Op de site van Herken Ouderverstoting staat een teller. En op die teller staat het aantal kinderen dat dit jaar nog in aanraking gaat komen met Ouderverstoting (OVS). Dat zijn twee kinderen per uur. Twee kinderen per uur die het contact met een ouder kwijtraken omdat één van de ouders niet wil dat de andere ouder in het leven van het kind zichtbaar is. Twee kinderen per uur die vervolgens zo beschadigd worden dat hun kansen op een normaal sociaal en werkzaam leven kleiner zijn dan bij kinderen die in een harmonieuze omgeving opgroeien. En waarom? Omdat één van de ouders niet in staat is om de kinderen te bieden wat ze nodig hebben: een onbelast contact met beide ouders. Noodzakelijk voor hun sociaal emotionele- en identiteitsontwikkeling.

2 kinderen per uur. 48 per dag, 1.400 per maand, 16.000 per jaar. Dat is meer dan het aantal kinderen dat in juli 2018 in Nederland geboren is. Dat is meer dan het aantal mensen dat gemiddeld per dag naar de Efteling gaat.

“Ouderverstoting leidt tot een ernstige verstoring van het hechtingssysteem van een kind. Daarnaast ontstaat bij het kind het Stockholmsyndroom.” (Louis Tavecchio)

Onlangs spraken wij met Emeritus Hoogleraar Louis Tavecchio. In Nederland dé autoriteit op het gebied van OVS. “Ouderverstoting leidt tot een ernstige verstoring van het hechtingssysteem van een kind. Daarnaast ontstaat bij het kind het Stockholmsyndroom (een syndroom waarin het, door de afhankelijke positie waar het in verkeert, de verstotende ouder gaat ver idealiseren). Alleen al daarom moet een kind die te maken heeft met OVS te allen tijde psychologische hulp krijgen”, aldus Tavecchio. Hulp die per definitie door de verstotende ouder, vaak ondersteund door een jeugdzorgwerker, geweigerd wordt. “Maar bij enig vermoeden van OVS is de inzet van een klinisch psycholoog absoluut noodzakelijk. Hier kan niet meer worden volstaan met een jeugdzorgwerker of een gedragswetenschapper die de kinderen, al dan niet zelf, ziet”, stelt Tavecchio.

“De aanwezigheid van een kind bij een ouder die aan OVS doet moet je vergelijken met een kind wat is opgenomen in een sekte.” (Louis Tavecchio)

“De hele dag door worden er door de verstoter en diens netwerk waanbeelden geschetst over de verstoten ouder. Iedere dag worden die beelden erger en erger gemaakt waardoor het voor de kinderen geloofwaardig wordt en ze zo afhankelijk en bang zijn geworden dat ze niet meer terug kunnen of durven”, gaat Tavecchio verder. Het gat tussen kind en verstoten ouder wordt zo alleen maar groter. En let wel: het gaat hier om ouders aan wiens ouderlijke vaardigheden ten tijde van de relatie nooit werd getwijfeld.

“Haal kinderen weg bij de verstotende ouder” 
Kinderen die met OVS te maken hebben moeten daarom zo snel als mogelijk weg gehaald worden bij de verstotende ouder. “De verstotende ouder en het netwerk heeft een dusdanig negatieve invloed op het kind dat een langer verblijf absoluut onwenselijk is. We laten een kind toch ook niet bij een mishandelaar of misbruiker? Waarom dan wel bij een ouder die het kind het recht ontneemt om contact te hebben met de andere ouder?”

De verstotende ouder verzameld ja-knikkers
Een verstotende ouder wordt vaak gesteund door een netwerk van een nieuwe partner, (groot)ouders, familie, vrienden en collega’s. Met deze ondersteuning zijn zij ook geen haar beter dan de verstotende ouder zelf. Want geen enkel kind wijst een ouder uit zichzelf af. Dat doen kinderen omdat ze dat opgedragen wordt, omdat ze niet door durven te vragen naar de reden, ze soms met dure cadeaus gekocht worden of omdat het te onveilig is voor ze is om de andere verstoten ouder openlijk lief te hebben. Soms zelfs daarbij bedreigd worden als ze wel positief zijn over de verstoten ouder.