Opsporing van kindermishandeling begint op een heksenjacht te lijken
Wederom een indrukwekkende uitzending van De Hofbar, NPO2, 12 januari 2021
Een must see, vooral aan degene die zich nu het recht toe eigenen een wig te drijven tussen ouders en kinderen.
Want dan mag veilig Thuis, jeugdzorg en consorten verrast reageren, voor heel veel ouders is deze waanzin dagelijkse waarheid. Neem het maar eens op tegen die gehele keten!
Een bijna ondoenlijke zaak en voordat het onrecht is gekeerd, is jouw kind een trauma aangedaan, juist door diegenen die pretenderen het beste met jouw kind voor te hebben.
De oplossing is natuurlijk schrijnend eenvoudig en elke verantwoordelijke instantie die dit ontkent liegt.
De (grond)wet respecterend, het ERVH/ de ERVM/ de IRVK, de internationale verdragen, ja, zelfs de afgelegde eed van de desbetreffende rechter die rücksichtlos mee gaat in de waan van de jeugdbeschermingsketen, mag niemand tussen een ouder het kind staan, zonder gedegen anamnese en diagnose door capabele professionals, die wetenschappelijk gevalideerde onderzoeksmethodes toepassen.
Kortom een professionaleriseringssslag die zijn weerga niet kent. Dat is het enige lichtpuntje dat ik uit het interview met Veilig thuis kon halen. Onderkenning dat zijzelf het niet kunnen.
Mijn complimenten aan Marga Akkerman. Kijken! Zij zegt precies waar het opstaat.
Ook Mr. Peter Prinsen legt de vinger op de zere plek; wat is dan kindermishandeling?! Zijn dat onderbuikgevoelens, vermoedens, projectie, opinies, meningen ? Hun manier van zogenaamde waarheidsvinding?
Tijd voor rehabilitatie!
Zeer zeker is er sprake van een heksenjacht! Daar hebben wij Hugo de Jonge meermaals op aangesproken. Met zijn selectieve insteek, waarbij de Ministeries JenV en VWS, plus de ~VNG de generationele overdracht hebben omarmd , is het prijs schieten, als andere wetenschappelijke gevalideerde kennis en inzichten niet worden meegenomen.
Als de wetenschap dat huiselijk geweld genderneutraal is, in alle lagen van de bevolking voorkomt en te maken heeft met psychopathologie, kan er nooit een gedegen anamnese en diagnose plaatsvinden.
Er zijn genoeg capabele professionals, genoeg wetenschappelijk gevalideerde onderzoek en bevragings methodes die de omschreven misstanden zouden kunnen voorkomen.
Ouders horen gewaarschuwd te zijn; pas maar op met jouw hulpvraag! Laat dat vrijwillig kader maar mooi zitten. Pas op met beschermingstafels.
Eenmaal in hun fuik is er bijna geen weg terug!
Bron van het kwaad:
In de uitzending van De Hofbar kwamen cijfers aan bod. De dame van Veilig Thuis had het over wetenschappelijk onderzocht en Peter Prinsen betwistte die aantallen . Dit op grond van: Naar schatting 119 000 kinderen zijn volgens een officiële studie jaarlijks in Nederland slachtoffer van kindermishandeling.[1] Dit komt neer op 3,4% van de totale minderjarigenpopulatie van 3,5 miljoen.[2] Anderzijds valt uit het recente proefschrift van Maartje Schouten[3] af te leiden dat jaarlijks naar schatting 0,05%[4] van de minderjarigenpopulatie zou worden mishandeld. Omgerekend komt dat neer op jaarlijks 1662 slachtoffers.[5] 119 000 tegenover 1662: een verschil van twee ordes van grootte: aanleiding voor een methodologisch onderzoek van de NPM-studie. De conclusie luidt dat de NPMclaim niet gevalideerd is en onbruikbaar is als basis voor overheidsbeleid gericht op preventie en interventie.
NPM: Semi-gestratificeerde steekproef: 1127 informanten
Onderzoek duur: 3 maanden
Schouten: Steekproefgrootte: 50 671 minderjarigen
Onderzoek duur: 12 maanden
(bron: 20-06-17, Peter Prinsen Over de prevalentie van Kindermishandeling)
Nog een schrijnende situatie en bewijs dat er sprake is van systematische ontoudereing:
12-1-2021 Door fouten van jeugdzorg leefde dit gezin 2,5 jaar van elkaar gescheiden: ‘Zonder onderzoek hadden mijn zus en broer nog op het inter...
Door fouten van jeugdzorg leefde dit gezin 2,5 jaar van elkaar gescheiden: ‘Zonder onderzoek hadden mijn zus en broer nog op het internaat gezeten’
Een moeder en twee kinderen eisen voor de rechter een schadevergoeding van het Leger des Heils omdat de kinderen onterecht uit huis zijn geplaatst. Tunnelvisie bij de jeugdbescherming, stelde een onafhankelijk onderzoeker vast.
‘Zulke fouten worden veel vaker gemaakt.’
Charlotte Huisman 11 januari 2021, 16:30
Nog elke dag denkt Anastasia (17) aan de tijd dat ze in een internaat zat. ‘Alsof die herinneringen zich blijven afspelen in mijn hoofd, ze zijn onderdeel van mij geworden’, zegt ze met haar zachte stem. Haar tweelingbroer Nikolai weigerde in de jeugdzorginstelling lange tijd zijn tas uit te pakken, omdat hij hoopte snel weer thuis te zijn. ‘Het was verschrikkelijk’, vat hij samen.
Uit de ogen van moeder Jelena Antonova spreekt verdriet, als ze haar kinderen hoort praten over de tweeënhalf jaar dat ze niet bij haar mochten wonen. Nu zijn ze weer samen, in de rijtjeswoning in Culemborg, met ook hun oudere halfbroer Ilja (32). Maar ook met de littekens van de uithuisplaatsing op 23 maart 2012.
Halfbroer Ilja filmt die dag wat er gebeurt. Jeugzorgmedewerkers trekken de dan 9-jarige Anastasia mee, terwijl ze haar tweelingbroer uit huis dragen. Twee politiemensen kijken toe. ‘Nee, nee, ik wil niet weg bij mama’, gilt Anastasia huilend. Het blog Geenstijl plaatst de beelden online.
Anastasia heeft de filmopnamen niet nodig om de scènes voor zich te zien. ‘Opeens waren er veel politieagenten. Daarna sleepten onbekende vrouwen me tegen mijn wil naar een auto.’
Rechtszaak tegen Leger de Heils
Anastasia en Nikolai vinden dat zij, op die dag in 2012, onnodig uit huis geplaatst zijn. Hun moeder was en is prima in staat om voor hen te zorgen. Deze maand, de exacte datum moet nog worden bepaald, staat advocaat - Johan Oosterhagen namens het gezin voor de rechter om een schadevergoeding te eisen van de jeugdbeschermingstak van het Leger des Heils. Met de Jeugdbescherming Gelderland zijn ze vorig jaar al tot een schikking gekomen. Het bedrag maken ze liever niet bekend.
Het langdurige procederen drukt op de tweeling. Maar het moet, vinden ze. ‘De jeugdzorg heeft ons echt wat aangedaan’, zegt Anastasia. ‘Het voelde alsof ze vooral bezig waren met zichzelf. En niet met de gevolgen van hun acties voor de kinderen en de families die ze uit elkaar rukten.’ Nikolai: ‘Als deze zaak is afgerond, hoop ik deze periode achter me te kunnen laten.’
‘Er worden nog te veel kinderen uit huis geplaatst’, zegt Jeugdzorg Nederland, de branchevereniging waaronder ook de jeugdbeschermingsorganisaties vallen. ‘Om dat aantal omlaag te krijgen,
moet het aanbod van hulp aan gezinnen thuis, beter worden.’ Dat is een taak voor de jeugdzorgorganisaties en de gemeenten. De gemeenten zijn sinds 2015 verantwoordelijk voor de jeugdzorg, maar kampen met grote tekorten.
‘Nederland is kampioen uit huis plaatsen’, stelt journalist Hélène van Beek. Zij schreef daarover het boek Kinderen van de staat – jeugdzorg in ademnood. Het leest als een aanklacht. Tegen een systeem waarin veel ouders zich machteloos voelen tegenover de jeugdbeschermers die moeten beoordelen of zij in staat zijn hun kind op te voeden. Maar die vervolgens rapporten schrijven die volgens veel ouders niet waarheidsgetrouw zijn. Op basis waarvan een kinderrechter hun kind uit huis plaatst. En eenmaal verzeild in een jeugdzorginstelling komen kinderen daar nog moeilijk uit. Velen houden er een levenslang trauma aan over.
De jeugdbeschermingsorganisaties zijn bezig het feitenonderzoek voor de rapportages te verbeteren, zegt de woordvoerder van Jeugdzorg Nederland. Maar de organisaties beklemtonen ook dat het vaak niet goed gaat in de gezinnen waar zij komen. Er is huiselijk geweld. Er zijn ouders die kampen met psychische problemen of verslavingen. ‘Omdat wij weten dat het traumatiserend kan zijn, zien wij een uithuisplaatsing als een uiterst middel’, aldus de woordvoerder.
Lastig is dat jeugdbeschermingsorganisaties niet hun beweegredenen uitleggen in cases als die van Anastasia en Nikolai, waarin hun handelen ter discussie wordt gesteld. Om privacyreden praten zij niet over hun cliënten.
In de zaak van Anastasia en Nikolai is wel te reconstrueren hoe het kon misgaan. Een onafhankelijk deskundige heeft een psychologisch onderzoek gedaan naar het gezin. De kinderrechter koos voor onafhankelijk onderzoek, toen moeder Jelena en de jeugdbescherming lijnrecht tegenover elkaar bleven staan in een lange reeks rechtszaken.
Die gezondheidspsycholoog oordeelde eind 2014 dat de jeugdbeschermingsorganisaties aan tunnelvisie hebben geleden. Mede door de slechte relatie van de gezinsvoogden met de moeder zijn de kinderen uit
huis geplaatst. Door deze frictie raakten de voogden ervan overtuigd dat de moeder niet in staat was haar kinderen op te voeden. Het advies van de gezondheidspsycholoog is helder. De kinderen kunnen prima bij hun moeder wonen. En dat gebeurt.
Het begin: de vechtscheiding
Zoals in veel jeugdbeschermingszaken begint het met een vechtscheiding. In de zomer van 2009 scheidt moeder Jelena Antonova, van Letse afkomst, van de Kazachse vader van de tweeling. De ouders worden het niet eens over een omgangsregeling voor de kinderen. De rechter plaatst de tweeling onder toezicht van Jeugdbescherming Gelderland. Dat betekent dat het gezag van de ouders wordt beperkt en een voogd meekijkt in het gezin.
De gezinsvoogden kunnen het beter vinden met de vader. Ze vinden de moeder lastig en ergeren zich eraan dat ze Russisch spreekt met haar kinderen. Ook vinden de voogden halfbroer Ilja te dominant in het gezin. Een gezinsvoogd vermoedt dat de moeder met haar kinderen naar Letland wil vertrekken. Daarop besluit Jeugdbescherming Gelderland in maart 2012 tot de spoeduithuisplaatsing van Anastasia en Nikolai.
De verhoudingen verslechteren verder. Moeder Jelena verzet zich tegen het plan om Anastasia naar het speciaal onderwijs te sturen. Dat tekent haar starre houding, oordeelt de jeugdbescherming. Een later uitgevoerd intelligentieonderzoek wijst uit dat Anastasia helemaal niet thuishoort op het speciaal onderwijs.
Als het niet langer gaat, draagt Jeugdbescherming Gelderland het dossier eind 2012 over aan de jeugdbeschermingstak van het Leger des Heils. Zonder zelf onderzoek te doen, gaat de nieuwe gezinsvoogd door op de uitgezette lijn: dat het onverantwoord is de kinderen thuis te laten wonen. Totdat de onafhankelijk gezondheidspsycholoog een vernietigend oordeel velt over de inzichten van de jeugdbescherming. Zij beschrijft de vader als een onbetrouwbare intrigant die de kinderen geen stabiliteit kan bieden. De moeder beschikt wel degelijk over de capaciteiten om haar kinderen op te voeden, oordeelt zij. ‘Er is te weinig vanuit meerzijdig onpartijdig perspectief naar de problematiek gekeken.’
Terugkerende fouten
‘Als de kinderrechter niet de opdracht had gegeven voor dit onafhankelijke onderzoek, hadden Anastasia en Nikolai wellicht nog in een internaat gezeten’, zegt hun halfbroer Ilja.
‘Ik zag mijn moeder nauwelijks. Als ze dan bij ons was, moest er een jeugdzorgmedewerker bij zijn’, vertelt Nikolai.
Anastasia: ‘Ik kreeg toen te horen dat mijn moeder slecht bezig was, later bleek daar niets van waar te zijn.’
Moeder Jelena: ‘Nog steeds schrik ik soms wakker: heb ik dit echt meegemaakt? Ik had niet gedacht dat dit kon in een land als Nederland.’
‘Zulke fouten worden veel vaker gemaakt bij uithuisplaatsingen’, zegt Harry Berndsen, van huis uit pedagoog. Met zijn stichting Onafhankelijk Onderzoek Jeugdzorgketen staat hij tientallen ouders bij in conflicten met jeugdbeschermingsorganisaties. Het centrale probleem volgens hem: de manier waarop jeugdbeschermers rapporteren.
‘De rapporten zouden moeten melden: wat is er feitelijk vastgesteld, door welke gekwalificeerde deskundige, hoe vaak en wanneer?’, zegt Berndsen. ‘Maar ze bevatten vaak subjectieve informatie. Zeker als de ouders in een vechtscheiding zitten waarin ze elkaar van de verschrikkelijkste zaken betichten. En als zo’n niet-gestaafde beschuldiging eenmaal in een rapport staat, nemen andere schakels in de jeugdzorgketen die vaak klakkeloos over. Op basis van zo’n rapport kan de kinderrechter tegen een ouder zeggen: u bent ongeschikt als opvoeder.’
Ook de verantwoordelijke ministeries, die van Volksgezondheid en Justitie en Veiligheid, vinden dat dit feitenonderzoek beter moet. ‘Zeker omdat het om vergaande ingrepen gaat voor kinderen en ouders. Het feitenonderzoek wordt niet altijd goed uitgevoerd en het kan beter’, schrijft minister Dekker van Rechtsbescherming in juni 2018 aan de Tweede Kamer. Hij stuurde het Actieplan verbetering feitenonderzoek in de jeugdbeschermingsketen mee, namens de jeugdbeschermingsorganisaties mede opgesteld door Jeugdzorg
Nederland. De bedoeling is dat zij de basisbeginselen beter naleven, zoals het toepassen van hoor- en wederhoor en het verwijderen van niet-kloppende passages uit de rapporten. ‘Er wordt hard aan gewerkt, maar er is wat vertraging door de coronacrisis’, zegt de woordvoerder van minister Dekker. Eind 2021 volgt een evaluatie.
https://www.youtube.com/watch?v=Owiye27IajU
Honderden mails; een structureel patroon!