidt tot psychische kindermishandeling en ex-partnergeweld. Beide vormen van geweld zijn opgenomen in de DSM V, respectievelijk als V61.29 negatieve invloed van ouderlijke relatieproblemen op een kind, als V995.51 psychische mishandeling van een kind, en als V995.83 psychische mishandeling door een (ex) levenspartner.

Dan verzoek je om gezamenlijk gezag, parallel ouderschap en een zeer gedetailleerde omgangsregeling met een boete beding richting beide ouders, die omgezet kan worden in lijfsdwang als de boete 3 keer gevorderd is. Want van een kale kip kan je niet plukken, maar er zijn ook ouders die met een gerust hart die boete dan maar betalen, beiden leiden niet tot de omgang die in het belang is van jullie kind (sociale, emotionele en identiteitsontwikkeling). 

Gezag:

Ik vraag u met klem de wet toe te passen en de internationale verdragen (IRVK)te eerbiedigen.

Het Burgerlijk wetboek (BW1:247) geeft aan dat een kind recht heeft op beide ouders en dat een ouder het recht heeft, maar zeer zeker ook de plicht om voor het kind te zorgen.  De Wet maakt daar wel een uitzondering op; als een ouder de ontwikkeling van zijn kind in de weg staat zoals i.g.v. mishandeling of misbruik.

In het geval van X is dat niet aan de orde zoals door de stukken wordt bevestigd. 

Voor de sociale, emotionele en identiteitsontwikkeling van ons kind is het groot belang dat ik als gezaghebbende ouder in de gelegenheid ben om mijn ouderrol te vervullen. Het hebben van op zijn minst gezamenlijk gezag, borgt het betrokken zijn en blijven van mij als ouder in het leven van XXX.

Het is voor mij, als (niet-)gezaghebbende ouder, helaas niet makkelijk gebleken om aan informatie rondom mijn kind te komen, via school, het consultatiebureau, de huisarts, een eventuele specialist of therapeut. Ondanks het feit dat iedereen wel de verplichting heeft mij ook rechtstreeks te informeren als er iets belangrijks speelt in het leven van mijn kind(eren). Natuurlijk heeft mijn ex informatieplicht.

Liever ben ik daarvan niet afhankelijk. Het geeft alleen maar extra onrust, daar ik in de praktijk achter mijn ex aan moet lopen voor gewenste informatie. Elke keer weer! Laten wij die ruis wegnemen.

Het hebben van op zijn minst gezamenlijk gezag, is ook erg belangrijk om hoe dan ook een vinger aan de pols te houden. Zo is een abrupte verhuizing naar het buitenland e.d. geen optie. Maar ook het shoppen, het medicaliseren, het aflopen van therapeuten met de kinderen, het afvullen van hun rugzakjes, kan zo met gezond verstand een halt toe worden geroepen. Ja, door gezamenlijk gezag is mijn handtekening belangrijk en dat is maar goed ook. De maatschappij en u zouden het niet anders moeten willen. Het is niet verstandig alle ouderlijke verantwoording in de vorm van gezag bij 1 ouder neer te leggen.

Als er geen feitelijk bewijs is dat ik een ernstige bedreiging ben voor mijn kind, verwacht ik dat ik het gezag behoud/ verkrijg. 

Het hanteren van de zogenaamde klemcriterium om mij eventueel het gezag te ontnemen is ongrondwettelijk. Dit geldt ook voor het ontzeggen van omgang met mijn kind(eren) wegens de zogenaamde onrust die zou ontstaan als ik omgang met mijn kind(eren) zou hebben. Het is een niet onderbouwde stelling.(zie USB stick presentatie Tavecchio/Stams 10 nov 17)  Waar ik van mijn kant stel dat ik een stabiele factor ben; rust, reinheid en regelmaat bied ik mijn kind(eren).

Of je wilt nog 1 laatste slag slaan; maatwerk.

Hoe dan ook, moet er weer een onderzoek plaats vinden; dan is dit wel van groot belang om er voor de zorgen dat er in jouw pleitnota verzocht wordt om een goed onderzoek. Zeker al je al jaren bezig bent en de tijd er voor gezorgd heeft dat de ouderverstoting vat heeft gekregen of krijgt (tijd is onze grootste vijand)

En vergeet niet om de rechter te verzoeken dat tijdens het onderzoek gewoon omgang kan plaatsvinden: kaderen…

Onderzoek

In het kader van een eerlijk proces (art. 6 EVRM); Ik vraag u ons te onderzoeken (art.24 IVRK) aan de hand van de MASIC, methode u bekend (informatie op USB). Er is tot op heden geen wetenschappelijk betrouwbaar gevalideerd instrument tot onderzoek gebruikt en er is in het verlengde daarvan dan ook geen sprake van een betrouwbare diagnose die is gesteld. Om te ‘behandelen’ dan wel problemen op te lossen zal eerst onderzoek gedaan moeten worden, opdat de situatie voor ons kind op juistheid beoordeeld kan worden.

Zo lang bladzijde 25 van het rapport Scheiden zonder Schade niet is toegepast/uitgevoerd bij de jeugdhulpverlening en de Raad van Kinderbescherming, zo lang behoud ik mij het recht voor om juist in het belang van mijn kinderen, aan te geven niet mee te willen werken aan deze farce/negatieve ontwikkeling, handelingsverlegenheid en onbekwaamheid.

Ik pleit voor de MASIC, daar zal uit voortkomen of wij als ouders in staat zijn tot gezamenlijk overleg. In het geval dit niet zo is wens ik maatwerk en enkel nog gebruik te maken van de inzet van een klinisch psycholoog met de volgende aandachtsgebieden: de hechtingstheorie, de persoonlijkheidsstoornissen, het complex trauma en de familiesystemen. Ik verwijs u naar (USB Dr.Childress, en de Nederlandse wetenschappelijke verklaring) voor verdere onderbouwing voor mijn gemotiveerde keuze. Ik maak geen gebruik van de forensische psychologie, de kennis is namelijk aanwezig in de basis psychologie. Enkel een klinisch psycholoog laat ik de diagnose over onze levens, die XXX stellen.

OF kies uit de volgende zinnen; van belang zijn de woorden 'maatwerk', juiste 'diagnostiek' voordat men tot behandeling overgaat en het aanhalen van wetsartikelen: Rv art 810a, art 12 IVRK, IVRK art 19, art 24 IVRK.

Juist in het belang van mijn kinderen geef ik aan dat ik mijn kinderen niet langer extra wil belasten.

Laat ze kind zijn en vraag mijn kinderen niet om keuzes. Waarom mijn kinderen bevragen bij wie ze zich het fijnst voelen, terwijl wij weten dat de hersenen van kinderen nog niet zodanig volgroeid zijn, dat zij de consequenties van hun  keuzes kunnen overzien? Moeten mijn kinderen werkelijk nu al een mening hebben over volwassen keuzes? En wat is dan die stem van het kind? Weet u zeker dat die niet is ingefluisterd?

Het feit dat ik hier voor u sta, impliceert dat er al heel veel gebeurd is. Zo lang men niet weet wat oprecht de authentieke stem van het kind is, verzoek ik u naam kind niet te bevragen daar naam kind te veel onder druk staat en te jong is om de gevolgen van het gezegde te overzien.

Dus verzoek ik u om diagnostiek (Rv art.810a). De eventuele behandeling is er ook (USB– Dr. Childress, wetenschappelijke verklaring).

U kunt daar het verschil in maken, door nu in te grijpen (IVRK art.19). Alle hulp ( ook vanuit de rechtbank)  is tot nu toe contraproductief gebleken wat vooral te maken heeft met de scholing en ‘know how’ op verschillend vakgebied wat u is overhandigd door zgn. 'professionals' (mits er rapporten zijn die bij de rechtbank zijn ingediend). 

Een scheiding met één of twee pathogene ouders is gerelateerd aan een complex trauma wat ook die aandacht behoeft wil men het oplossen (Dr. Childress, Wetenschappelijke verklaring e.a. USB). Wij zijn misschien ex-partners maar samen ouders.

Degradeer mij niet tot ex-ouder zonder een wetenschappelijk betrouwbaar gevalideerde diagnose (Rv 810a).

U laat de ‘stem van het kind’ (art.12 IVRK) over aan klinisch psychologen (artikel 1:377aBW lid3- ontzeggen recht op omgang) die verstand hebben van eerdergenoemde aandachtsgebieden. Het is namelijk van zeer groot belang dat het authentieke kind gesproken wordt in situaties als deze (Bowlby, Beck, Minuchin). Daarnaast kan de stem van een opgroeidende niet doorslaggevend zijn omdat hij geen overzicht heeft in zijn latere belangen. Het dient dus diagnostisch beoordeeld te worden (art.24 IVRK). 

Ik laat deze beoordeling enkel over aan een wetenschappelijk gekwalificeerde klinisch psycholoog. U dient passende maatregelen te nemen uit plicht onze zoon te beschermen (art.19 IVRK) en ons kind heeft recht op de beste deskundigen (IVRK art.24).

Voor ons kind mag ik het allerhoogste vragen en kwaliteit verzoeken (Rv art.810a). Ik kan niet mee gaan in ‘hij zegt-zij zegt’ bewegingen tussen ouders en wil ons kind centraal stellen.

Mocht u werkelijk betwijfelen of het verantwoord is dat ik omgang met mijn kinderen zou mogen hebben, of dat er sprake zou kunnen zijn van een (komende ) high conflict/ complexe scheiding en u derhalve erop staat dat derden zich er mee gaan bemoeien, dan vraag ik, op advies van Prof. Mr M. Barendrecht van Hiil, om kwaliteit (Rv art 810a) en toon ik met deze pleitnota de moed, die wij ouders, dus blijkbaar moeten hebben.

Ik pleit voor het afnemen van de MASIC onder de voorwaarde dat de 180 vragen ook aan mijn ex, in gelijke neutrale setting worden gesteld. Beweringen van mishandeling behoren op feiten te worden onderzocht en behoren consequenties met zich mee te brengen, mochten de beweringen niet kloppen. Ook daarvoor zoek ik uw ondersteuning, daar u ook niet blij zou moeten zijn met het feit dat uw rechtszaal wordt misbruikt om één ouder uit te bannen.

Regie Rechter:

Mocht uit de MASIC naar voren komen dat er meer aan de hand is, dan verzoek ik u op basis van art 24 IVRK om het maatwerk middels klinische of trauma psychologie  Er zijn interessante pilots maar daar heb ik wel een verzoek bij; ik vraag u om de regierechter voor de komende jaren te blijven. Dat u persoonlijk dus betrokken blijft en zo ons volgt.

Dat de omgang tussen mij en de kinderen gedurende alles wat plaats zal vinden geborgd is door middel van het kaderen door u in de uitspraak

Dat u, als regie rechter  bewust bent van de gevolgen, de resultaten van de trajecten en dat u dus ook consequenties gaat verbinden aan frustrerend gedrag.

Hoe korter u door de bocht gaat, hoe minder kans ouderverstoting krijgt, hoe meer de veiligheid en het vertrouwen van de kinderen geborgd kan worden. En dáárom gaat het!

PAS OP: wat de rechtbank ook wil beslissen, omgang moet plaats blijven vinden; dat moet geborgd zijn en dat doe je met het woord KADEREN. 

Mocht u besluiten dat een onderzoek plaats moet vinden, dan verzoek ik u dit onderzoek zodanig te kaderen dat onderwijl/ondertussen omgang tussen de kinderen en mij plaats blijft vinden, daar een ouder op afstand, zonder regelmatig contact schadelijk is voor de sociale, emotionele en identiteitsontwikkeling van het kind kind (zie usb stick presentatie Tavecchio symposium). 

GEEN OTS, contra productieve trajecten, pilots of experimenten, laat staan UHP! Wel eventueel wijziging hoofdverblijfplaats

OTS/UHP

Een OTS/UHP schendt mijn grondrechten als ouder en bovenaan staat, eerst zal er duidelijkheid dienen te zijn in de oorsprong van de problemen. Er is niet wetenschappelijk onderbouwd onderzocht op dit moment. OTS en UHP zijn middelen en geen vormen van diagnostiek/onderzoek. Als ouders blijven wij ieder persoonlijk verantwoordelijk ook als er (af en toe) een gezinsvoogd in beeld is. Daarnaast heeft dit OTS/UHP grote impact op het kind terwijl de diagnose er niet mee gesteld wordt en er nog geen diagnose gesteld is om hiertoe over te gaan. Is dit in het belang van ons kind?

Ik ben op de hoogte van de inhoud van  raadsrapporten, van het voorschrijven van (verplichte) mediation, of trajecten zoals Kind uit de Knel of Ouderschap Blijft. Of erger, dat u onze kinderen onder toezicht stelt bij Jeugdzorg. Dit alles is contra productief en zeker bij complexe scheidingen. Het is onnodig traumatiserend voor mijn kind en voor mij. Waarom zou ik daaraan moeten meewerken? Aan kindermishandeling, en tegelijkertijd bloot moeten staan aan  ex-partner geweld? Waarom zou ik onze kinderen moeten laten gebruiken als pionnen door mijn ex, om daarmee mij te beschadigen? Zijn mijn kinderen een vorm van ruilmiddel of onderhandelingsmateriaal? Moeten mijn kinderen en ik gebruikt worden om de behoefte om aandacht bij mijn ex te bevredigen? 

Ik vraag u zeker ook de uitspraak gedaan door het gerechtshof van ’s- Hertogenbosch op 4 mei 2017 (ECLI:NL:GHSHE:2017:1923)  te betrekken in uw oordeelsvorming. Het kan dus wel op een juiste manier! Volg alstublieft het voorbeeld van dat Hof.

Geen verwijzing naar trajecten, zeker ook geen bemoeienis (meer) van jeugdzorg of andere jeugdhulpverleners, waardoor het rekken, trekken en het invullen van de behoefte om aandacht en drama bij de ex, niet meer wordt ingevuld.

Mocht mijn ex moeite hebben met het idee dat uitbanning/ ouderverstoting niet tot de opties behoren, dan zou u mijn ex kunnen adviseren voor zichzelf hulp te zoeken. Dan krijgt mijn ex alsnog haar/zijn behoefte om aandacht/drama ingevuld, maar worden mijn kinderen en zeker ik, daarvan gevrijwaard.

Wat beter is: wijziging hoofdverblijfplaats:

Stel een kind wordt seksueel misbruikt, fysiek mishandelt of verwaarloosd, laat u dan ook het kind in de bestaande situatie of haalt u het kind uit die situatie? Plaatst u het kind dan bij die ouder die zich hier niet schuldig aan maakt?  Hoe kan het dan zijn dat als een kind blootgesteld wordt aan psychische mishandeling (pathogeen ouderschap) wel in die mishandelende situatie moet verblijven en wij blootgesteld worden aan tijdrekkende trajecten of erger, dat ons kind gestraft wordt door ons kind te plaatsen bij wildvreemden (UHP) terwijl hier een liefdevolle/welwillende/capabele ouder voor u staat?!

Een kind is van nature, biologisch en evolutie technisch gezien, loyaal aan beide ouders. Een kind dat één ouder afwijst indiceert onherroepelijk dat er sprake is van pathogeen ouderschap. Derhalve wordt naam kind geestelijk mishandeld. Dat noodzaakt ingrijpen en ik verzoek u direct naam kind naar mij toe te wijzen. Mijn ex kan dan in een vrijwillig kader met zichzelf aan de slag. Ik zal het contact tussen ouder/ex en naam kind niet in de weg staan, mits mijn ex/naam ex haar ouderverstotendl praktijken staakt.

Het is duidelijk dat er sprake is van een omgangsobstructie vanuit vader/moeder (usb tijdlijn). Ik verzoek u om mijn kind per direct naar mij toe te wijzen en daarvoor refereer ik graag naar de brief van Vera Bergkamp(D66) waarin zij toegezegd kreeg dat in dit soort situaties het kind niet uit huis geplaatst dient te worden maar tijdelijk bij de andere ouder, in dit geval dus mij, om zo snel als mogelijk toe te werken naar contact met beide ouders.

Ik verzoek u om naam kind onder mijn verantwoordelijkheid te plaatsen totdat er uitslagen zijn in de voorgestelde onderzoeken in de vorm van maatwerk (art 19 IRVK).

Op deze manier kan naam kind in staat gesteld worden ongehinderd te werken aan de relatie met mij.

Na het onderzoek en het stellen van de diagnose kan passend in de behandeling zo snel mogelijk toegewerkt worden naar contact met beide ouders.

Gedurende het onderzoek is er in mijn perceptie (tijdelijk) geen ruimte tot contact tussen vader/moeder omdat er repercussies kunnen optreden vanuit vader/moeder richting naam kind. Ook zal anders mijn kind prooi blijven voor de lastercampagnes. Dit lijkt me niet in het belang van ons kind zijn/haar veiligheidsgevoelens.

Het contact met mij zal opgelegd dienen te worden aangezien naam kind de keuze om weer te willen verbinden met mij niet zelf zal maken omdat naam kind diep van binnen weet dat hij/zij daarvoor het contact met zijn vader/moeder/andere ouder/verstotende ouder verspeeld/ onder druk komt te staan. Ons kind zit klem.

Waarom een rechter omgang/contact niet mag/kan ontzeggen. Van belang zijn de wetsartikelen art 3 IVRK, art 8 EVRM en uiteraard BW art 1:247. 

Naam kind heeft 'recht op contact met beide ouders' volgens de wet en de ‘tenzij’ moet bewezen zijn.

Er ligt geen wetenschappelijk bewezen reden dat ik persoonlijk de ontwikkeling van naam kind in de weg sta en waarom naam geen contact zou moeten hebben met mij.

Ik beroep mij op de sociaal emotionele identiteitsontwikkeling van XXX.

Juist uit compassie en empathie voor naam kind/ons kind (art. 3 IVRK), zet u mij niet buitenspel, maar helpt u mee aan het behouden van contact/ contact herstel en bant u mij derhalve niet uit. U weet immers wat een kind nodig heeft in zijn ontwikkeling (IVRK).

Het is in beginsel niet aan de overheid om invulling te geven aan de opvoeding (art. 8 EVRM). Deze taak ligt bij ouders, verdelen zorg en opvoedingstaken (1:247 BW). Zeker niet als daar geen bewezen grond voor is,  is het geen bewijs dat ik in deze situatie ongeschikt zou zijn als opvoeder voor ons kind.

Voortkomend uit het art. 8 EVRM – family life.

Heeft u onvoldoende onderbouwing dan is het misdadig te noemen om ons kind bij mij weg te houden, een vader/moeder die aangeeft graag contact te wensen, liefdevol beschikbaar is en haar/zijn zorgtaak (BW1:247) serieus neemt en heeft genomen sinds de geboorte XXX. Het is mijn plicht mij hiertegen te verzetten als ouder. 

Het huidige beleid; de z.g. Koninklijke weg, het ontzeggen van omgang omwille van de z.g. rust voor kinderen, is vrijwel steeds een te magere motivering welke desastreus voor de identiteitsontwikkeling van kinderen is. Dit is recent wetenschappelijk aangetoond en ik verwijs u naar het rapport van Prof. Richard Warshak, medeondertekend door 110 internationale wetenschappers, alle experts in dit veld.

Sterker nog, hoe jonger de kinderen, hoe frequenter er omgang hoort de zijn, juist in het belang van de hechting van de kinderen. Hun basis behoeften zijn veiligheid en vertrouwen en ik wil en kan mijn kinderen dat zeker bieden.

Hoe langer ik word weggehouden bij mijn kinderen, hoe moeilijker het wordt die veiligheid en het vertrouwen te borgen. Hoe moeilijker het is om mijn ouderrol te vervullen. U kunt mij  dan wijzen op de lotsverbondenheid en oordelen dat het kind het nu zo gewend is.

Maar er zijn nu dus genoeg onderzoeken die aantonen dat een eventuele afwezigheid van mij, op de lange termijn desastreuze gevolgen zal hebben voor mijn kind en uiteindelijk ook de maatschappij.

Een kind weghouden van een andere ouder, het uitbannen van niet alleen hun vader of moeder maar ook opa/oma, halfbroertjes/zusjes, rest familie en vrienden van één kant, zonder dat daar een feitelijk bewezen bedreiging van de andere kant tegenover staat, is aantoonbaar zeer schadelijk voor de identiteitsontwikkeling en is een vorm van kindermishandeling. Het zijn de rode vlaggen die uiteindelijk leiden tot ouderverstoting hetgeen verschrikkelijk voor kind en ouder is.

Sinds 1 maart 2009 is de 'Wet bevordering voortgezet ouderschap en zorgvuldige scheiding' van kracht.

Deze ‘wet’ heeft de rechtspraak eigen richtlijnen/ klemcriteria te gaan hanteren. Voor ouders zoals ik, is dat erg lastig en vervelend want het biedt onzekerheid!

Als u overigens goed zou doorvragen waaruit die gestelde onrust dan bestaat, of voor wie het nu werkelijk onrustig is, of wie nu eigenlijk die onrust creëert, dan komen we toch echt uit bij degene die mij blijkbaar geen ouderrol meer gunt.

In dit verband wijs ik op de uitkomst van het congres 'waarheidsvinding in de justitiële jeugdketen' van 10 november 2017 en het rapport 'Scheiden zonder Schade', waaraan ook de rechtspraak actief heeft meegewerkt, waarbij helder wordt gesteld dat het van groot belang is voor het kind dat omgang tussen ouder en kind geborgd is.

Herstel contact; van belang zijn: IVRK art.3 lid 2, IVRK art 9 lid 3, IVRK art 19, IVRK art 24. 

Art 8 EVRM family life

In plaats van nu moedwillig afgezonderd leven van mij, zal het mijn kind rust geven, als het kind mij leert kennen/kent en daardoor het negatieve beeld over mij kan herzien.

Vanuit mijn verbinding met ons kind, voel en weet ik dat hij/zij mij niet oprecht afwijst. Het is om die reden dat ik u verzoek dit herstel tot contact (IVRK art.3 lid 2, IVRK art.9 lid 3, IVRK art.19, IVRK art.24) op te leggen opdat naam kind de toestemming heeft tot het maken van deze verbinding. U hebt als taak bescherming (IVRK art.19) te bieden en dat is waarom ik verzoek dit ten uitvoer te brengen.

Redenen voor **** tot (her)verbinden: 

• Emotionele uitsluiting is nooit geschikte remedie voor interpersoonlijke conflicten (vitale ouder/ kindrelatie)
• Kind kan geen gezond zelfrespect ontwikkelen als hij de ouder waarneemt als slecht, beledigend, liefdeloos.
• Als kind zich onbemind voelt door een ouder dan zal het kind zich in het algemeen niet geliefd voelen
• De cognitieve stabiliteit wordt op het spel gezet door mispercepties en misvattingen over de afgewezen ouder door de breuk met de realiteitsverlies in de diepste vorm
• Een liefhebbende ouder verwerpen is anti-instinctief – dat kan alleen met het opzetten van een waanstelsel om het afwijzen te rechtvaardigen
• Kind leeft onder een wolk van angst – door slip of de tong die de ware liefdevolle gevoelens en behoeften onthult naar de afgewezen ouder – ‘situatie-veroorzaakte-angst”
• Gevoelens van schuld naar afgewezen ouder: Nu zijn er nog kansen om te herstellen – niet zover laten komen dat hij er zijn hele leven mee blijft zitten
• Emotionele gat in het kind dat is ontstaan vaak opgevuld met negativiteit

Derhalve verzoek ik u het volgende voor ons kind meteen in gang te zetten onder begeleiding van een klinisch psycholoog:

• Oplossing voor de weerstand in ons kind:– hulp bij het helen van het splitsen waar hij/zij mee kampt
• Leren ambivalente gevoelens te tolereren en veerkracht te ontwikkelen
• Ondersteuning om de schade te verzachten die naam kind  is aangedaan door te moeten kiezen voor vader/moeder als gevolg van zijn opgelegde loyaliteitsconflict
• Corrigeren van de vervormde informatie over mij. Dit in het belang van zijn ontwikkeling
• Leven in een gezinsproces waarbij naam kind ondersteund moet worden om uitdrukking te geven aan zijn echte gevoelens (authentiek)
• In de erkenning dat geen enkele ouder perfect is zal er ruimte moeten zijn voor de niet-beïnvloede percepties en overtuigingen van naam kind met mij – samen werken naar een oplossing hierin

Wat dan wel? Denk in oplossingen:

Klem criterium te moeten communiceren is niet meer dan dat; een klem criterium! Dus als dat een probleem is dan om parallel ouderschap vragen; een schot tussen jullie beiden! Bijkomend groot voordeel is dat als parallel ouderschap wordt uitgesproken jullie ook niet meer naar trajecten kunnen… (Ah, zie hier de reden waarom parallel ouderschap niet wordt omarmt door de 'professionals', er valt niets meer aan jullie te verdienen). 

U mag zich afvragen wat mijn ex motiveert om aan ouderverstoting te doen, ik doe dat niet meer.

Eerlijk gezegd vind ik het ook totaal niet relevant met betrekking tot het werkelijke belang van onze kinderen. Wij zijn immers ex-partner, maar blijven samen ouder! Voor altijd, daar kan mijn ex niets aan veranderen. Ik beroep mij op mijn grondwettelijke zorgplicht (BW1:247) en zie graag dat er werkelijk rust komt in ons leven; zet een groot schot tussen ons; parallel ouderschap (zie USB) waardoor het klemcriterium 'communiceren' geen reden meer is om mijn kinderen mij als ouder te ontzeggen, wat immers geen recht doet aan de internationale verdragen, Family life, (art. 8 EVRM).

Mocht mijn ex toch moeite hebben om met mij te communiceren, dan vraag ik u naar de alternatieven te kijken. Als elkaar aankijken en een fatsoenlijk gesprek over te kinderen te veel gevraagd is, laten we dan dit ook niet zo aangaan. Afgezien van het gezamenlijk gezag, wat mij in staat stelt zelf aan de nodige informatie te komen om zelf mijn verantwoordelijkheid te nemen, kunt u altijd nog denken aan parallel ouderschap. Eventueel, maar liever niet, de wissel op neutraal terrein. Dat is niet wenselijk, maar alles beter dan de overdracht aan te wenden als excuus om het dan maar helemaal niet te doen. Met een schrift of een whattsapp groep waarbij wij enkel informatie met betrekking tot de kinderen delen.

Ik verwijs u naar uw collega rechter C van Leuven, Hof ’s-Hertogenbosch en diverse uitspraken.

Vraag/verzoek om een hele duidelijke omgangsregeling/goede afspraken op papier, opdat er geen ruis meer kan zijn:

Ik verzoek u om het volgende uit te spreken, naar beide ouders gelijkwaardig toe.

Hoe helderder u in uw uitspraak bent, hoe minder ruis.

Een omgangsregeling in detail. Ik vraag u heel helder met dagen en tijden te komen, waarbij de ouder die aan de beurt is voor het kind te zorgen, het kind haalt mocht het kind niet in staat zijn op eigen gelegenheid naar die ouder toe te komen. Waarbij u dus rekening houdt met een gelijkwaardige inspanning. Ik vraag u dus nu al om een gelijkwaardige verdeling van de vakantieweken, waarbij u ook aangeeft dat het de ene kerst bij mijn ex zal zijn en de volgende bij mij. Ik verzoek u zelfs om een exacte verdeling van alle vakantie weken, bijvoorbeeld in de ven jaren de 1e 3 vakantieweken in de zomer bij mij, het oven jaar bij mijn ex-partner/ moeder/vader van XXX. 

Ik verzoek u om een omgangsregeling in detail uit te spreken, waarbij aan alles is gedacht, opdat elke vorm van ruis uit de weg wordt gegaan.

Zeker niet vergeten, daar hier helaas te vaak extra over geprocedeerd moet worden, denk aan bruiloften of begrafenissen in de familie. 

Dat, als er speciale omstandigheden zijn, het kind daarbij betrokken kan zijn/ aan deel kan nemen. Denk aan bijvoorbeeld het overlijden van een familielid of juist een jubileum. 

Ook heel belangrijk en standaard op laten nemen in de beschikking; dat jij natuurlijk ook langs de lijn mag staan als jouw kind sport of bij een diploma uitreiking bijvoorbeeld:

Dat beide ouders natuurlijk gerechtigd zijn aanwezig te zijn bij speciale gelegenheden van het kind; denk aan een diploma uitreiking of uitzoeken van een school, ook al is het niet de ‘beurt’ van een ouder (te idioot voor woorden dat zo iets überhaupt te discussie staat!). Maar ook het bekijken van bijvoorbeeld de sportprestaties van XXX. 

Een lastige, deze zin gaat niet op bij parallel ouderschap, maar doet wel recht aan de 12+ leeftijd. Als de omgang maar uitgesproken is, dan regel jij het verder zelf wel, daar jij immers werkt aan de relatie met jouw kind:

Ik vraag u expliciet om een minimale omgangsregeling op papier. Een omgangsregeling die wij samen, mijn ex en ik, te allen tijde in goed overleg kunnen uitbreiden, zeker als de kinderen ouder worden en andere behoeften zullen hebben in de vorm van het contact.

Om te borgen dat de beschikking nog van enige waarde is, wordt nageleefd raadt Herken Ouderverstoting jou aan om een boetebeding mogelijkheid tot een lijfsdwang op te laten nemen.

Edelachtbare om te borgen dat de door u uitgesproken regeling ook wordt nageleefd verzoek ik u om het volgende:

Tot slot, Edelachtbare doe ik een dringend beroep op uw afgebakende expertise. 

Een dwangsom naar beide partijen toe, die dus de ouder raakt die uw uitspraak negeert.

Dat die dwangsom omgezet kan worden in lijfsdwang mochten er geen financiële middelen (meer) zijn. Of bijvoorbeeld dat er juist genoeg financiële middelen zijn en een dwangsom geen indruk maakt. Bijvoorbeeld, 3 keer niet naleven van de beschikking? Lijfsdwang.

Ik vraag u aan uw uitspraak, een boetebeding te koppelen, die omgezet kan worden in lijfsdwang mocht 1 van beide ouders zich niet aan uw uitspraak willen houden.

Ik vraag u een dwangsom op te leggen voor niet nakomen of obstrueren van de omgang of overige uitspraken die u uitspreekt over ons kind, aan beide ouders. Overgaan tot lijfsdwang daarbij inbegrepen.

U neemt bij voorkeur in de beschikking, naast de dwangsom op, dat bij niet nakomen van de omgang meteen de Politie ingeschakeld kan worden, artikel 279 Wetboek Strafrecht als ook artikel 300 Wetboek Strafrecht en dat de politie met de sterke arm ons kind volgens omgang kan plaatsen waar de omgang is op dat moment. Dit zoals het programma scheiden zonder schade voorstaat. Dit neemt u specifiek op omdat artikel 812 lid 1 Wetboek Burgerlijke Rechtsvordering niet geldt in scheidingszaken. U doet dit voor ons kind, omdat gebleken is uit vele onderzoeken dat juist ‘tijd’ in deze kwestie van negatieve invloed is (Tavecchio, De Ruiter). Elke nieuwe civiele procedure is tijdrovend en per definitie slecht voor onze in ontwikkeling zijnde zoon.

Ik verzoek u dat u uw beschikking zo inricht dat er geen hoger beroep nodig is, dat zou ik onberispelijk en integer van u vinden. Beloont u de vader in zijn daden dan werkt u mee aan kindermishandeling (+ ex-partnergeweld) met alle gevolgen van dien.

Ik zeg u toe dat ik elke overdracht, vorm van contact, in bijzijn van de kinderen zal opnemen. Dit om te vrijwaren dat er scenes ontstaan of scheldpartijen in bijzijn van de kinderen.

Afrondend kan je dit nog vermelden; je staat er toch en geloof ons, je hebt eigenlijk niets meer te verliezen:

Afrondend wil ik dit nog aan u kwijt, verwijzend naar de wetenschappelijke verklaring (zie USB) Attachment-based Parental Alienation (AB-PA) is geen omgangskwestie, dat AB-PA zich uit in een omgangskwestie is mogelijk, maar er ligt een andere oorzaak aan ten grondslag (Trauma, Hechting, Persoonlijkheidsstoornis en Familiesystemen). Uw collega Mevrouw Beckers (Hof Amsterdam) is op de hoogte van de nieuwste ontwikkelingen en heeft u daarover geïnformeerd. Namelijk dat de inzichten van Dr. Childress meegenomen worden in de verandertrajecten in complexe scheidingen (maart 2019).

Vanuit IVRK geef ik u mee dat het niet goed is voor naam kind dat hij/zij gescheiden wordt van XXXXXX (noem maar op., broers, zussen, half broers/zussen/stief broers/zussen) en het gehele family-life (art.8 EVRM). Omgekeerd spelen er ook belangen van de familie, het is immers een familiesysteem. U mag weten dat de afgelopen maanden/ jaren/weken etc van impact zijn geweest op het gehele familie-systeem waarbij iedere volwassene verantwoordelijk is voor zijn eigen trauma gevoeligheden maar kijkend naar mijn familie/gezin, wil ik u meegeven dat u strepen door meerdere levens zet door deze situatie zoals deze nu is te laten bestaan.

En dan maar afsluiten:

Op basis van bovengenoemde hoop ik u mijn zienswijze hierover onderbouwd te hebben gegeven en daarnaast hoop ik u ook suggesties gedaan te hebben naar een oplossing.

Ik dank u voor uw aandacht.

Jouw naam……

Op de USB komen te staan:

Uitleg parallel ouderschap: Parallel Ouderschap

De Wetenschappelijke verklaring: 

Uitleg MASIC: Masic Methode

Jouw tijdlijn: Tijdlijn aanleggen

PDF Vera bergkamp (bij dreigende UHP) 

Rapport scheiden zonder schade: 

Brief beide ministers aan Tweede Kamer 16 mei 2018: Conceptverslag personen -en familierecht 16-5-2018

Folder voor de rechtspraak: 

Hierbij een ander voorbeeld van een pleitnota met zeer jonge kinderen

Naast een nette boete (als die niet motiveert…) ook nog het vooruitzicht op lijfsdwang: “en bepaalt dat deze beschikking met behulp van de sterke arm ten uitvoer kan worden gelegd;”  Dus met andere woorden: de politie kan handhaven en zo heeft de beschikking waarde. Al met al: het kan dus wel! Ook zonder jeugdbescherming of allebei soorten hulpverlening.